Προς αυτούς που επιλέγουν ακόμα να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους

Το πρωτάθλημα της Α Ερασιτεχνικής ξεκινά και πάλι το Σάββατο και εγώ ακόμα δεν έχω απάντηση σε όσους με ρωτούν: «Βαγγέλη, παίζεις ακόμα στα Μετέωρα ή σε έδιωξαν;»
Τι να τους απαντήσω;

Ότι τις τελευταίες εβδομάδες μετά από έναν αγώνα που βρήκε και πάλι τον ΑΣ Μετέωρα νικητή και μάλιστα με 9 παίκτες, μου ανακοινώθηκε με τον πλέον άκομψο, άτυπο και άγαρμπο τρόπο η αποχώρησή μου;

Ή ότι η Διοικούσα Επιτροπή δεν έχει πάρει καμία τέτοια απόφαση μέχρι σήμερα που να μου τη γνωστοποιήσει επίσημα και να την ανακοινώσει και στα ΜΜΕ για να μάθει και ο κόσμος το πώς και το γιατί αποφάσισαν το διωγμό μου;

Σ’ αυτό το ερώτημα, ειλικρινά, ούτε εγώ δεν έχω πάρει ακόμα ντόμπρα απάντηση.

Αυτό που ξέρω είναι ότι από τότε που έπιασα μπάλα και ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο ο ΑΣ Μετέωρα δεν έφυγε από την καρδιά μου. Είναι το πάθος μου και τιμώ με την αγωνιστικότητά μου τα κιτρινομπλέ όποτε τα έχω φορέσει.

Ακόμα και φέτος, που ίσως η ομάδα διανύει τη δυσκολότερη οικονομικά περίοδο, αγωνιζόμενη με μηδενικό μπάτζετ, μαζί με τους συμπαίκτες μου τη σηκώσαμε ψηλά, την κρατήσαμε στο ύψος των προσδοκιών των πραγματικών φίλων της ομάδας και του ιστορικού παρελθόντος της.

Το ίδιο πράξαμε και όταν πριν μερικά χρόνια η ομάδα βρέθηκε χωρίς διοικητικό σχήμα. Ως μέλος της τότε Διοικούσας Επιτροπής αποτελούμενης από παίκτες της ομάδας, στήριξα το ιστορικό ποδοσφαιρικό σωματείο της Καλαμπάκας και από αυτό το πόστο.

Σήμερα γιατί κάποιοι δεν θέλουν να το στηρίξουν πραγματικά, με την ψυχή τους;

Τι επιζητούν τελικά; Γιατί επιλέγουν ακόμα να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους;

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου που στάθηκαν ως ομπρέλα πάνω μου και με υπερασπίσθηκαν. Η κίνησή τους είναι ιδιαιτέρως συγκινητική και ανάλογη της ομάδας που ονομάζεται ΑΣ Μετέωρα.

Βαγγέλης Κωστής