Τον καιρό που ο Γαλλοελβετός φιλόσοφος Ζαν – Ζακ Ρουσώ (1712-1778) μιλούσε για το άγραφο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» μεταξύ του Ηγεμόνα και της «Γενικής Βούλησης» (δηλαδή του λαού), ένας άλλος διανοητής, ο Βρετανός πολιτικός και συγγραφέας Έντμουντ Μπερκ (1729-1797), μιλούσε και για ένα άλλο Συμβόλαιο, εκείνο μεταξύ τών γενεών.
Έλεγε ότι κάθε γενεά είναι χρεωμένη με ό,τι παρέλαβε από τις προηγούμενες και με ό,τι πρέπει να παραδώσει στις επόμενες. Γι’ αυτό, δεν έχει δικαίωμα να «λεηλατεί» το φυσικό και το κοινωνικό περιβάλλον, γιατί αυτά ανήκουν και στις επόμενες γενεές. Χαρακτηριστικά, έγραφε μεταξύ άλλων και τα εξής στο βιβλίο του «Στοχασμοί για την Επανάσταση στη Γαλλία» (1790):
«Το Κράτος είναι ένας συνεταιρισμός όχι μόνο ανάμεσα (σε αυτό και) σε όσους ζουν, αλλά και ανάμεσα σε όσους έχουν πεθάνει, καθώς και σε όσους πρόκειται να γεννηθούν».
• Επειδή οι αντιλήψεις αυτές δεν αποτελούν απλώς φιλοσοφικές συλλήψεις αλλά σαφώς όρους επιβίωσης των κοινωνιών και των Κρατών, θα ήθελα να ερωτήσω: Γιατί οι δικοί μας ανοικονόμητοι πολιτικοί καταχρέωσαν τη χώρα μας, οδηγώντας έναν ολόκληρο λαό στον αλόγιστο καταναλωτισμό και κατασπαταλώντας αγαθά που ανήκουν και στις επόμενες γενεές;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ
Καθηγητής Φιλολογίας
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
