Πεζόδρομος ορίζεται οδός η οποία χρησιμοποιείται αποκλειστικά από πεζούς και για είσοδο-έξοδο οχημάτων προς και από ιδιόκτητους χώρους στάθμευσης, παρόδων ιδιοκτησιών ως και οχήματα εφοδιασμού και έκτακτης ανάγκης.
Είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν μια πεζοδρόμηση είναι τελικά μια καλή ή κακή αστική παρέμβαση. Επίσης, δεν έχουν όλες οι πεζοδρομήσεις την ίδια βαρύτητα και αντίκτυπο. Είναι διαφορετικό να πεζοδρομείται ένας κεντρικός οδικός άξονας και αλλιώς ένας κεντρικός συνοικιακός δρόμος. Οι επιπτώσεις είναι και στις δυο ενδεχομένως μεγάλες, αλλά σίγουρα διαφορετικού τύπου.
Κάθε κάτοικος και επισκέπτης έχει το δικαίωμα να περπατήσει στην πόλη μας Καλαμπάκα άφοβα και να την παρατηρήσει και μέσω αυτής της παρατήρησης να καταφέρει να την αγαπήσει.
Ποιος δήμαρχος ή εν δυνάμει δήμαρχος θα έχει την τιμή που είχε ο γιός της παρακάτω ιστορίας, για τον κατάλληλο πεζόδρομο στην πόλη μας; Κακά τα ψέματα, ο Σακελλαρίου έστω και μικρό έκανε πεζόδρομο, ο Σινάνης όχι.
Η ιστορία μας
Μια ιστορία από την Αιθιοπία μας παρουσιάζει ένα γέρο ο οποίος, όταν έφτασε στο κατώφλι του θανάτου, κάλεσε τους τρεις γιους του και τους είπε:
«Δεν μπορώ να χωρίσω στα τρία την περιουσία μου. Θα αναλογούσε ένα πολύ μικρό μερίδιο στον καθένα σας. Αποφάσισα να κληροδοτήσω όσα έχω σ’ αυτόν που θα αποδειχτεί ο πιο ικανός, ο πιο έξυπνος απ’ όλους. Με άλλα λόγια: στον καλύτερο γιο μου. Έχω ακουμπήσει στο τραπέζι από ένα νόμισμα για τον καθένα σας. Πάρτε τα. Αυτός που θα καταφέρει να αγοράσει με το νόμισμα αυτό κάτι που θα γεμίσει μέχρι επάνω την καλύβα θα τα πάρει όλα».
Οι γιοι έφυγαν.
Ο πρώτος αγόρασε άχυρα, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να γεμίσει την καλύβα μέχρι τη μέση.
Ο δεύτερος αγόρασε σακιά με πούπουλα, αλλά ούτε κι αυτός κατάφερε να γεμίσει την καλύβα.
Ο τρίτος γιος – που πήρε την κληρονομιά – αγόρασε ένα πράγμα μόνο. Ήταν ένα κερί. Περίμενε το σκοτάδι, άναψε το κερί και γέμισε την καλύβα με φως.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
