Κάθε βράδυ τῶν παρακλήσεων, ἡ γιαγιὰ Ἑλένη ἔφερνε τὸ ἴδιο μικρὸ κερὶ στὴν ἐκκλησία. Οἱ ἄλλες γυναῖκες ἔφερναν μεγάλα, λαμπερὰ κεριά, ἀλλὰ τὸ δικό της ἦταν σὰν σπίρτο.
Του Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
“Γιαγιὰ Ἑλένη,” τῆς εἶπε ἡ κυρία Μαρία, “γιατί δὲν παίρνεις ἕνα μεγαλύτερο κερί;”
Ἡ γιαγιὰ χαμογέλασε: “Παιδί μου, αὐτὸ τὸ κερὶ τὸ ἔφτιαξα ἀπὸ τὸ κερὶ ποὺ ἔκαιγε ὅταν γεννήθηκε ὁ ἐγγονός μου. Μετὰ τὸ ἔλιωσα μὲ τὸ κερὶ τῆς κηδείας τοῦ ἄντρα μου. Καὶ πρόσθεσα λίγο ἀπὸ τὸ κερὶ τοῦ γάμου τῆς κόρης μου.”
Ὅλες σώπασαν. Τὸ μικρὸ κερὶ περιεῖχε ὅλη τὴ ζωή της.
“Βλέπετε,” συνέχισε, “δὲν εἶναι τὸ μέγεθος ποὺ μετράει στὶς παρακλήσεις. Εἶναι τὸ τί βάζουμε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας.”
*Ἠθικὸ Δίδαγμα:*
Στὶς παρακλήσεις τῆς Παναγίας, δὲν μετράει τὸ μέγεθος τῆς προσφορᾶς ἀλλὰ τὸ βάθος τῆς προσευχῆς. Ἕνα μικρὸ κερὶ ποὺ φέρει ὅλη μας τὴ ζωὴ ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ χίλια κεριὰ χωρὶς ψυχή.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
