Η ανθρωπότητα γνώρισε σπουδαίες στιγμές ιδιαίτερα τα τελευταία 500 χρόνια με τις μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις και θεωρίες που συνοδεύτηκαν από την απαίτηση των Ευρωπαϊκών λαών για ελευθερία στην έκφραση και ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας μέσα από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δικαιωμάτων κι ελευθεριών το οποίο ήρθε στην επιφάνεια μετά από πολλές διεκδικήσεις με την Γαλλική επανάσταση του 1789 όταν φωτισμένοι άνθρωποι όπως ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ο Μοντεσκιέ, ο Βολταίρος και πολλοί άλλοι εξέφρασαν τις ιδέες εκείνες που αποτυπώθηκαν σε συγκεκριμένη χάρτα ελευθεριών που αποτέλεσε και κατάκτηση των ανθρώπων εκείνης της εποχής και βασική προϋπόθεση για την πρόοδο της κοινωνίας.
Η μοίρα του εργαζόμενου λαού ήταν πάντα συνυφασμένη με διαρκείς αγώνες που είχαν σε κάθε ιστορική περίοδο ως στόχο τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την κατάκτηση και κατοχύρωση συγκεκριμένων δικαιωμάτων τα οποία δεν ήταν καθόλου δεδομένα κι αυτονόητα. Έτσι λοιπόν οι εργαζόμενοι με διαρκείς αγώνες κατάφεραν στο διάβα των χρόνων να χτίσουν μια όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπή ζωή η οποία όμως τα τελευταία χρόνια «κλυδωνίζεται» και κινδυνεύει να αποσταθεροποιηθεί, εργασιακά και οικονομικά, καθώς η αξιοπρεπή διαβίωση είναι το στοίχημα που γίνεται γρίφος για την επόμενη μέρα καθώς η φτωχοποίηση χτυπά την πόρτα πολλών νοικοκυριών.
Κι ενώ η εργασιακή αποκατάσταση γίνεται πλέον ζητούμενο η κοινωνία η ίδια έρχεται αντιμέτωπη με βασικά προβλήματα ως απόρροια του υψηλού ποσοστού ανεργίας στους νέους, της ραγδαίας αύξησης των τιμών στα βασικά είδη διαβίωσης, στις τιμές του ρεύματος, στις τιμές του πετρελαίου και της βενζίνης, αλλά και στις τιμές των πρώτων υλών που οδηγούν στο κλείσιμο πολλές από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη χώρα μας.
Παράλληλα ο πρωτογενής μας τομέας εκπέμπει σήμα κινδύνου καθώς έχει υποστεί τη μέγιστη δυνατή ζημιά από την υπερφορολόγηση και τις ανατιμήσεις στην αγορά κι ως εκ τούτου δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις παραγωγικές απαιτήσεις χωρίς την αναγκαία οικονομική στήριξη από το κράτος. Η πολιτεία δεν μπορεί να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και πίσω από τα γεγονότα καθώς δεν ενδείκνυται η αντιμετώπιση των προβλημάτων χωρίς σχεδιασμό.
Το κράτος οφείλει να σχεδιάζει και να εφαρμόζει συγκεκριμένες πολιτικές στρατηγικού χαρακτήρα που θα ενισχύσουν τους νέους στην εύρεση εργασίας και θα τους δώσουν προοπτική στη χώρα τους και που θα ενδυναμώσουν τον πρωτογενή τομέα για να μπορεί να ανταποκριθεί τόσο σε επίπεδο χώρας όσο και σε επίπεδο παγκόσμιας αγοράς.
Η προσέγγιση σε σχέση με την εργασιακή κατάσταση θα πρέπει να είναι πολύ διαφορετική καθώς, όπως έχω ξαναπεί στο παρελθόν, βρισκόμαστε ήδη στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση, στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη έχει δημιουργήσει ένα νέο εργασιακό περιβάλλον, με νέες απαιτήσεις στο οποίο πρέπει το κράτος να κάνει ότι είναι δυνατόν για να προετοιμάσει την ελληνική κοινωνία και τους εργαζομένους κατάλληλα. Η χώρα μας έχει μια μεγάλη ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά της και δεν πρέπει να χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Τσιάκαλος Γεώργιος
