Aνήκει στην κατηγορία των ανθρώπων, που βρίσκονται πάντα σε εγρήγορση, προσανατολισμένοι στην έρευνα, στη ζύμωση, στον πειραματισμό και στη φαντασία. Οι προτάσεις του, οι ιδέες του και οι απόψεις του πηγάζουν από τους φόβους και τους προβληματισμούς, τις αγωνίες και τους αγώνες, τα ερωτήματα και τις απαντήσεις που προκύπτουν από το κλίμα της γενικότερης κρίσης που όλοι μας βιώνουμε. Ταυτόχρονα, έχει ως υπόβαθρο των τολμηρών αναζητήσεών του την Ατλαντίδα, η οποία κατά την άποψη του συμβολίζει την ιδανική πολιτεία στην καθημερινότητά μας. Διαθέτοντας αναλυτική και ερευνητική σκέψη, επιμονή και ευκρίνεια, παλεύοντας για την αυτογνωσία, παραδίδει στο κοινό ένα βιβλίο επαναστατικό. Ο Γιώργος Κουκουλάς πιστεύει στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και στην ποιότητα που μπορεί να υπάρχει και στις πιο απλές μας ασχολίες. Ξέρει πως για να οικοδομηθεί το μεγάλο, πρέπει να ξεκινήσουμε από το μικρό, γι’ αυτό κάνει άμεσα τις ευκαιρίες πράξη.
H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
– Ποιο θεωρείτε ότι είναι το σημαντικότερο συστατικό ενός συγγραφέα,κύριε Κουκουλά;
Θεωρώ πως συγγραφέας είναι ένας συνδυασμός από πολλές ιδιότητες. Σύμφωνα με την αναλογία αυτών των συστατικών, δημιουργείται και το ξεχωριστό ύφος τού κάθε συγγραφέα. Εάν θα έπρεπε να ξεχωρίσω μία, ίσως είναι η ικανότητα να ζει μέσα στο ίδιο του το μυθιστόρημα όταν γράφει.
– Υπάρχει ποιότητα στη γραφή κατά τη γνώμη σας;
Ποιότητα μπορεί να υπάρξει και στην πιο απλή καθημερινή μας ασχολία, πόσο μάλλον στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος. Αυτό βέβαια δυστυχώς δεν αποκλείει στις μέρες μας το φαινόμενο της δημιουργίας ενός μεγάλου αριθμού μυθιστορημάτων με παντελή έλλειψη ποιότητας.
– Μετά από εσάς και πριν τον εκδότη ποιος άλλος διαβάζει τα χειρόγραφά σας;
Πάντα πρώτη η σύζυγός μου και μετά μερικοί έμπιστοι και καλοί φίλοι.
– Το πρώτο σας βιβλίο «Το βυθισμένο βασίλειο», κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο από τις εκδόσεις «Διόπτρα» και άφησε άριστες εντυπώσεις στο αναγνωστικό κοινό. Για σας τι ήταν αυτό το μυθιστόρημα;
Όντως, κυρία Δούλη, το βυθισμένο βασίλειο είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα, και ήμουν πολύ τυχερός για την ανταπόκριση που είχε στο αναγνωστικό κοινό, αλλά και διότι είχα την ευκαιρία να εκδοθώ από έναν μεγάλο εκδοτικό όμιλο, όπως η Διόπτρα. Αποτελεί το τρίτο μου παιδί, με όλη τη σημασία της λέξεως. Έχω ήδη ένα γιο και μια κόρη!
–Εκδώσατε το βιβλίο σας σε έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο. Η πορεία σας θα ήταν διαφορετική αν συνεργαζόσασταν με «μικρότερους» εκδοτικούς οίκους;
Η αλήθεια είναι πως ένας μεγάλος εκδοτικός οίκος σαν τη «Διόπτρα» εξασφαλίζει στον συγγραφέα τη μέγιστη προβολή και τη δυνατότητα να γνωρίσουν οι αναγνώστες το έργο του, και αυτό να ακολουθήσει την πορεία που του αξίζει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως οι μικροί εκδοτικοί οίκοι είναι καταδικασμένοι, απλά είναι δυσκολότερο να ξεχωρίσεις.
–Υπάρχουν στο βιβλίο σας δικές σας προσωπικές στιγμές;
Θεωρώ πως όλα τα μυθιστορήματα περιέχουν προσωπικές στιγμές από τους συγγραφείς τους. Έτσι κι εγώ, κυρία Δούλη, δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από τον κανόνα.
– Τι κοινό έχει τελικά η κοσμοπολίτικη Σαντορίνη, ένα από τα πιο διάσημα νησιά τού κόσμου, με τη Χαμένη Ατλαντίδα και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να συνδέσετε τον μύθο με το συγκεκριμένο νησί;
Στη διάρκεια της έρευνας συνέλεξα στοιχεία από πολλές διαφορετικές πηγές και επιστήμες, όπως: ιστορία, αρχαιολογία, γεωλογία, μυθολογία, φυσική. Μεγάλο μέρος από αυτά τα στοιχεία έδειχναν Σαντορίνη.Ίσως ακούγεται υπερβολικό, αλλά με κάθε νέο στοιχείο που ανακάλυπτα ένιωθα σαν να έβρισκα ένα ακόμη κομμάτι, το οποίο συμπλήρωνε το παζλ που ένωνε την Ατλαντίδα με το κοσμοπολίτικο νησί τής μεσογείου όπου ζούσα. Θα συμπληρώσω απλά αυτό που αναφέρω και στο σημείωμα του συγγραφέα στο τέλος του βιβλίου: Η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι πως το μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδος έχει σαν μοναδική αξιόπιστη αναφορά, μονάχα τους διάλογους τού Πλάτωνα. Οι περισσότερες πιθανότητες είναι η Ατλαντίδα να μην υπήρξε ποτέ. Είμαι όμως πεπεισμένος πως εάν όντως υπήρξε κάποτε ο πολιτισμός αυτός, που ο Πλάτωνας αναφέρει ως Ατλαντίδα, το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι να περιέγραφε τον ευρύτερο μινωικό πολιτισμό σε ολόκληρο το Αιγαίο και το απότομο τέλος του που προήλθε με την κατακλυσμιαία έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, όπως πραγματεύεται άλλωστε και το βιβλίο.
– Ποιος ήταν ο στόχος σας όταν γράφατε το βιβλίο;
Αυτό που με συναρπάζει όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα, εκτός από τα συναισθήματα που δημιουργεί, είναι και οι γνώσεις που προσφέρει. Όλα ξεκίνησαν τυχαία πριν έξι χρόνια, όταν μετοίκησα στη Σαντορίνη, λόγω του επαγγέλματός μου. Η σύζυγός μου εργάσθηκε όταν πρωτοήρθαμε στο λαογραφικό μουσείο τού νησιού, κι έτσι έπεσαν τυχαία στα χέρια μου κάποια βιβλία, που υποστήριζαν τη θεωρία τής Σαντορίνης σαν Ατλαντίδα. Η πειστικότητα των στοιχείων μού κέντρισε την περιέργεια και ξεκίνησα να μαζεύω με περισσότερο ζήλο και μεθοδικότητα όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία, που σχετίζονταν με τη θεωρία. Κάποια στιγμή, πριν τρία χρόνια, αποφάσισα να ξεκινήσω και το γράψιμο, καταθέτοντας όλα αυτά τα στοιχεία, που είχα μαζέψει από την έρευνά μου. Ένας ακόμη στόχος αυτού του βιβλίου ήταν η προώθηση, όχι μόνο της τουριστικής ήδη πασίγνωστης Σαντορίνης, αλλά και της ιστορίας της. Μια λαμπρή ιστορία, με κυριότερο άξονα τον πολύ σημαντικό αλλά λίγο ξεχασμένο αρχαιολογικό χώρο τού Ακρωτηρίου και τον μινωικό πολιτισμό. Πρόκειται για έναν εντυπωσιακά προηγμένο πολιτισμό της προϊστορικής εποχής, για τον οποίο μπορεί να έχουμε λίγα στοιχεία, όμως ίσως να τον έχουμε αδικήσει με τη θέση του στην ιστορία και στον Ελληνικό πολιτισμό.
– Τι δίνει η συγγραφή στον Γιώργο Κουκουλά;
Μου δίνει δύναμη, ενέργεια, έναν υψηλό σκοπό! Μέσα από το γράψιμο έχω τη δυνατότητα να μεταφέρω ιδέες, συναισθήματα και γνώσεις στους αναγνώστες μου. την ευκαιρία να τοποθετήσω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι στην απεριόριστη δύναμη της παιδείας μέσω της λογοτεχνίας.
– Ο Saul Bellow, Αμερικανοκαναδός συγγραφέας (1914-2005) που τιμήθηκε με Νόμπελ το 1976, έχει πει πως ένα καλό μυθιστόρημα αξίζει περισσότερο από την καλύτερη επιστημονική μελέτη. Συμφωνείτε;
Συμφωνώ, εάν εμπεριέχει μέσα του και την επιστημονική μελέτη! Κατά τη γνώμη μου, και ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που ξεκίνησα το γράψιμο, ένα μυθιστόρημα προσφέρει εύκολο και ευχάριστο τρόπο να μεταφέρεις επιστημονική γνώση και ιδέες στον απλό αναγνώστη, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα διάβαζε ποτέ σε μια αυστηρή επιστημονική μελέτη.
– Υπήρξαν αναγνώστες που σας είπαν πως περίμεναν διαφορετική εξέλιξη στην υπόθεση του βιβλίου σας;
Ναι, υπήρξαν μερικοί αναγνώστες και φίλοι, που μου παραπονέθηκαν για το τέλος τού βιβλίου. Αυτό δεν είναι άλλωστε και η μαγεία ενός βιβλίου; Να ταυτιστούν οι αναγνώστες, έτσι ώστε το τέλος του να τους ενθουσιάσει ή να τους απογοητεύσει!
– Σε αυτή την πρώτη σας συγγραφική απόπειρα καταπιάνεστε με τον θρύλο τής χαμένης Ατλαντίδας. Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διαθέτει ο θρύλος αυτός και έχουν εμπνεύσει τη συγγραφή και τη δημιουργία δεκάδων βιβλίων, ταινιών και ντοκιμαντέρ;
Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι ερευνητικά με τη θεωρία τής χαμένης Ατλαντίδος, είχα στο μυαλό μου, όπως πιστεύω και οι περισσότεροι άνθρωποι, μια ήπειρο δεκάδες –μπορεί και εκατοντάδες– χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή μας με φοβερή τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη, με αφθονία πλούτου και πρώτων υλών. Στην πορεία όμως της έρευνάς μου, και μελετώντας τις διάφορες θεωρίες γύρω από αυτόν τον μύθο, θεωρώ πως πλησίασα και μια βαθύτερη έννοια του. Η Ατλαντίδα, εκτός από έναν μυθικό χαμένο πολιτισμό στα βάθη των χρόνων, έχει περάσει στο υποσυνείδητό μας και με μία δεύτερη εξίσου σημαντική έννοια. Συμβολίζει την ιδανική πολιτεία στην καθημερινότητά μας. Τον προσωπικό παράδεισο που ψάχνει συνέχεια κάθε συνάνθρωπός μας. Την ευτυχία, που δυστυχώς στις μέρες μας αντί να την πλησιάζουμε ολοένα και απομακρύνεται.
– Πόσο εύκολο είναι να κάνουμε εκκαθάριση σε πρόσωπα και σχέσεις, κύριε Κουκουλά;
Ίσως είναι από τις δυσκολότερες προκλήσεις που συναντάμε στη ζωή μας. Οι σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, ακόμα και αυτούς που έχουν φύγει από τηζωή, είναι διαρκώς σε δοκιμασία και ξεκαθάρισμα. Χρειάζεται μεγάλο βαθμό αυτογνωσίας για να το καταφέρουμε και είναι μια διαδικασία που δεν σταματά ποτέ.
– Στο βιβλίο αναφέρεστε για το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που επικρατούσε στην Ατλαντίδα. Πώς θα το κρίνατε;
Να διευκρινίσουμε βέβαια πως αυτό το οικονομικό σύστημα είναι δημιούργημα της φαντασίας μου, χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις, και βασίζεται μόνο σε μικρές ενδείξεις που υπάρχουν για τη λειτουργία του μινωικού πολιτισμού. Για μένα λοιπόν αυτό το οικονομικό σύστημα ίσως να αντικατοπτρίζει και την ουσία τής ζωής. Σπαταλάμε τις δυνάμεις μας, κυνηγώντας μάταια έναν σωρό υλικά αγαθά και διαφεύγει από μπροστά μας η σημαντικότερη αξία: ο χρόνος!
– Ποιο είναι το αγαπημένο σας μότο;
Όπως πραγματεύομαι και στο βιβλίο μου, ο χρόνος είναι το σημαντικότερο αγαθό που μας έχει δοθεί σε αυτή τη ζωή. Ας μην τον αφήνουμε να πάει χαμένος.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Γιώργος Κουκουλάς γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα και τα τελευταία έξι χρόνια ζει στην Σαντορίνη. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Σπούδασε Ηλεκτρονικός Μηχανικός και ακολούθησε Μεταπτυχιακές σπουδές σε Τηλεπικοινωνίες και Δίκτυα Η/Υ στο Πανεπιστήμιο Μπρουνέλ της Αγγλίας. Έχει εργαστεί στο Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος, στο Εμπορικό Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας (ΕΒΕΑ) και ως καθηγητής στον ιδιωτικό εκπαιδευτικό όμιλο ΞΥΝΗ. Σήμερα εργάζεται στο αεροδρόμιο της Σαντορίνης ως Ηλεκτρονικός Μηχανικός Ασφαλείας Εναέριας Κυκλοφορίας. Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί την πρώτη του συγγραφική απόπειρα.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
