ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΥΛΩΝΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ (ΜΟΥΣΤΑΚΑ)
Σύμφωνα μέ τό ἱερό ὑμνωδό, πού γνωρίζει, ἀσφαλῶς, μέ κάθε λεπτομέρεια τό Πρωτευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου, ἡ γιορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Παναγίας στό νομικό Ναό εἶναι «ἡμέρα χαρμόσυνος καί ἑορτή πανσεβάσμιος». Γι’ αὐτό, ἄς παρακαλέσουμε τήν Παναγία μας τό ἀσθενές τῆς ψυχῆς μας νά τό δυναμώσει, νά τό στηρίξει, γιατί οἱ ἁμαρτίες καί τά πάθη μᾶς τριγυρίζουν ἀσφυκτικά. Καί μεῖς σέ ἀνταπόδοση μέ πίστη καί πόθο νά Τήν μακαρίζουμε, γιατί ὄντως, εἶναι ἀειμακάριστη καί παναμώμητη.
Ἡ Παναγία καί πάνσεμνη Μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ ἀπό τήν ἀρχή ἦταν τό κήρυγμα τῶν Προφητῶν, ἡ δόξα τῶν Ἀποστόλων, τό καύχημα τῶν μαρτύρων καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἡ ἀνακαίνιση. Γι’ αὐτό σ’ αὐτή τή γιορτή τά ἅγια τῶν Ἁγίων ἀγάλλονται καί ὁ χορός τῶν ἀγγέλων μυστικά πανηγυρίζει, γιατί ἡ μικρή Μαριάμ, ὡς τριετίζουσα δάμαλις καί ταυτόχρονα ὡς θεοχώρητος ναός εἰσέρχεται στό νομικό ναό, γιά νά ἀρχίσει ἀπό κεῖ τό σχέδιο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ ἱερός ὑμνωδός μέ τό Ἀπολυτίκιο τῆς γιορτῆς ἀποτυπώνει αὐτό τό γεγονός: «Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον, καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ἡ προκήρυξις…».
Ἡ γέννηση τῆς Θεοτόκου ἔγινε κατά ἕνα θαυματουργικό τρόπο. Μετά εἴκοσι χρόνια ἔγγαμου βίου τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννας δέν εἶχαν ἀποκτήσει παιδί. Ἡ ζωή τους στό ἑξῆς ἔγινε μιά πυρκαγιά προσευχῆς στό Θεό γιά τό ποθούμενο τῆς καρδιᾶς τους. Χέρια πού ὑψώθηκαν μέ πίστη, ἐλπίδα καί ἀγάπη στό Θεό δέ γύρισαν ποτέ πίσω ἄδεια.
Ἡ πρώην ἄγονη Ἄννα μετά ἀπό ἐννιά μῆνες κυοφορία γέννησε ἕνα κοριτσάκι, τή Μαρία, τήν ὁποία σύμφωνα μέ τή συμφωνία τῆς προσευχῆς της στό Θεό, τήν ἀφιέρωσε σέ Κεῖνον. Ὦ, μεγαλεῖο ψυχῆς!
Ἔτσι κατά τόν ἱερό ὑμνωδό «μετά τό τεχθῆναί σε, Θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου ἐν τῷ ναῷ Κυρίου, τοῦ ἀνατραφῆναι εἰς τά ἅγια τῶν Ἁγίων, ὡς ἡγιασμένη». Στά ἅγια τῶν Ἁγίων μόνο μία φορά τό χρόνο εἰσήρχετο ὁ ἀρχιερεύς, γιά νά προσφέρει θυσία στό Θεό ὑπέρ τοῦ λαοῦ. Ἡ Παναγία καί ἄμωμος Μαρία, πού προικίσθηκε ἀπ’ τό Θεό μέ ὅλες τίς ἀρετές τῶν ἀνθρώπων, εἰσάγεται στά ἅγια τῶν Ἁγίων, γιά νά γίνει ἡγιασμένος «εἰς Λόγου κατοίκησιν».
Τήν Παναγία μας οἱ Προφῆτες, σύμφωνα μέ τόν ἱερό ὑμνωδό, τήν εἶδαν καθαρή καί ἄμωμη καί λαμπρότερη ἀπ’ ὅλη τήν κτίση. Τήν εἶδαν ὡς ναό καί παλάτι καί ἔμψυχο οὐρανό τοῦ Βασιλέως Θεοῦ. Τήν εἶδαν ὡς ναό καί θρόνο τοῦ πάντων Βασιλέως. «Μαρία ἡ φωτοφόρος θεία λαμπάς» μέ τήν εἴσοδό της στό νομικό ναό γίνεται ἡ χαρά καί ἡ λύτρωση τῶν ἀνθρώπων.
Ἁγία ἦταν ἡ ἐπαγγελία τῆς σύλληψής Της καί ὁ καρπός εὐειλεής, γιατί, πράγματι, ἡ Θεοτόκος ἀναδείχθηκε στόν κόσμο ὑπέρτερη ὅλων στίς ἀρετές. Κάθε ἄνθρωπος πῆρε ἀπό τό Θεό μία ἤ καί παραπάνω ἀρετές. Ἡ Παναγία προικίσθηκε μέ ὅλες! Εἰσῆλθε εἰς τά ἄδυτα, γιά νά γνωρίσει θεῖα μυστήρια καί νά ἑτοιμασθεῖ νά γίνει τοῦ Ἰησοῦ τερπνό καί ὡραῖο οἰκητήριο. Ἡ Θεοτόκο, τή Μητέρα τῆς Ζωῆς, τό Ναό τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, πῶς τή χώρισε ὁ νομικός ναός;
Μόλις ἔγινε τριῶν ἐτῶν, ὁ Ἰωακείμ, ἡ Ἄννα, ὁ Ἰωσήφ τήν ὁδήγησαν στό ναό. Μπροστά πήγαιναν λαμπαδηφόρες παρθένες πού μέ χαρά ὁδηγοῦσαν τήν Ἀειπάρθενο στό ναό καί ταυτόχρονα προφήτευαν πώς Ἐκείνη εἶναι, ὄντως, ναός τοῦ Θεοῦ. Ἐκτός ἀπό αὐτή τήν προφητεία οἱ λαμπάδες, πού κρατοῦσαν, δήλωναν πώς ἀπ’ Ἐκείνη θά γεννιόταν ὁ φωτισμός τῆς γνώσεως πού θά φωτίσει τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου!
Στά ἅγια τῶν Ἁγίων μέ τί τρεφόταν ἡ Παναγία μας; Κατά τόν ἱερό ὑμνωδό, πού ἀκολουθεῖ πιστά τό Πρωτευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου, τρεφόταν μέ ἐπουράνιο ἄρτο πού ἄγγελος Κυρίου καθημερινά προσκόμιζε. Ἐκείνη, ὅμως, γέννησε γιά τόν κόσμο τόν Ἄρτο τῆς Ζωῆς, τόν Θεό-Λόγο, τοῦ Ὁποίου κατά τήν κύησή Του ἔγινε ἐκλεκτός ναός.
Στό πρόσωπο τῆς Παναγίας βλέπουμε, πάντα κατά τόν ἱερό ὑμνωδό, πώς καί τά τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος συνήργησαν. Χρημάτισε περικαλλής Νύμφη τοῦ Πατρός. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τήν ἁγίασε κι ἔγινε τοῦ Λόγου γεννήτρια.
Ἡ γιορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στό νομικό ναό ἔχει τίς ρίζες της στό Πρωτευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου πού θέλησε νά συμπληρώσει στοιχεῖα ἀπό τή ζωή τῆς Παναγίας πού δέν περιλαμβάνονταν στό ἱερό Εὐαγγέλιο. Σέ ἡλικία δώδεκα ἐτῶν, κατόπιν σημείου, ἡ Παναγία δόθηκε στόν Ἰωσήφ γιά προστασία καί ὄχι γιά γάμο.
Ὅπως καί ὅλα τά γεγονότα τῆς Παναγίας μας γιορτάζονται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, ἔτσι καί τό περιεχόμενο τῆς διηγήσεως τοῦ Πρωτευαγγελίου τοῦ Ἰακώβου γιορτάζεται στίς 21 Νοεμβρίου μέ τό ὄνομα τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Πότε καθιερώθηκε ἡ γιορτή δέν εἶναι γνωστό, συνδέεται, ὅμως, μέ τή «Νέα Ἐκκλησία» ἤ τή βασιλική τῆς «Ἁγίας Μαρίας τῆς Νέας» πού κτίσθηκε πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου ἀπό τόν Ἰουστινιανό στά Ἱεροσόλυμα στό λόφο Μορία. Τά ἐγκαίνια αὐτοῦ τοῦ ναοῦ ἔγιναν τό 543. Σύν τῷ χρόνῳ τά ἐγκαίνια αὐτοῦ τοῦ ναοῦ συνδυάσθηκαν μέ τήν εἴσοδο τῆς Μαρίας στόν παρακείμενο ναό τοῦ Σολομῶντος καί ἔτσι ἡ ἑορτή τῶν ἐγκαινίων τοῦ νέου ναοῦ ἀντικαταστάθηκε μέ τήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων.
Ὅσον δ’ ἀφορᾶ στήν ἱστορικότητα τῆς διηγήσεως τοῦ Πρωτευαγγελίου τό σωστό εἶναι νά δοῦμε σ’ αὐτήν τό ἠθικό νόημά της. Νά σκύψουμε μπρός στήν ἁγιότητα, τήν ἁγνότητα καί τό μεγαλεῖο τῆς Παναγίας μας. Εἴθε μέ τίς μητρικές πρεσβεῖες Της νά μᾶς εἰσοδέψει στά ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Χάριτος, τόν ποθεινό Παράδεισο τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.
