Αν ήμουν Δήμαρχος…
Θα προσπαθούσα να κατασκευάσω μια μόνιμη και μοναδική στο είδος της φάτνη σε μια από τις πολλές φυσικές σπηλιές των βράχων που υπάρχουν στην άκρη της Καλαμπάκας.
Θα διάλεγα μια σπηλιά κοντά στον Ιερό Ναό της Παναγίας, ώστε να συνδυάζεται η φάτνη με τον ναό. Θα έκανα πράξη αυτό που τραγουδούν τα παιδιά τα Χριστούγεννα: «Εν τω σπηλαίω τίκτεται…». Δεν λένε ούτε «εν τη πλατεία», ούτε «εν τη οδώ», μέρη στα οποία γίνονται μέχρι τώρα οι φάτνες.
Ένα μεγάλο φωτεινό αστέρι πάνω σε βράχο θα έδειχνε το μέρος της φάτνης και αγγελάκια κατά μήκος της διαδρομής θα οδηγούσαν σ’ αυτή.
Επειδή τα κάλαντα αναφέρουν «εν φάτνη των αλόγων», θα έβαζα δύο άλογα (ή γαϊδουράκια) σε ένα παχνί τα οποία θα φρόντιζαν αληθινοί βοσκοί. Βέβαια, δεν θα έλειπαν δυο-τρία πρόβατα με αρνάκια.
Αν όλα πήγαιναν καλά, την επόμενη χρονιά θα έβαζα και τρεις μάγους να δίνουν δώρα στα παιδάκια.
Κάπως έτσι φαντάζομαι, χωρίς να είμαι σκηνοθέτης, τη φάτνη της Καλαμπάκας, και είμαι ένας απ’ αυτούς, (όπως ο μακαρίτης Κώστας Αλεξιάδης, ο Θεολόγης Μαντάρας, «Ράδιο Μετέωρα» και άλλοι) που πρότειναν να γίνει η φάτνη σε φυσική σπηλιά.
(ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ)
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ” / ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΜΜΟΣ / ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΑΡΡΗΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
