Σύμφωνα με διάφορες ελληνικές παραδόσεις, οι Καλικάντζαροι είναι άνθρωποι με κακιά μοίρα μεταμορφωμένοι σε δαιμόνια.
Οι Καλικάντζαροι είναι ευρέως γνωστοί με αυτό το όνομα, όμως κατά τόπους σε όλη την Ελλάδα έχουν και διαφορετικές ονομασίες όπως Καλικαντζαραίοι, Καρκάτζια, Καλκατζόνια ή Καλκατζάνια, Καρκάντζαροι, Καρκαντζέλια, Σκαλικαντζέρια, Σκαντζάρια, Σκαλαπούνταροι, Τζόγιες, Λυκοκάντζαροι και Κωλοβελόνηδες. Εγώ θα λέω τους δικούς μας, τους ντόπιους βρε αδερφέ, (Κωλοβελόνηδες), εσείς μπορείτε να τους λέτε όπως θέλετε.
Τις γιορτινές τούτες μέρες λοιπόν, οι Κωλοβελόνηδες όπως κάνουν ολόκληρο το χρόνο, προσπαθούν να κόψουν το (δέντρο) της ομόνοιας, της αγάπης και της ανθρωπιάς.
Φέτος οι Κωλοβελόνηδες σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν και σάτιρα για να καταφέρουν να πετύχουν τα πανούργα σχέδια τους.
Τι είναι όμως η σάτιρα και γιατί την χρησιμοποιούν οι Κωλοβελόνηδες;
Η κακή σάτιρα, είναι ένας τρόπος επιθετικής συμπεριφοράς που κρύβει μέσα του και συχνά τη φανερώνει με πολλή αυθάδεια, κακία και μίσος. Τρόπος όχι γενναίος, γιατί το χτύπημα δίνεται στον αντίπαλο από πίσω και με μάσκα, στα «αστεία». Σκοπός είναι εδώ η «σφαγή», αλλά επιδιώκεται χωρίς τον κίνδυνο της απευθείας αναμέτρησης.
Εδώ αθώα σάτιρα δεν υπάρχει, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, αφού πάντα διαπομπεύει με πρόθεση να πληγώσει. Γι’ αυτό αναζητά και προκρίνει την πιο ευαίσθητη πλευρά και χτυπά δήθεν σατιρικά δήθεν χαριτολογώντας, με πολλή κακία. Και, όπως είπα, εκ του ασφαλούς.
Ας ονομάσουμε λοιπόν το μίσος, την κακία, την εμπάθεια, την έχτρα και πολλά τέτοια ωραία (σάτιρα).
Καλή χρονιά σε όλους και βέβαια στους Κωλοβελόνηδες, που όσο και να προσπαθούν το δέντρο δεν θα κοπεί.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΪΟΥ
