Η νηστεία, δεν είναι απλά μια μέθοδος, που μας βολεύει, για να χάσουμε τα περιττά κιλά και να απελευθερωθούμε από τις τοξίνες. Είναι ένα κομμάτι του πνευματικού μας αγώνα. Μια μέθοδος «χαλιναγώγησης» του εαυτού μας, ακολουθώντας τη διαδικασία που έχει οριστεί, από τους Αγίους πατέρες της εκκλησίας. Όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στο λόγο του Χριστού και Θεού μας, τόσο οι λογισμοί, εντείνουν τους πειρασμούς και δυσκολεύουν την προσπάθεια προς την πνευματική ζωή. Οι πατέρες της εκκλησίας, μιλάνε για εγκράτεια, αποφεύγοντας συνήθειες τις καθημερινότητάς και ημερήσια ανάγνωση της Αγίας Γραφής. Ακόμη και την διαδικτυακή μας παραμονή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μας συμβουλεύουν να αποφεύγουμε την παρατεταμένη χρήση, για να μην σκανδαλιζόμαστε, από τα διάφορα που συναντούμε βλέποντας εκεί.
Ο πνευματικός αγώνας, που ουσιαστικά, γι’ αυτόν έχουμε δημιουργηθεί, γίνεται για την τελειοποίησή μας. Στην πραγματικότητα, τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, τις δημιουργεί ο εγωισμός, όταν η πίστη μας στον Χριστό έχει εξασθενίσει. Αυτό, οφείλεται στην επιρροή που ασκεί το «δαιμόνιο» που συνεχώς και αδιαλείπτως, προσπαθεί να μας εκδιώξει από τον σωστό δρόμο, με αποτέλεσμα να αμαρτάνουμε. Μέσα από την αμαρτία, βιώνουμε πολλές και δυσάρεστες καταστάσεις. Το πιο επικίνδυνο από αυτά, είναι το άγχος. Την κατάσταση αυτή, την αισθανόμαστε πολλές φορές στην κοιλιακή χώρα, σαν ένα μαχαίρι που μας κόβει και δημιουργείται από τη συνεχή και επίμονη σκέψη μας, σε σημαντικά προβλήματα, υγείας, οικονομικών και οικογενειακών. Τα «δαιμόνια» επωφελούνται από την κατάσταση των σκέψεων και συντρέχουν λογισμούς, οι οποίοι γίνονται ακόμη πιο έντονοι και αφόρητοι, προκαλώντας μικρές σωματικές και ψυχολογικές ασθένειες.
«Να λέτε την ευχή και να μη φοβάστε», «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με» συμβουλεύουν οι πνευματικοί.
Σ’ αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς, επηρεάζεται στο μέγιστο η πίστης μας και συνάμα, επηρεάζονται και οι ανθρώπινες σχέσεις. Δεν πρέπει να χάνουμε την πίστη μας, αλλά πρέπει να δοξάζουμε τον Χριστό και Θεό μας, καθημερινά. Να εκκλησιαζόμαστε τακτικά, κάθε Κυριακή και γιορτή, αν μπορούμε. Γιατί χωρίς την ενδυνάμωση της πίστης μας στον Χριστό, είμαστε ένα άδειο σώμα. Σαν ένα άδειο σακί, το οποίο δεν μπορεί να σταθεί όρθιο. Έτσι και το σώμα μας, για να σταθεί «πνευματικά όρθιο», χρειάζεται προσευχή, εξομολόγηση, νηστεία και Θεία κοινωνία.
Όσο «βρίσκουμε λόγους» να απομακρυνόμαστε από την εκκλησία, τόσο η ψυχή μας απομακρύνεται από τον Χριστό και όσο είμαστε κοντά της, βρίσκουμε σε Εκείνον, τη γαλήνη και την ηρεμία και μαζί με αυτά και την ψυχική μας υγεία.
Αμήν
Άγγελος Ζγάρας
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
