Η έκρηξη του ηφαιστείου στο όρος Tambora της Ινδονησίας έφερε πολλά δεινά. Ήταν ο λόγος για χιλιάδες θανάτους και έφερε πιο γρήγορα τον χειμώνα, συνετέλεσε στην εμφάνιση του πιο κρύου χρόνου του 19ου αιώνα και ενός από τα πιο κρύα στην ιστορία του κόσμου!
Η έκρηξη ήταν πολύ ισχυρή, τέσσερις φορές πιο δυνατή από τον Κρακατόα, και 52.000 φορές πιο δυνατή από τη βόμβα στη Χιροσίμα.
Στην Άπω Ανατολή 92.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, κυρίως από την πείνα, λόγω της καταστροφής των καλλιεργειών και του θανάτου εκατοντάδων χιλιάδων ζώων. Με την έκρηξη, σηκώθηκαν σύννεφα στάχτης και θειάφι που αποδιοργάνωσαν την ατμόσφαιρα τόσο, που επηρέασαν τις κλιματικές συνθήκες. Για τρία χρόνια μάλιστα κράτησε η πτώση της θερμοκρασίας σε παγκόσμια κλίμακα.
Στην Ινδία, για παράδειγμα, οι ετήσιοι μουσώνες δεν… έφτασαν ποτέ, το οποίο οδήγησε σε επιδημία χολέρας. Οι άνθρωποι αναγκάζονταν να πιουν βρώμικο νερό και να τρώνε ό,τι έβρισκαν στα μολυσμένα νερά στα έλη. Η Ευρώπη είχε μεγαλύτερο πρόβλημα απ’ό,τι η Αμερική. Με το συνεχόμενο πολικό ψύχος δεν μπορούσε κανείς να καλλιεργήσει, ενώ 200.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από μια ισχυρή επιδημία τύφου. Από την άλλη, η σχεδόν ολική καταστροφή της συγκομιδής στη Νέα Αγγλία ήταν ο λόγος που έγινε η πρώτη μαζική μετανάστευση των αγροτών.
Βγήκε άραγε τίποτα καλό από αυτό το φαινόμενο; Aνάμεσα σε χιλιάδες θανάτους, περιβαλλοντικές καταστροφές, η τέχνη και η επιστήμη βρήκε και πάλι το δρόμο της. Το φαινόμενο αυτό βοήθησε τη Μαίρη Σέλει να γράψει τον “Φρανγκεστάιν”, ενώ ο Justus von Liebig, ένας χημικός που βίωσε την πείνα στο Darmstadt, μελέτησε αργότερα τη θρέψη των φυτών και εισήγαγε τα ανόργανα λιπάσματα.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
