Η υπόθεση ΝΟΒΑΡΤΙΣ, η υπόθεση ΖΗΜΕΝΣ, η υπόθεση Πετσίτη, οι φωτογραφίες με τον Αμβρόσιο, η συζήτηση για τις ευθύνες υπουργών – για το αδίκημα της δωροδοκίας – για τη παραγραφή – για τα Σκάνδαλα, τη σκανδαλολογία, τη Διαφθορά και τη Κάθαρση… έφερε και πάλι – στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής το μεγάλο θέμα : ΗΘΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Η συζήτηση είχε ανάψει με το Σκάνδαλο Κοσκωτά – την καταδίκη του Μένιου Κουτσόγιωργα – τη παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Τότε είχε αποδειχθεί ότι Σκάνδαλο υπήρχε, αλλά όχι και « Αρχάγγελοι της Κάθαρσης». Γιατί και μετά την υποτιθέμενη Κάθαρση και μετά την υποτιθέμενη σύγκρουση « με τους νταβατζήδες»… τα σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς – διασπάθισης και μαύρου πολιτικού χρήματος – ρεμούλας – διαπλοκής με συμφέροντα – δωροδοκιών – παράνομης δραστηριότητας υπουργών πέραν των υπουργικών καθηκόντων τους… συνέχιζαν να υπάρχουν και να δαιμονίζουν τη πολιτική ζωή.
Στη συζήτηση αυτή ενεπλάκη και το ζήτημα ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ. Το διεκδικεί η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, που το δικαιούται στη βάση του τελικού της σκοπού για μια κοινωνία ανθρώπινης χειραφέτησης, χωρίς εκμετάλλευση και αλλοτρίωση. Της το αμφισβητεί η ΔΕΞΙΑ, που το δικό της πρότυπο είναι η κεφαλαιοκρατική κοινωνία. « Έχει παθολογικές ιδέες η Αριστερά…» κραυγάζει ο Μάκης Βορίδης, χωρίς κανένα επιχείρημα. Αλλά η συζήτηση της παρούσας πολιτικής περιόδου ξεφεύγει από το πραγματικό ιδεολογικό πρόβλημα : ποια πολιτική Παράταξη έχει Ηθικό Πλεονέκτημα στη βάση των ιδεών της – των οραμάτων της – των στόχων της για την οργάνωση της κοινωνικής ζωής, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, για τη χειραφέτηση από κάθε καταναγκασμό… Γίνεται συζήτηση για το ποιο Κόμμα έχει Ηθικό Πλεονέκτημα και ειδικά για το ποια Κόμματα έχουν ηθικά ή διεφθαρμένα στελέχη.
Στη συζήτηση αυτή οφείλουμε να πάρουμε ξεκάθαρη θέση : Κανένα Κόμμα δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι κατέχει το ηθικό πλεονέκτημα. Ακόμη και εκείνα τα Κόμματα που θα μπορούσαν να το ισχυριστούν στο όνομα του τελικού τους σκοπού, οφείλουν να το αποδεικνύουν στη βάση των ενδιάμεσων στόχων τους, της τρέχουσας πολιτικής τους, της ενότητας θεωρίας και πράξης. Και αυτό αφορά ακόμη και Κομμουνιστικά Κόμματα που η ιστορική εξέλιξη αποδεικνύει ότι αρκετά από αυτά ξέφυγαν από τον τελικό τους σκοπό, που αρκετά στελέχη τους αλλοτριώθηκαν, που οι επιλογές τους δεν υπηρετούν την ανθρώπινη χειραφέτηση.
Ειδικά για τα στελέχη των Κομμάτων, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα εάν δεν το αποδεικνύει η συμπεριφορά του, οι παρέες του, η στάση ζωής του. Παράλληλα, κανείς πολιτικός δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι « υπεράνω πάσης υποψίας» για δωροδοκία – για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες – για έλεγχο της περιουσιακής του κατάστασης και καταγγελιών για μίζες… Πολύ περισσότερο, κανείς πολιτικός δεν μπορεί να βγάζει ετυμηγορίες και πορίσματα περί ενόχων και αθώων, περί διεφθαρμένης Δικαιοσύνης, περί «σκευωριών εγκληματικής συμμορίας», περί « επίθεσης κατά του πολιτεύματος», περί «εσχάτης προδοσίας», όταν τα Όργανα της Δικαιοσύνης συνεχίζουν να ασκούν τα καθήκοντά τους «να έρθουν όλα στο φως», να αναζητήσουν την αλήθεια για πρόσωπα «όσο υψηλά κι αν βρίσκονται».
Μακάρι να αποδειχθούν αθώοι του αδικήματος της παθητικής δωροδοκίας, όσα πολιτικά στελέχη ερευνήθηκαν και ερευνούνται για τις ελληνικές διαστάσεις του παγκόσμιου Σκανδάλου αθέμιτου ανταγωνισμού – εκμαυλισμού συνειδήσεων από τη ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Όσοι ήδη απαλλάχθηκαν οιασδήποτε υποψίας, αποδεικνύουν ότι τα Όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης – χωρίς να είναι υπεράνω κριτικής, με τους δικούς τους ρυθμούς και μεθόδους – γνωρίζουν «να υπηρετούν τους νόμους κι όχι πολιτικές σκοπιμότητες». Ας τα αφήσουμε να συνεχίσουν σε μια δύσκολη πολιτική περίοδο, στην οποία το κεντρικό ζήτημα είναι η μετάβαση στην ενάρετη εποχή της Αναγέννησης της χώρας…
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ – ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
– ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΕΚΕ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
