Παρασκευή 22.11.2013. Πλατεία Αμερικής, παράδρομος Σκαληστήρι, σε ένα φούρνο της γειτονιάς μπαίνει ενα παληκάρι 16 χρονών (όπως αποδείχθηκε αργότερα) και ευγενικά ζητάει από τον φούρναρη κάτι να φάει γιατί έχει μέρες. Ο φούρναρης σπεύδει να του δώσει τις δύο τελευταίες τυρόπιτες. Το παιδί κάθεται στο κατώφλι και με βουλιμία τρώει και τις δύο. Δευτερόλεπτα μετά αφήνει εκεί στο κατώφλι του φούρνου την τελευταία του πνοή. Είχε πολλές μέρες τελικά να φάει και ο εξασθενημένος του οργανισμός δεν άντεξε.
Σας μεταφέρω ακριβώς την είδηση, όπως τη διάβασα στο διαδίκτυο.
Τέτοιες καταστάσεις είναι ρουτίνα για την αθηναϊκή “ζούγκλα” όπως χαρακτηρίζουμε εμείς εδώ στην επαρχία την καθημερινότητα στην πρωτεύουσα. Μια ρουτίνα όμως που δεν αφήνει ασυγκίνητο κανέναν και ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά.
Στην Ελλάδα του 2013, που η μόνη αγωνία μας είναι αν θα καταφέρουμε να αποπληρώσουμε τους δανειστές μας, εκείνοι που έχουν στις τράπεζες εκατοντάδες ευρώ αγωνιούν αν θα χάσουν μερικές χιλιάδες από τα πολύτιμα ευρώ τους, ενώ παράλληλα με όλα αυτά, έχουμε κόσμο να λιμοκτονεί… παιδιά υποσιτισμένα, συσσίτια στις γειτονιές, άνθρωποι χωρίς περίθαλψη και φάρμακα, χωρίς θέρμανση με καθημερινές αυτοκτονίες απελπισμένων συνανθρώπων μας. Παιδιά στα σχολεία να λιποθυμούν από την πείνα και άλλα να πεθαίνουν.
Μετά από τόσα χρόνια μιζέριας, τόσα χρόνια ανέχειας, τόσα χρόνια υπομονής, δεν πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι. Αν χάσουμε την αισιοδοξία μας, το μόνο στο οποίο μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε, έχουμε χάσει τον “πόλεμο”. Πόσο πιο κάτω θα πάμε πια;
Στην Ελλάδα του 2013 λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν απόθεμα εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ευρώ, το αν μπορούν αν βοηθήσουν είναι πασιφανές, το αν θέλουν αβέβαιο ή μάλλον ακατόρθωτο.
Πορευόμαστε στην Ελλάδα του 2013 με προβλήματα που κάποτε απασχολούσαν μόνο τις υποανάπτυκτες χώρες. Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας, το 27% των μαθητών σε περιοχές της Ελλάδας που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση, δηλώνουν ότι επιβιώνουν σε συνθήκες πείνας. Το 37% των μαθητών δηλώνουν ότι ζουν σε κατάσταση επισιτιστικής ανασφάλειας, και μόνο το 36% των μαθητών δηλώνει ότι έχει επάρκεια τροφής. Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν από 16.000 ερωτηματολόγια που διένειμε κατά τη σχολική χρονιά 2012-2013 το Ινστιτούτο Προληπτικής Περιβαλλοντικής και Εργασιακής Ιατρικής Prolepsis, σε μαθητές 152 σχολείων σε περιοχές της Ελλάδας, που πλήττονται ιδιαίτερα από την οικονομική κρίση. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι αντίστοιχα ποσοστά επισιτιστικής ασφάλειας παρατηρούνται σε χώρες, όπως: Νότιος Αφρική (31%), Μπουρκίνα Φάσο (27%), Ινδονησία (21%), ενώ σε λιγότερo δυσμενή θέση από τις φτωχές περιοχές της Ελλάδος βρίσκεται η Ζιμπάμπουε (52%), η Μοζαμβίκη (43%) και το Μαλάουι (52%).
Τελειώνοντας να αναφερθώ σε ακόμη ένα περιστατικό, από τα πολλά που συμβαίνουν τελευταία, που διάβασα πριν κάμποσο καιρό. Πριν μήνες ένας άτυχος άνδρας που ήταν άνεργος και σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής οι συνθήκες διαβίωσής του ήταν άθλιες, αφού αναγκαζόταν να ψάχνει για φαγητό στα σκουπίδια και βασιζόταν στην ελεημοσύνη του κόσμου βρέθηκε νεκρός δίπλα σε κάδο απορριμάτων. Τραγική ειρωνία, λίγες ώρες πριν το μοιραίο είχε επισκεφθεί εστιατόριο ζητώντας φαγητό, το οποίο μετέφερε μαζί του στο σημείο όπου τελικά εντοπίστηκε το άψυχο σώμα του.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
