Κοιτάζω την εικόνα της Παναγίας που μου δόθηκε όταν προσκύνησα την Αγία Ζώνη και αναρωτιέμαι “Παναγία μου, πόσο κοντά σου είμαστε;”
Μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός αυτό που ζήσαμε τις τρεις ημέρες στη Καλαμπάκα .
Στη μνήμη μου διαρκώς έρχονται εικόνες με τα νεογέννητα που κρατούσαν οι μητέρες τους αγκαλιά, τα μικρά παιδιά, τους εφήβους, τους οικογενειάρχες, τους υπερήλικες να περιμένουν με υπομονή και προσδοκία για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, με μάτια δακρυσμένα και με σκοπό να καταθέσουν τα δικά τους προβλήματα και ανησυχίες.
Δέος και μια απέραντη αγαλλίαση με πλημυρίζει όταν σκέφτομαι ότι η Ζώνη που προσκυνήσαμε είναι της Παναγίας μας αλλά και εκεί που ακουμπούσε ο Χριστός όταν ήταν βρέφος!
Θεέ μου, σε ευχαριστούμε για όλα!
Ένιωθα ευχαριστημένος και χαρούμενος όταν έβλεπα μαζί με τους αστυνομικούς που ήταν συνέχεια στο ναό, νέα παλληκάρια που βοηθούσαν αδιάλειπτα και με ανιδιοτέλεια, πάντα με χαμόγελο, πάντα με υπομονή, πάντα με αυταπάρνηση και χωρίς να δείχνουν τη σωματική τους κούραση, αλλά έχοντας την πεποίθηση ότι η Παναγία τους δυναμώνει.
Φεύγοντας η Αγία Ζώνη της Παναγίας μας, αφήνει σε όλους μας την ευλογία της αλλά και προσωπικά βιώματα στον καθένας μας.
«Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών».
ΛΕΥΙΤΗΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
