Πρὶν σπεύσῃς νὰ κρίνῃς κάποιον, ἀξίζει νὰ ἀναλογιστῇς τὶς ἀόρατες μάχες ποὺ μπορεῖ νὰ δίνῃ καθημερινά. Οἱ ἄνθρωποι, κάθε μέρα, ἀντιμετωπίζουν προκλήσεις ποὺ δὲν εἶναι ὁρατὲς στὸν ἐξωτερικὸ παρατηρητή. Εἶναι εὔκολο νὰ σταθοῦμε στὴν ἐπιφάνεια, νὰ δοῦμε μόνο αὐτὸ ποὺ ἐμφανίζεται μπροστά μας καὶ νὰ βγάλουμε συμπεράσματα βασισμένα σὲ μιὰ ἐξωτερικὴ εἰκόνα. Ὡστόσο, αὐτὴ ἡ ἐπιφάνεια κρύβει, πολλὲς φορές, ἕναν ἐσωτερικὸ κόσμο γεμᾶτο φόβους, ἀβεβαιότητες καὶ δυσκολίες.
Τοῦ Ἀρχιμ. ΒΑΡΛΑΑΜ ΜΕΤΕΩΡΙΤΟΥ
Σκέψου πόσοι ἄνθρωποι μπορεῖ νὰ παλεύουν μὲ τοὺς προσωπικούς τους δαίμονες — μὲ ἄγχη ποὺ τοὺς καταβάλουν ἢ πληγὲς ποὺ ποτὲ δὲν ἔχουν ἐπουλωθῇ πλήρως. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, παρὰ τὰ τραύματά τους, καταφέρνουν νὰ συνεχίζουν νὰ προχωροῦν. Ἡ δύναμη ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ στέκεσαι ὄρθιος, ὅταν μέσα σου παλεύῃς μὲ τὴν ἀπογοήτευση, τὴν προδοσία ἢ τὴ μοναξιά, εἶναι ἀπίστευτη. Πόσες φορὲς ἔχεις δῇ ἀνθρώπους ποὺ φαίνονται δυνατοί, ἀλλὰ δὲν γνωρίζεις τὶς ἐσωτερικές τους μάχες; Τοὺς βλέπεις νὰ χαμογελοῦν, ὅμως δὲν ξέρεις ὅτι πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ χαμόγελο μπορεῖ νὰ κρύβονται βαθιὲς πληγές.
Ἡ εὔκολη λύση εἶναι νὰ κρίνῃς. Νὰ ἀποδίδῃς εὐθύνες. Νὰ κάνῃς ἀβασάνιστα σχόλια. Νὰ ἐπιῤῥίπτῃς εὐθύνες καὶ νὰ ἀπομακρύνεσαι. Ἡ δύσκολη λύση, ὅμως, εἶναι νὰ δείξῃς κατανόηση. Νὰ προσπαθήσῃς νὰ μπῇς στὰ παπούτσια τοῦ ἄλλου. Νὰ κατανοήσῃς τὸ βάρος ποὺ κουβαλάει καὶ νὰ ἀναγνωρίσῃς ὅτι ἡ ζωή του μπορεῖ νὰ ἔχῃ γεμίσει ἀπὸ δυσκολίες ποὺ ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ ἀντιληφθῇς μὲ τὴν πρώτη ματιά.
Ἡ κριτικὴ εἶναι σὰν ἕνα δίκοπο μαχαίρι: μπορεῖ νὰ βλάψῃ ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἀσκεῖ ὅσο καὶ ἐκεῖνον ποὺ τὴν δέχεται. Ὅταν κρίνῃς ἕναν ἄνθρωπο χωρὶς νὰ ξέρῃς τὶς ἐμπειρίες του, τοὺς φόβους του καὶ τὰ τραύματά του, διαπράττεις μιὰ ἀδικία. Κανεὶς δὲν ξέρει μὲ βεβαιότητα τὶς μάχες ποὺ ἔχει δώσει ἢ τὰ τέρατα ποὺ ἔχει προσπαθήσει νὰ ἀντιμετωπίσῃ. Πρίν, λοιπόν, καταδικάσῃς κάποιον, πρέπει νὰ εἶσαι ἕτοιμος νὰ μοιραστῇς τὸν πόνο του, νὰ ἀναγνωρίσῃς τὴν πολυπλοκότητα τῆς ὕπαρξής του καὶ νὰ δῇς πέρα ἀπὸ τὰ φαινόμενα.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ στέκεται ἀπέναντί σου μπορεῖ νὰ ἔχῃ χάσει ἀμέτρητες μάχες στὴ ζωή του. Μπορεῖ νὰ παλεύῃ μὲ τὴν ἀπογοήτευση τῆς προδοσίας, τὴν ἀδικία ἢ τὴ μοναξιά. Πρέπει νὰ σκεφτῇς πρὶν μιλήσῃς, πρὶν ἐκφέρῃς μιὰ ἀρνητικὴ γνώμη. Ἡ σιωπὴ καὶ ἡ κατανόηση εἶναι πολλὲς φορὲς πιὸ δυνατὲς ἀπὸ τὶς λέξεις. Στὸ τέλος τῆς ἡμέρας, ἡ πραγματικὴ δύναμη δὲν ἔγκειται στὸ νὰ ἀσκῇς κριτική, ἀλλὰ στὸ νὰ δείχνῃς κατανόηση καὶ καλοσύνη.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς, ἂν βρεθῇς στὴ θέση τοῦ ἄλλου, μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῇς ὅτι καὶ ἐσὺ δὲν θὰ μποροῦσες νὰ ἀντέξῃς τὶς δικές του προκλήσεις. Δὲν μπορεῖς νὰ κρίνῃς ἕναν ἄνθρωπο ἂν δὲν ἔχῃς περπατήσει στὰ μονοπάτια ποὺ ἔχει διασχίσει. Οἱ προκλήσεις καὶ οἱ μάχες τοῦ καθενὸς εἶναι μοναδικὲς καὶ δὲν μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μὲ αὐτὲς ποὺ ἔχεις ζήσει ἐσύ.
Στὸ τέλος, ἡ ἀνθρώπινη καλοσύνη βρίσκεται στὴν κατανόηση καὶ τὴ συγχώρεση. Νὰ βλέπῃς τὴν ἀλήθεια τοῦ ἄλλου, νὰ ἀναγνωρίζῃς τὸν πόνο του καὶ νὰ ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει τὶς δικές του σκιές. Ἀντὶ νὰ κρίνῃς λοιπόν, πρόσφερε ἕνα χέρι βοήθειας. Ἴσως, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος νὰ χρειάζεται περισσότερο ἀπὸ ὅλα νὰ νιώσῃ ὅτι κάποιος τὸν καταλαβαίνει.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
