Στο μονοπάτι της συγγραφής την οδήγησε η φιλαναγνωσία της. Θεωρούσε απίθανο να ανήκει κάποτε σ’ εκείνη τη µειοψηφία των ανθρώπων που κάνουν αυτό που πραγµατικά τους ευχαριστεί, και τώρα που το κατάφερε νιώθει πραγµατικά ευγνώµων.
Η Ιφιγένεια Τέκου έχει την ικανότητα να συνδυάζει τον κόσμο της πραγματικότητας με τον κόσμο της φαντασίας ενώνοντάς τους μέσω της συγγραφής.
Είναι μια συγγραφέας με λεπτότητα, δύναμη, φυσικότητα και ατόφιο ταλέντο. Μιλά και γράφει δίχως στόμφο και μεγαλοστομίες μεταδίδοντας στον αναγνώστη και την παραμικρή απόχρωση του χαρακτήρα των ηρώων της.
Πιστεύει ότι τίποτα δεν σου χαρίζεται σ’ αυτή τη ζωή κι ότι καμιά ευτυχία δεν είναι ολοκληρωµένη αν δεν κουβαλάει µαζί της και λίγη θλίψη.
Χαρισματική, φτιαγμένη απ’ το υλικό των ονείρων, με το μοναδικό συγγραφικό της τρόπο, ευαίσθητο και οξυδερκή, μας βοηθά να σκεφτούμε τι σημαίνει να ζεις μια ζωή που να αξίζει τον κόπο!
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής, κυρία Τέκου;
Σίγουρα στην επιλογή μου να γίνω συγγραφέας έπαιξε καταλυτικό ρόλο η φιλαναγνωσία μου. Όταν ήμουν μικρή προτιμούσα χίλιες φορές τις λέξεις των βιβλίων από τις φαντεζί κινούμενες εικόνες της τηλεόρασης. Τραβολόγαγα την μητέρα μου στο μεγάλο βιβλιοπωλείο της Φωκίωνος Νέγρη κι έκλαιγα γιατί έπρεπε να βγω από κει μέσα κρατώντας μονάχα ένα βιβλιαράκι. Αργότερα, πήγα ένα βήμα παραπέρα κι άρχισα να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν έγραφα κι εγώ. Απλά το σκεφτόμουν δίχως να φαντάζομαι ότι είναι εφικτό. Θεωρούσα απίθανο να ανήκω κάποτε στη μειοψηφία εκείνη των ανθρώπων που κάνουν αυτό που πραγματικά τους ευχαριστεί, και τώρα νιώθω πραγματικά ευγνώμων που το κατάφερα.
Τον περασμένο Νοέμβριο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Διόπτρα» το τελευταίο σας συγγραφικό πόνημα με τίτλο «Θάλασσες μας χώρισαν». Πρόκειται για ένα βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή, πολλά ιστορικά στοιχεία και πολύ συναίσθημα. Πώς γεννήθηκε στο μυαλό σας η σύγκρουση των δύο αδερφών της Παρασκευούλας και της Ελπίδας;
Πράγματι το βιβλίο μου κυρία Δούλη, πραγματεύεται μεταξύ άλλων τη δύσκολη σχέση ανάμεσα σε δύο αδελφές. Μοναχοπαίδι η ίδια, πάντα με ιντρίγκαρε η πολυπλοκότητα των αδελφικών σχέσεων, αν και όσα βιβλία σχετικά είχα διαβάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή μου άφηναν ένα κενό. Είτε τα αδέλφια θα είχαν εξαιρετικές σχέσεις είτε το ακριβώς αντίθετο. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για σχέσεις που εμπεριέχουν εκτός από αγάπη, αρκετή ζήλεια, μίσος, αφοσίωση και πίστη. Όχι μονάχα άσπρο ή μαύρο μα όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις.
Θέλετε να μας μιλήσετε για την ιστορία «πίσω από την ιστορία» του τελευταίου σας μυθιστορήματος;
Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να γράφω αυτό το μυθιστόρημα, δύο ήταν οι πρωταρχικές μου επιθυμίες. Να ταξιδέψω τον αναγνώστη σε μέρη που έχουν αγαπηθεί, σε χρονικές περιόδους που άφησαν τη σφραγίδα τους στο κοινωνικό-ιστορικό γίγνεσθαι, αλλά κυρίως να καταδείξω πώς διαμορφώνονται οι ανθρώπινες συμπεριφορές υπό το βάρος δύσκολων περιστάσεων.
Οι ζωές της Παρασκευούλας και της Ελπίδας θα μπλεχτούν σαν κουβάρι, και στο τέλος θα ξεβραστούν σε μια θάλασσα δακρύων και τύψεων, με την αμοιβαία ανάγκη για συγχώρεση, προκειμένου να αντέξουν το βάρος των πράξεων τους. Θεωρείτε πως για να επέλθει η κάθαρση πρέπει κάποιοι να «θυσιαστούν»;
Είναι αδύνατο να υπάρξει συγχώρεση και κάθαρση χωρίς θυσία. Η θυσία είναι απαραίτητη για να αποδείξει ο ήρωας πως κατάλαβε το λάθος του και ο αναγνώστης να νιώσει τη δικαίωση.
Πόσο δύσκολο είναι να επέλθει η ευτυχία στις ζωές μας γενικά και πόσο δύσκολο να επέλθει η ευτυχία στις δύο ηρωίδες του μυθιστορήματος; Ποια εμπόδια πρέπει να καταρριφθούν;
Νομίζω πως καμία ευτυχία δεν είναι ολοκληρωμένη αν δεν κουβαλάει μαζί της και λίγη θλίψη, κυρία Δούλη. Είναι τυχερός όποιος βρίσκει την ισορροπία ανάμεσα στα δύο. Έτσι και οι ηρωίδες μου, όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, αναζητούν τρόπους για να ευτυχίσουν παρά τα εμπόδια. Νομίζω πως τα καταφέρνουν όταν τελικά βάζουν στην άκρη τον εαυτό τους και σκέφτονται με ανιδιοτέλεια.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σ’ αυτό το βιβλίο;
Σε κάθε βιβλίο που γράφω ακουμπάω κομμάτια της ψυχής μου, που δεν πρόκειται να απαρνηθώ ούτε μεταγενέστερα όταν θα έχω εξελιχθεί συγγραφικά, οπότε τι να πω, το αγάπησα όλο το βιβλίο γι’ αυτό που είναι ακριβώς.
Το βιβλίο σας φέρει τη σφραγίδα του εκδοτικού οίκου Διόπτρα. Είναι πολύ σημαντικό για έναν συγγραφέα να ξεκινάει την «συγγραφική του πτήση» με «πιλότο» έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Ελλάδας. Θέλετε να μας μιλήσετε γι’ αυτή τη συνεργασία, κυρία Τέκου;
Θεωρώ μεγάλη ευλογία το γεγονός ότι ξεκίνησα το συγγραφικό μου ταξίδι από τις εκδόσεις Κέδρος και τώρα πια μεταπήδησα στον εκδοτικό οίκο Διόπτρα, όπου βρήκα ένα ζεστό και φιλόξενο σπίτι για μένα και τα εφεξής συγγραφικά μου παιδιά. Δεν κρύβω πως νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής γι’αυτό το «πάντρεμα» καθώς και για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο εκδότης της Διόπτρα κύριος Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, τον οποίο και εκτιμώ αφάνταστα, όπως και όλη την υπέροχη ομάδα της Διόπτρα. Τι άλλο περισσότερο να πω γι’ αυτή την εξαιρετική συνεργασία πέρα από το ότι ελπίζω να είναι σχέση ζωής!
Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να φροντίζει για την «διεύρυνση των οριζόντων» του;
Ο συγγραφέας οφείλει να διευρύνει τους ορίζοντές του επιδιώκοντας την αυτοβελτίωση, κυρία Δούλη. Διαβάζοντας βιβλία αξιόλογων λογοτεχνών «ανοίγει» η σκέψη, ερεθίζεται η φαντασία και μπαίνει αυτόματα ένα μέτρο σύγκρισης. Ξέρει πού βρίσκεται αυτός και πού βρίσκεται το συγγραφικό επίπεδο που θέλει να κατακτήσει.
Βρίσκεται το χρόνο να διαβάζετε και για δική σας ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο σας; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;
Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο για κάθε συγγραφέα να βρίσκει το χρόνο για να διαβάζει όσα περισσότερα βιβλία μπορεί. Απολαμβάνω κάθε λογοτεχνικό βιβλίο ανεξάρτητα από το είδος του, αρκεί να έχει κάτι να πει, κάτι που θα με προβληματίσει χωρίς να με κουράσει άσκοπα.
Η πρότερη επαγγελματική σας πείρα κατά πόσο σας επηρεάζει στην αντίστοιχη τωρινή συγγραφική σας ιδιότητα; Η εργασία σας σε πολυεθνικές εταιρείες και οι διοικητικές σας ικανότητες πιστεύετε πως σας έχουν επηρεάσει κάπως στην θεώρηση των πραγμάτων;
Εργάστηκα αρκετά χρόνια σε πολυεθνικές εταιρείες, όπου χρειαζόταν να ολοκληρώνω τη δουλειά μου μέσα σε αυστηρά χρονικά πλαίσια. Παρόλο που αυτή η εμμονή με το χρόνο με γέμιζε άγχος, ωστόσο με έμαθε να είμαι αφοσιωμένη στον στόχο μου και να μην τα παρατάω. Επίσης, κατάλαβα ότι τίποτα δεν σου χαρίζεται, και γιατί άλλωστε!
Ποιον τίτλο θα βάζατε στο βιβλίο της ζωής σας, κυρία Τέκου;
Συνήθως σε κάθε βιβλίο μου δίνω τον τίτλο στο τέλος, όταν πια ξέρω όλα τα δεδομένα της ιστορίας και όλες τις πτυχές της ζωής των πρωταγωνιστών. Έτσι λοιπόν, μια και το βιβλίο της ζωής μου είναι σχετικά στην αρχή, θα αποφύγω να το ορίσω με κάποιο τίτλο.
Ποιο σύνθημα θα θέλατε να βροντοφωνάξετε και ν’ ακουστεί, ιδιαίτερα αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε;
Περαστικοί είμαστε σ’ αυτή τη ζωή κι έτσι περαστικές θα είναι και οι δυσκολίες. Ας μάθουμε απ’ αυτές κι ας τις αφήσουμε πίσω μας.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όμορφες γειτονιές της Άνω Κυψέλης.
Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, έκανε μεταφράσεις και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά.
Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις «Κέδρος» με τίτλο «Μνήμες χαμένες στην άμμο», το «Θάλασσες μας χώρισαν» είναι το δεύτερό της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διόπτρα».
*Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τα Μετέωρα” στις 8 Ιανουαρίου 2016.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
