Η Φωτεινή Αγγέλη είναι μία δεινή αφηγήτρια που με μαεστρία οδηγεί τους αναγνώστες της σε γοητευτικές περιπλανήσεις, διότι ο λόγος της ρέει αβίαστα. Τα μυθιστορήματά της ξεχειλίζουν από μνήμες και εμπειρίες. Μέσα από τις ιστορίες των βιβλίων της ανακαλύπτεις μία συγγραφέα, που συμπάσχει με τους ήρωές της, πορεύεται μαζί τους, αισθάνεται, αγαπά, θυμάται, πονά.
Το γράψιμο για εκείνη είναι πάθος, είναι δημιουργία. Η χαρά της δημιουργίας την ταξιδεύει, δίνοντάς της μια αλλιώτικη θέληση για ζωή.
Επιλέγει να διδάσκεται από τη χαρά της, τον πόνο της, την αισιοδοξία της, τα όνειρά της, κυρίως όμως από τις ήττες της. Αξία για εκείνη έχουν η παρατήρηση, ο έρωτας, η αισιοδοξία, ο ζήλος για καθετί με το οποίο καταπιάνεται.
Ξορκίζει την ασχήμια και τα προβλήματα, σμιλεύοντάς τα με τη γραφή. Ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που τους αρέσει να εξελίσσονται.
Η έμπνευση για εκείνη πηγάζει τόσο από τους βράχους των Μετεώρων, όσο και από τα υπέροχα βουνά μας. Τονίζει ότι ο τόπος μας είναι ο ωραιότερος και ότι τον αγαπά βαθιά και προσθέτει ότι το φωτεινό βλέμμα των ανθρώπων της περιοχής μας, η ανεξαρτησία και η δεκτικότητα τους, είναι για εκείνη πατρίδα.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Κυρία Αγγέλη, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μάτι» το μυθιστόρημά σας με τίτλο «Μέλπω – Ένα φιλί για το τέλος». Θέλετε να μας πείτε με λίγες λέξεις τι πραγματεύεται η ιστορία που αφηγείστε και πως προέκυψε η συγγραφή της;
Είναι η ιστορία μιας ελληνικής οικογένειας κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και φτάνει μέχρι τα Χριστούγεννα του 1970. Πρόκειται για την ιστορία τεσσάρων ανθρώπων που χτυπημένοι από τη μοίρα και τη ζωή αφήνουν τα χνάρια τους σε μια μικρή περιοχή του Δήμου Μετεώρων. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που δείχνει ότι τα πάθη και οι κοινωνικές ανισότητες ορίζουν παντού και πάντοτε τις ζωές των ανθρώπων. Ένα ταξίδι σε δύο διαφορετικούς κόσμους, σε δύο διαφορετικά επίπεδα, γεμάτα δυνατούς έρωτες, πάθη και αγώνες, που αποδεικνύει πόσο συχνά η ύπαρξη ενός οράματος είναι αναγκαία στη ζωή μας.
Από την πρώτη σελίδα το μυθιστόρημά σας μας κάνει να μη θέλουμε να το αφήσουμε από τα χέρια μας. Οι αναγνώστες ζουν παρέα με τους ήρωές σας συναρπαστικά γεγονότα με τα συναισθήματά τους να αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Θέλετε να μας μιλήσετε για τα δικά σας συναισθήματα τις ώρες που βαδίζατε παρέα με τη Μέλπω και τον Λουκά, την Ελεωνόρα και τον Κοσμά;
Πολλοί οι ήρωες, πολλά και τα συναισθήματα που κατέκλυσαν την ψυχή μου. Γράφοντας, έγινα ένα με όλους αυτούς, γι’ αυτό και αποφάσισα να διευρύνω σε βάθος τις αντιδράσεις τους τα συναισθήματά τους, τις επιλογές και την κατάληξή τους. Οι ήρωές μου περνούν μια ζωή γεμάτη ταπεινώσεις, ωστόσο έχουν πιότερη καρδιά, πιότερη καλοσύνη. Με απόλυτο σεβασμό έπρεπε να μπω στη θέση του κάθε ήρωα, προκειμένου να τον γνωρίσω καλύτερα και να συμπορευτώ μαζί του. Να ερωτευτώ, να πονέσω, να κλάψω και να γελάσω μαζί του. Πριν αρχίσω να γράφω, έπρεπε να αναζητήσω ιστορικές αλήθειες και να τις συνταιριάσω μ’ όλα αυτά που μου είχαν αφηγηθεί. Να ερευνήσω, επισκεπτόμενη την περιοχή όπου γεννήθηκα, για να διοχετεύσω τη φαντασία μου στα γνωστά μονοπάτια. Όσα γράφω είναι αληθινά, ακόμη κι αυτά που έχω φανταστεί. Όλοι οι ήρωες είναι υπαρκτά πρόσωπα. Για ευνόητους λόγους έχω αλλάξει ονόματα, τόπους, επαγγέλματα, καθώς και πολλά άλλα στοιχεία, προκειμένου να μη «φωτογραφήσω» τους πρωταγωνιστές.
Το βιβλίο μάς δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε πρόσωπα αλλά κυρίως γεγονότα, που οι νεότερες γενιές ίσως δεν γνωρίζουν. Πόσο σημαντική είναι η μελέτη των γεγονότων, των τόπων και των χαρακτήρων στη συγγραφή ενός βιβλίου;
Δεν φαντάζεστε, κ. Δούλη, πόσο υπέροχη είναι η αίσθηση να ψάχνεις, να πατάς στα χνάρια της ιστορίας. Για τη συγγραφή του χρειάστηκε να συναντήσω ανθρώπους που έζησαν στα μαύρα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ανθρώπους που πάλεψαν μέσα από δυσκολίες για την επιβίωσή τους, για την αλήθεια, το δίκαιο. Οι ήρωές μου πέρασαν τα πάνδεινα, κι εγώ έπρεπε να περιγράψω -με σεβασμό πάντα σε κείνους- τις κακουχίες και τη φρίκη του πολέμου, τον παραλογισμό και τον απάνθρωπο κυνισμό των ανθρώπων. Να τονίσω την αξιοπρέπειά τους μέσα στην εξαθλίωση, καθώς και τους απίστευτους ηρωισμούς των γυναικών του πολέμου, γι’ αυτό και προσπάθησα να υφάνω μια αφήγηση γεμάτη κινδύνους, βουτηγμένη στο μυστήριο και στην αγωνία.
Μέλπω -Ένα φιλί για το τέλος», ένα βιβλίο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Πόσα χρόνια σιγόκαιγε η φωτιά του τίτλου και γιατί θελήσατε να το γράψετε;
Ο τίτλος ήρθε ξαφνικά στη σκέψη μου. Στην ιστορία μου η Μέλπω έζησε ανάμεσα σε ίντριγκες και ψέματα. Γνώρισε πόνο αφόρητο, αλλά παρ’ όλες τις δυσκολίες, δεν ξεπέρασε ποτέ τον πόνο της αγάπης και πορεύτηκε ώς το τέλος μαζί της. Νομίζω πως δικαιωματικά της άξιζε ο τίτλος. Θέλησα να γράψω αυτό το βιβλίο στην προσπάθειά μου να δείξω κάτι που πάει παραπέρα από ίντριγκες και πολέμους, κάτι που εξηγεί τη σπουδαιότητα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μέσω της οικογένειας, του σχολείου, της ίδιας της κοινωνίας. Το βιβλίο μου αυτό γράφτηκε ως ενθύμημα στους παλαιότερους και ως παρακαταθήκη στους νεότερους.
Στους τέσσερις βασικούς ήρωές σας, τον Κοσμά, την Ελεωνόρα, τον Λουκά και τη Μέλπω, ο αναγνώστης θα μπορούσε να συναντήσει ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Κατά πόσο έχετε εντάξει βιογραφικά στοιχεία στο μυθιστόρημά σας;
Στα βιβλία μου ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη. Στην ιστορία μου, τα δύο ζευγάρια, ερωτεύτηκαν κι αγαπήθηκαν βαθιά. Με πίστη κι αφοσίωση ο ένας προς τον άλλον κατάφεραν, παρά τις δυσκολίες, να διατηρήσουν την ελπίδα. Την ελπίδα πως θα τα καταφέρουν. Η αισιοδοξία είναι το κυρίαρχο συναίσθημα σε όλα μου τα βιβλία. Όμως, όση φαντασία κι αν διαθέτει ένας συγγραφέας, τα σενάρια της πραγματικής ζωής συχνά μας ξεπερνούν. Γι ’ αυτό, στην πραγματική ζωή ποτέ μην προσπαθείς να εκλογικεύσεις τον έρωτα και την αγάπη. Δεν γίνεται!
Πότε νοιώσατε την ανάγκη ή την παρόρμηση να ασχοληθείτε με τη συγγραφή και γιατί, κυρία Αγγέλη;
Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου διάβαζα συνεχώς. Η ιδέα να αρχίσω το γράψιμο καρφώθηκε στο μυαλό μου γύρω στα δεκαπέντε. Το γράψιμο είναι για μένα πάθος, δημιουργία. Η χαρά της δημιουργίας με ταξιδεύει, δίνοντάς μου μια αλλιώτικη θέληση για ζωή. Μέσα από την ενασχόλησή μου με τη λογοτεχνία γνώρισα καταπληκτικούς ανθρώπους. Ανθρώπους που είχαν κάτι να πουν. Κι αυτό, διότι στο όνομα της λογοτεχνίας, οι άνθρωποι ανοίγονται κι αρχίζουν να αφηγούνται για τα περασμένα με ευκολία.
Ποια θέλετε να είναι τα συναισθήματα του αναγνώστη, όταν φτάσει στην τελευταία του σελίδα;
Επιθυμία μου είναι να νοιώσει ότι διάβασε κάτι όμορφο, κυρία Δούλη. Είναι τιμή για μένα να μπορώ με έναν μαγικό τρόπο να μοιράζομαι, μέσα από αυτό ένα κομμάτι της ψυχής μου μαζί του. Θέλω η ιστορία μου να αγγίξει την καρδιά του, να του αφήσει μια βαθιά ικανοποίηση και τη λαχτάρα για ακόμη περισσότερο.
Οι ήρωες της ιστορίας σας, η Μέλπω και ο Λουκάς, αγωνίζονται σκληρά για ένα κομμάτι ευτυχίας. Τελικά το πέτυχαν;
Οι δύο αυτοί ήρωες, πλάστηκαν με αγάπη και σεβασμό από εμένα κι ήταν αυτοί που μ’ οδήγησαν στο να περιγράφω με κάθε λεπτομέρεια όσα πέρασαν, μέχρι να ξαναβρούν εκείνο το «κομμάτι της ευτυχίας» που τελικά θα τους ολοκλήρωνε.
Είστε πολυγραφότατη, καθώς έχετε γράψει οκτώ μυθιστορήματα και έξι βιβλία παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Όταν για έναν συγγραφέα έρθει η καταξίωση, πόσο «βάρος» προσθέτει η διάκριση αυτή στη μετέπειτα συγγραφική του πορεία; Ποια ευθύνη «γεννά» μια τέτοια καταξίωση απέναντι στο κοινό των αναγνωστών, που περιμένουν τη συνέχεια του έργου σας;
Πιστεύω ότι η καταξίωση σ’ έναν συγγραφέα έρχεται μετά από την έκδοση αρκετών βιβλίων του και όταν πια έχει αποδείξει στους αναγνώστες του πως αυτό που κάνει το κάνει με την ψυχή του, δείχνοντας υπευθυνότητα και σεβασμό απέναντί τους. Η ευθύνη μου είναι τεράστια τόσο απέναντι στο αναγνωστικό κοινό, όσο και σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν.
Έλκεται την καταγωγή σας από τη Θεσσαλία και συγκεκριμένα από την Κρύα Βρύση της Καλαμπάκας. Αποτελεί ο όμορφος τόπος μας πηγή έμπνευσης για εσάς, κυρία Αγγέλη;
Η περιοχή μας δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε καμία άλλη. Για μένα είναι κατ’ εξοχήν ο ωραιότερος τόπος. Τον αγαπώ βαθιά. Τόσο οι βράχοι των Μετεώρων, όσο και τα υπέροχα βουνά μας μου δίνουν απεριόριστη έμπνευση. Το φωτεινό βλέμμα των ανθρώπων, η ανεξαρτησία και η δεκτικότητα τους για μένα, κυρία Δούλη, είναι πατρίδα.
Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και βιώνουμε δυσκολίες δύο χρόνια τώρα χάρη σε μια πανδημία, που μας έχει επηρεάσει ποικιλοτρόπως. Όλοι ψάχνουμε από κάπου να κρατηθούμε και να αντέξουμε. Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο πιο διεισδυτικός δρόμος για τους ανθρώπους να αντιληφθούν τα πράγματα και τις καταστάσεις;
Η πανδημία ήταν σαν μια ξαφνική βουτιά στα βαθιά για όλους. Μια τεράστια αλλαγή σε συναισθήματα και ποιότητα ζωής. Φόβος κι ανασφάλεια μας κατέλαβε. Όμως, η ζωή ξεκινά εκεί που τελειώνει ο φόβος. Ο φόβος κλέβει τα όνειρά μας κι απομυζεί κάθε χαρά. Ο μόνος δρόμος είναι η γνώση, η ενημέρωση. Με την αλληλεγγύη και την πίστη μας ότι κάπου εκεί έξω μας περιμένει ένα καλύτερο αύριο, ελπίζω να μπορέσουμε να βγούμε γρήγορα κι από αυτό.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Η Φωτεινή Ντάφου-Αγγέλη έλκει την καταγωγή της από την Κρύα Βρύση, γεννήθηκε στα Τρίκαλα και ζει στη Λάρισα. Είναι παντρεμένη κι έχει τρία παιδιά. Εργάστηκε στη Κτηνιατρική Υπηρεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πολλά χρόνια και σήμερα είναι συνταξιούχος. Ασχολείται με το γράψιμο, από τα νεανικά της χρόνια.
Έχει γράψει οκτώ μυθιστορήματα και έξι βιβλία παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Στα βιβλία της διοχετεύει κυρίως όλα όσα αυτά τα χρόνια αποκόμισε, παρατηρώντας τους ανθρώπους και ειδικά τη συμπεριφορά των γυναικών. Την συνεπαίρνει ο αδιάκοπος αγώνας τους για να γίνουν καλύτερες σύζυγοι και μητέρες, η αμέριστη προσπάθειά τους να διακριθούν, ξεπερνώντας τα όποια εμπόδια, καθώς και τις κοινωνικές συνθήκες που τις περιορίζουν και που στο τέλος αναδεικνύονται.
Στα βιβλία της κυριαρχούν θέματα κοινωνικά, ιστορικά, αισθηματικά, με βασικότερο όλων την πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο σωστό και στο λάθος, καθώς και τη δύναμη της αγάπης ως ηθικό ζητούμενο του ανθρώπου.
Το «Μέλπω – Ένα φιλί για το τέλος», είναι το τελευταίο της μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μάτι».
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Μετέωρα” στις 26 Νοεμβρίου 2021.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
