Τα όνειρα των μικροαστών (χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων κατά κύριο λόγο) ήσαν ανέκαθεν τρία. Ν’ αποκτήσουν δικό τους «κεραμίδι», για να γλιτώσουν το βραχνά του ενοικίου. Ν’ αγοράσουν ένα αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους και στη συνέχεια να δημιουργήσουν κι ένα μικρό «απόθεμα» που το εμπιστεύονταν στις Τράπεζες ή το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Ήταν η εποχή, που με τα επιτόκια καταθέσεων στο 14 και 15% διπλασίαζαν τις οικονομίες τους μέσα σε πέντε χρόνια. Αυτά κάποτε… Τώρα η αποταμίευση αποτελεί όνειρο απατηλό. Και αν κάποιοι έχουν κάτι ακόμη στην άκρη για ώρα ανάγκης, μετά τη «σοφή» απόφαση να φορολογούνται και οι καταθέσεις, θα σπεύσουν να το αποσύρουν κι έτσι θα ξεμείνουν και οι Τράπεζες από «ρευστό». Όλα σχεδιασμένα στο γόνατο. ΟΛΑ!
Όσο, για το «κεραμίδι», από περιουσιακό στοιχείο εξασφάλισης κατάντησε κι αυτό εφιάλτης! Αυτό δεν είναι πλέον «κεραμίδι» αλλά σβουριχτή κεραμίδα! Καλύτερα να είσαι ενοικιαστής παρά ιδιοκτήτης. Πληρώνεις βέβαια, μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει, ένα ενοίκιο αλλά από εκεί και πέρα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δεν σε κυνηγάει το συνεχές και εφιαλτικό «ΔΩΣΕ».
Δώσε φόρο ακίνητης περιουσίας. Δώσε Τ.Α.Π. για το Δήμο σου. Δώσε παραπάνω διότι έχεις και κάποιο χωράφι που σου άφησαν οι γονείς σου, το οποίο προστιθέμενο στο «ακίνητό» σου σε πηγαίνει σε κατηγορία Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Δώσε για το πηγάδι που έχεις για να ποτίζεις τα δέντρα του. Ετοιμάσου να δώσεις και διαφορά τώρα που θ’ αναπροσαρμοστούν, προς τα επάνω οι αντικειμενικές αξίες, σε μια εποχή που θα ‘πρεπε να μειωθούν, αφού οι ισχύουσες είναι κατά πολύ υψηλότερες εκείνων που ισχύουν στην αγορά. Δώσε, δώσε, δώσε…
Έτσι, κατόρθωσαν οι «σοφοί επί των οικονομικών εγκέφαλοι» να νεκρώσουν και το χώρο της οικοδομής. Να μειώσουν δραματικά τα κρατικά έσοδα από αυτήν και να εκτινάξουν σε ύψη ρεκόρ την ανεργία σ’ έναν από τους πιο δραστήριους και αποδοτικούς κλάδους της οικονομίας.
Για την αποταμίευση, μετά την ανάλγητη λεηλασία μισθών και συντάξεων. Μετά την κατάργηση των «δώρων» και με τα όσα εν συνεχεία έμμεσα μείωσαν αυτά τα εισοδήματα (μέχρι φόρο στα καυσόξυλα σκαρφίστηκαν, όταν είδαν ότι σ’ αυτά κατέφυγε ο κοσμάκης μετά το ηλίθιο «χαράτσι» του πετρελαίου θέρμανσης) ας μη γίνεται καν λόγος. Από πού αποταμίευση όταν εκατομμύρια συνανθρώπων μας έχουν οδηγηθεί στα όρια ή ακόμη και κάτω από τα όρια της φτώχειας; Και σαν να μην έφταναν αυτά, έρχονται και τα χειρότερα.
Τα νέα μέτρα που απαιτεί ο «δυνάστης» μας η τρόϊκα, προβλέπουν και τη συνένωση όλων των Επικουρικών Ταμείων σε ένα, το οποίο θα μειώνει ή και θα καταργεί τις επικουρικές συντάξεις (για τις οποίες μας αφαιρούσαν από τους μισθούς μιας ζωής την ανάλογη παρακράτηση) αν το νέο αυτό κοινό ταμείο δεν διαθέτει τα απαιτούμενα χρήματα.
Κι όσο για το άλλο όνειρο, του αυτοκινήτου, και μόνο το γεγονός ότι χιλιάδες πολίτες δημιούργησαν τεράστιες ουρές στις εφορίες για να καταθέσουν τις πινακίδες τους, αδυνατώντας να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας, τα λέγει όλα. Καιρός να στραφούμε στη βέσπα. Φτηνή στα καύσιμα και χωρίς (προς το παρόν…) ανάγκη για κάρτα καυσαερίων και ΚΤΕΟ. Την παρκάρεις ακόμη και στη βεράντα σου και ξεχνάς τα όνειρα.
Ο Κίπλιγκ έλεγε: «Αν μττορείς να ονειρεύεσαι, αλλά να μην γίνεσαι των ονείρων σου σκλάβος». Και το Αιώνιο θύμα ο μικρομεσαίος, ο κύριος «τίποτα», όταν οι «καρχαρίες» που μάσησαν τα δισεκατομμύρια και τα φυγάδευσαν στας Ευρώπας ή όπου αλλού, παραπέμπονται σε εξεταστικές επιτροπές για το θεαθήναι και για πολιτικό σκυλοκαυγά και θα επιστρέφουν τα κλεμμένα στις ελληνικές καλένδες….
Εδώ είμαστε και να μου το θυμηθείτε…
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
