Ως γονιός στην Καλαμπάκα, βιώνω καθημερινά μια παράλογη και επικίνδυνη κατάσταση που αφορά το πιο πολύτιμο αγαθό μας: τα παιδιά μας. Οι σχολικές αυλές, που θα έπρεπε να είναι φυσικοί χώροι παιγνιδιού και αναψυχής, παραμένουν κλειδωμένες, αναγκάζοντας τα παιδιά μας να ζουν μια πραγματικότητα που στερείται λογικής και ασφάλειας.
Ο γιος μου, μαθητής της τετάρτης δημοτικού, όπως και όλα τα παιδιά της γειτονιάς, βλέπει την αυλή του σχολείου του να είναι απροσπέλαστη. Το αποτέλεσμα; Αναγκάζονται να γίνονται ακροβάτες, να πηδούν καγκελόπορτες ύψους 2,5-3 μέτρων για λίγες στιγμές παιγνιδιού, θέτοντας καθημερινά σε σοβαρό κίνδυνο την ακεραιότητά τους. Είναι πραγματικά απαράδεκτο να βλέπουμε μικρά παιδιά να ρισκάρουν τη σωματική τους υγεία για να παίξουν, όταν ο φυσικός τους χώρος είναι κλειστός.
Γιατί οι Αυλές είναι Κλειστές;
Ποιος είναι ο λόγος πίσω από αυτή την πρακτική; Τι εξυπηρετεί το κλείδωμα των σχολικών αυλών όταν δεν υπάρχουν άλλοι ασφαλείς και κατάλληλοι χώροι αναψυχής στην πόλη; Στο νέο σχέδιο πόλεως, η έλλειψη εναλλακτικών επιλογών καθιστά την αυλή του σχολείου τον μοναδικό, εν δυνάμει, προορισμό για τα παιδιά. Η απάντηση «ο νόμος λέει αυτό» δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την εγκληματική αναλγησία που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των μικρών παιδιών.
Και αν αναρωτιέστε αν αυτή η κατάσταση είναι παγκόσμια, σας πληροφορώ πως δεν είναι. Ένας παιδικός μου φίλος που ζει στη Νορβηγία, όταν τον ρώτησα τι ισχύει εκεί, η απάντησή του ήταν ενδεικτική: «Μα δεν υπάρχει σε κανένα σχολείο κάγκελο ούτε πόρτα. Το δημόσιο σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι των παιδιών και είναι προσβάσιμο χωρίς κάγκελα και κλειδαριές.» Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας προβληματίσει βαθιά.
Γνωρίζω πως «στο μέλλον θα έχουμε νέο πάρκο», ή «το καλοκαίρι θα είναι οι σχολικοί φύλακες και τα σχολεία θα είναι ανοιχτά». Όμως, η πραγματικότητα σήμερα είναι αυτή που μόλις περιέγραψα και κανείς δεν μπορεί να τη διαψεύσει. Η ανάγκη των παιδιών μας είναι άμεση και δεν μπορεί να αναβληθεί.
Η Ευθύνη και οι Συνέπειες
Και αν συμβεί το αναπόφευκτο; Αν ένα παιδί τραυματιστεί στην προσπάθειά του να πηδήξει τα κάγκελα; Ή αν προκύψει ένα ατύχημα και η πρόσβαση στους τραυματισμένους είναι αδύνατη λόγω των κλειδωμένων θυρών; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Φυσικά, ο γονιός θα είναι αυτός που θα κληθεί να διαχειριστεί τις συνέπειες μιας ανεύθυνης πολιτικής. Δεν μπορεί να είναι λύση το να παίζουν τα παιδιά στους δρόμους ή να καταφεύγουν στα κινητά τους όλη μέρα.
Οι Αρνητικές Επιπτώσεις της Έλλειψης Χώρων Παιγνιδιού
Η έλλειψη ελεύθερων και ασφαλών χώρων παιγνιδιού έχει σοβαρές σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη των παιδιών:
- Μειωμένη σωματική δραστηριότητα: Οδηγεί σε παχυσαρκία και προβλήματα υγείας.
- Αύξηση του άγχους και της κατάθλιψης: Το παιχνίδι είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχική υγεία και την εκτόνωση.
- Περιορισμένη ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων: Οι αυλές είναι χώροι κοινωνικοποίησης, συνεργασίας και επίλυσης συγκρούσεων.
- Μειωμένη δημιουργικότητα: Το παιχνίδι σε ανοιχτούς χώρους ενθαρρύνει τη φαντασία.
- Αυξημένοι σωματικοί τραυματισμοί: Τα παιδιά αναγκάζονται να παίζουν σε επικίνδυνες τοποθεσίες πχ στους δρόμους.
Διεκδικώντας τα Δικαιώματα των Παιδιών μας
Γνωρίζω ότι η αγωνία και ο προβληματισμός μου είναι κοινά με πολλούς άλλους γονείς στην Καλαμπάκα. Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της σχολικής χρονιάς, είναι επιτακτική ανάγκη να θέσουμε όλους τους υπευθύνους προ των ευθυνών τους. Πρέπει να αναρωτηθούμε: Γιατί και από ποιον κλείνουν οι σχολικές αυλές ειδικά όταν δεν υπάρχουν άλλοι χώροι για το παιχνίδι;
Τα παιδιά μας αξίζουν ένα ασφαλές και προσβάσιμο περιβάλλον. Είναι καθήκον μας ως γονείς και ως κοινότητα να διεκδικήσουμε αυτό το αυτονόητο δικαίωμα. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο αυτή την ανώμαλη κατάσταση που θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την ευημερία των παιδιών μας.
Είναι καιρός να ακουστεί η φωνή μας και να απαιτήσουμε άμεσες λύσεις. Οι σχολικές αυλές πρέπει να ανοίξουν και να παραδοθούν στους φυσικούς τους ιδιοκτήτες: στα παιδιά της Καλαμπάκας!
Πώς μπορούμε όλοι μαζί να πιέσουμε για να αλλάξει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΕΛΗΣ
