Γράφει ο Δημήτρης Κ. Νούλας
Πριν λίγες μέρες τα χέρια μου ψηλάφισαν ένα ημερολόγιο για το 2019. Ε και; Τι έγινε; Τόσα και τόσα ημερολόγια περνούν από τα χέρια μας, τα ανοίγουμε ,τα διαβάζουμε, τα βλέπουμε , μέχρι να αποφασίσουμε ποιο μας ενδιαφέρει ,μας αρέσει να το έχουμε «οδηγό» στη νέα χρονιά.
Τούτο το ημερολόγιο όμως για μένα ήταν διαφορετικό, ξεχωριστό. Με έκανε να ανατριχιάσω, να νιώσω συγκίνηση, να τρεμουλιάσουν τα δάκτυλα μου στο άγγιγμα του. Μα ένα μικρό βιβλιαράκι από χαρτί τι μπορεί να κάνει;. Δεν είναι το χαρτί, αλλά το πρόσωπο που αποτυπώνεται πάνω του. Η αφιερωματική του μυρωδιά.
Είναι το ημερολόγιο της Μητρόπολης Σταγών & Μετεώρων κι είναι αφιερωμένο σε ένα ιερωμένο που δε βρίσκεται κοντά μας πια. Έναν άνθρωπο για μένα ξεχωριστό, ιδιαίτερα μοναδικό. Τον πατέρα Γεώργιο Στέφα. Τον παππούλη μου όπως τον φώναζα.
Τα συναισθήματα αναδεύτηκαν με μια γλυκιά αύρα δροσιάς . Ικανοποίηση, χαρά, ανάμνηση, μπερδεύτηκαν μέσα μου.
Χάρηκα που είδα τη χαμογελαστή φωτογραφία στο εξώφυλλο. Για αρκετή ώρα πέταξα σε αλλοτινές εποχές, σε χρόνια μοσχομύριστα, ξέγνοιαστα, χαρές γιομάτα. Γέμισα Θεό, γέμισα ηρεμία. Άλλωστε αυτό δεν είναι Ο Θεός; Γαλήνη, λιμάνι απάγκιο. Ο παπά Γιώργης , ζύμωσε μέσα μου αλήθειες Ζωής, γιατί μοιράζονταν μαζί μου τόσα. Και δεν ήμουν ο μοναδικός. Πόσες ανθρώπινες ψυχές στηρίζονταν πάνω του. Μα και τώρα πόσοι δεν ανάβουν κεράκι στη μνήμη του. Βοηθός, οδηγός, εμπνευστής, μέσα από τις ευαγγελικές του λέξεις, μα πιο πολύ μέσα από την υπομονή, την ησυχία τη βιωτή του.
Χαίρομαι χαρά μεγάλη που η μια Μητρόπολη που υπηρέτησε τιμά τη μνήμη του με το αφιερωματικό ημερολόγιο. Κλίνει γόνυ στην προσφορά του, στην ανιδιοτέλεια του, στην άδολη αγάπη που ευωδίαζε γύρω του. Τον τιμά πιστεύω κι Ο Θεός που υπηρέτησε και υπηρετεί ,έχοντας τον σε μια γωνιά στα δεξιά του, να πρεσβεύει για όλους μας. Όσους τον τίμησαν μα κι όσους τον λοιδόρησαν, τον περιέπαιξαν, τον εκδίωξαν. Τον ρώτησα μια φορά «γιατί; Δεν τους έκανες κακό, γιατί σε τιμούν με κακό;» …Κι η απάντηση αφοπλιστική. «Για να κερδίσω τον Παράδεισο» !! Και τον κέρδισε. Το πιστεύω αυτό ,το θέλω, το αποζητώ!… Ο παππούλης μου τον έχει κερδίσει από τότε που ήταν εν ζωή.
Λίγο πριν καθηλωθεί ο παπά Γιώργης στο κρεβάτι της αρρώστιας, σε μια από τις τελευταίες κουβέντες μας, διαμαρτυρόμουν για την κρίση του ιερατείου και τη σχέση του με τον πολιτικό κόσμο, όπως πάντα με την ηρεμία του χωρίς να αναλύσει χωρίς να πλατειάσει, απαντά…. «Το ιερατείο σήμερα είναι χειρότερο από τους πολιτικούς. Το επιτρέπει ο Θεός»!
Ο Επίσκοπος Θεόκλητος φανέρωσε με το ημερολόγιο της Μητρόπολης πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα, σαν άξιος εκπρόσωπος της Εκκλησίας και φανέρωσε πως υπάρχουν στην Ορθοδοξία ικανοί ποιμένες άξιοι οδηγοί, φάροι αλήθειας . Το «φάος γλυκερόν» όπως αναφέρει τον παπά Γιώργη μας στον προλογισμό του ημερολογίου, να οδηγεί αυτόν κι όλους μας σε δρόμους φωτός, σε δρόμους Ζωής. Αιωνία η μνήμη του!
