Επιλεγμένες εκθέσεις παιδιών από τη Νάπολη, που περιλαμβάνονται στα βιβλία του Δασκάλου Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα
Η ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΜΩΡΟΥ μού παρακινεί πάρα πολύ ωραία και πάρα πολύ μεγαλειώδη συναισθήματα, γιατί ο καθένας μας, όταν γεννήθηκε, κινδύνεψε να μείνει ορφανός από μητέρα (από την υπερβολική προσπάθεια μπορεί να τίναζε τα πέταλα) και κινδύνεψε επίσης να μην τον φροντίζει κανένας, γιατί μερικές φορές πεθαίνει και ο μπαμπάς.
Έτσι, όταν υιοθετείται ένας ορφανός, χαίρονται όλα τα παραλίγο ορφανά.
Είναι καλύτερα όμως να μείνεις ορφανός, παρά να υιοθετηθείς άσχημα. Πολλοί άκληροι γονείς, πράγματι, υιοθετούν ένα μωρό νεγράκι για το… γαμώτο, για να δείξουν ότι αυτοί δεν δίνουν σημασία στις ράτσες, ότι είναι χριστιανοδημοκράτες1, αλλά μετά, στο σπίτι, τα ξεχνάνε αυτά και τους συμπεριφέρονται υπεβολικά άσχημα.
Πολλοί νέοι κάνουν παιδιά στο κάμπινγκ της Τερατσίνα και μετά τα εγκαταλείπουν στις περιστροφικές ή μέσα σε πλαστικές σακούλες. Τον Μαρτσελίνο -ψωμί και κρασί2– στην αρχή τον περάσανε για γάτο.
Υιοθετούν πάντα τα πιο όμορφα, τα πιο άσχημα τα αφήνουν στα επόμενα ζευγάρια.
Εγώ γνώρισα ένα παιδί στη Βαλτελίνα. Ήταν κανονικότατο, δεν έμοιαζε καν για υιοθετημένο.
Ο πατέρας μου είπε: «Πρώτα θα ξεχρεώσω τα έπιπλα και μετά να υιοθετήσω κάποιον».
Θα μου άρεσε πολύ αν οι γονείς μου υιοθετούσαν ένα μωρό, γιατί μόνος μου αισθάνομαι μεγάλη μοναξιά.
Και μόνο για να τα ελευθερώσω από τις… κύριε ελέησον, εγώ θα υιοθετούσα όλα τα παιδιά του κόσμου.
Όταν δεν το περιμένεις, πεθαίνουν οι γονείς σου και γίνεσαι υιοθετημένος κάποιου.
Να γιατί δεν είναι δυνατόν να γεννηθήκαμε κάτω από ένα λάχανο, γιατί διαφορετικά θα ήμασταν όλοι τα υιοθετημένα παιδιά κάποιου.
Αν δεν είχαμε πάρει ένα γάτο στο σπίτι, θα υιοθετούσαμε οπωσδήποτε ένα μωρό.
Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από μαμάδες που περιμένουν τα ορφανά τους.
Εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι υιοθετημένος, γιατί είμαι στραβοκάνης σαν τον πατέρα μου.
Εγώ μια φορά ρώτησα τον πατέρα μου αν ήθελε να υιοθετήσει ένα Γιαπωνεζάκι, και ο πατέρας μου μου απάντησε: «Αν υιοθετούσαμε μια μανούλα, θα κάναμε το καλύτερο πράγμα».
Εμένα το επίθετο μου είναι Εσπόζιτο3. Οι Εσπόζίτο είναι όλοι υιοθετημένοι, το διάβασα σ’ ένα αρχαίο βιβλίο του πατέρα μου. Εγώ όμως δεν ντρέπομαι καθόλου, γιατί έχω και το επίθετο της μαμάς μου.
Σε μερικούς παράνομους γονείς, γίνεται η σούφρα να…., για να υιοθετήσουν εγκαταλειμένα παιδιά, μετά ζωηροί ζωηροί έρχονται οι πρωτότυποι γονείς και θέλουν να τα ξαναπάρουν. Εγώ, αν ήμουνα στη θέση των παρανόμων γονιών, θα τους έλεγα: Τσακιστείτε από δω, πριν σας αρχίσω και τους δύο στις κλοτσιές!
1. Δημοκρατικοί.
2. Ταινία όπου περιγράφεται η ιστορία ενός ορφανού. (Σ.τ.μ.)
3. Το όνομα Εσπόζιτο, τυπικό στη Νάπολι, προέρχεται από τη λέξη εκτεθειμένος και δινόταν στα παιδιά που τα άφηναν στις εκκλησίες ή στα μοναστήρια. (Σ.τ.μ.)
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ (ΑΡΧΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ “ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ”)
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
