Είναι στιγμές, που όση δύναμη και αν επιστρατεύσει ο άνθρωπος, τα συναισθήματα που κυριαρχούν δεν του επιτρέπουν να αποκρύψει τη συγκίνηση και τον πόνο που προκαλεί ο χαμός ενός νέου και ξεχωριστού ανθρώπου.
Θα μπορούσε κανείς να μιλά ώρες για τη Φώφη Μπλετσογιάννη, για το χαμόγελό της, για το χιούμορ της, για το μεγαλείο της ψυχής της, την καλοσύνη και τις αρετές της. Αλλά οι στιγμές είναι δύσκολες, κυρίως για τα παιδιά, τους γονείς της και τον αδερφό της.
Η αγαπητή σε όλους μας Φώφη με τον απροσδόκητο χαμό της βύθισε στη θλίψη όλη την τοπική κοινωνία, τους συγγενείς και τους φίλους της.
Οι αξίες και η ανατροφή της, μέσα σε μία οικογένεια με σταθερές και ξεκάθαρες αρχές, την έκαναν γνωστή στους περισσότερους κατοίκους της Καλαμπάκας και όχι μόνο, αλλά της διέπλασαν κι έναν χαρακτήρα έντιμο, ηθικό, γεμάτο από προσφορά, αλτρουισμό, καλοσύνη και ντομπροσύνη.
Η ζωή τής χάρισε δύο εξαίρετα παιδιά που υπεραγαπούσε και θα συνεχίσουν να τιμούν το όνομά της.
Οι συζητήσεις μαζί της ήταν και ευχάριστες άλλα και ωφέλιμες, διότι ήταν άτομο κοινωνικό και είχε άποψη κρυστάλλινη σε πολλά κοινωνικά θέματα. Το ύφος της ήταν πάντοτε χαρούμενο, ούτε οργιζόταν ούτε κακολογούσε κανέναν. Δεν έκανε ποτέ άδικες και αυστηρές κρίσεις. Τα λόγια της, επίσης, ήταν μετρημένα και το βλέμμα της ήρεμο, που σε γέμιζε με σιγουριά και με γαλήνη.
Έφυγε νωρίς και άφησε στην οικογένειά της αλλά και σε όλους τους γνωστούς και φίλους της, ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Χάθηκε αναπάντεχα, όμως σίγουρα δεν θα ξεχαστεί.
Δεν θα την ξεχάσουμε, διότι το φως και η καλοσύνη που σκόρπισε με το πέρασμά της από τον προσωρινό αυτόν κόσμο, δεν θα σβήσει με τον θάνατό της. Πάντα θα τη θυμόμαστε με αγάπη και σίγουρα το καθάριο χαμόγελο της και το γάργαρο γέλιο της δεν θα σβήσει εύκολα από τη μνήμη μας.
Καλό ταξίδι στο φως, Φώφη.
Έφη Κ. Δούλη
