Έφυγες και ήδη πετάς στον ουρανό. Έφυγες κατά πως έμαθα ήσυχα, ανώδυνα. Άφησες όμως Δημήτρη όλο τον πόνο και την οδύνη για μας. Στον λαιμό η θλίψη κόμπος όχι αστεία. Δάκρυα κυλάνε απ’ τα μάτια. Πώς είναι δυνατόν να υπομείνουμε τόση οδύνη;
Έδινες με πάθος την αγάπη σου στην οικογένειά σου, στη σύζυγό σου Μαρία, στα τρία σου παιδιά, στα εγγόνια σου. Θυμάμαι που ήλθες στην παρέα μας, και περιχαρής μας ανήγγειλες μ’ ένα πλατύ χαμόγελο τον ερχομό του πρώτου εγγονού σου, του Δημήτρη, όπως είπες χαρακτηριστικά και βέβαια μας κέρασες -όπως άλλωστε πολύ συχνά το έκανες- να πιούμε και να γιορτάσουμε το γεγονός μαζί σου.
Αγαπούσες με πάθος τη δουλειά σου. Στις συζητήσεις που κάναμε διέκρινα την αγωνία σου να ανταποκριθείς στα καθήκοντά σου και να τους ευχαριστείς όλους, όσοι σε περίμεναν -και δεν ήταν λίγοι- στα χωριά που πήγαινες, για να εισπράξουν απ’ τα χέρια τα δικά σου τη σύνταξή τους.
Αγαπούσες το κυνήγι. Ήταν το προσφιλές σου σπόρ. Όχι βέβαια για να θηρεύεις θηράματα, αλλά για να βρίσκεις ευκαιρία να περπατάς στα δάση, να αναπνέεις τον δροσερό αέρα του βουνού, να μυρίζεις τ’ αγριολούλουδα, ν’ ακούς των πουλιών τα κελαϊδήματα, το θρόισμα της φτέρης, να βλέπεις τις ομορφιές της φύσης ν’ απολαμβάνεις τα έργα του Θεού, που τα πάντα εν Σοφία εποίησε.
Είχες πάθος με την ψαλτική που υπηρέτησες για χρόνια στον Άγιο Δημήτριο Διάβας. Εκεί σε γνώρισα ουσιαστικά κι εγώ. Γνώριζες μουσικά, είχες ρυθμό, καλή φωνή, και οι ψαλμωδίες βγαίνανε τόσο καθαρές, τόσο γλυκές, τόσο σίγουρες. Λυπούμασταν μονάχα όταν κάποια Κυριακή δεν σ’ είχαμε κοντά μας, διότι σε κέρδιζε η άλλη σου αγάπη, το κυνήγι. Αλλά βέβαια, χαιρόμασταν στη σκέψη ότι την επόμενη Κυριακή θα ήσουν εδώ παρών μαζί μας και πάλι στο ψαλτήρι.
Τώρα όμως;
Δεν θα συμψάλλουμε μαζί καθίσματα, κανόνες, χειρουβικά και αίνους. Δεν θα συμψάλλουμε μαζί πολυελαίους και ψαλμούς, το απολυτίκιον του Αγίου Δημητρίου, δοξολογίες και κοινωνικά.
Είμαι βέβαιος όμως Δημήτρη, ότι εκεί εις τας αιωνίους Μονάς όπου πήγες θα είσαι δεσπόζον μέλος κάποιου αγγελικού χορού, και μαζί με τους Αγγέλους θα ψάλλεις εξαίσιες ουράνιες μελωδίες και θα υμνείς κι εκεί, όπως κι εδώ, την Παναγία Θεοτόκο, τον φιλάνθρωπο Χριστό και τον Θεό τον Παντοδύναμο.
Κοιμήσου εν ειρήνη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΗΣ. ΠΕΝΤΕΔΗΜΟΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
