Μας αξίωσε ο Θεός για ακόμα μία χρονιά, να προσκυνήσουμε τον χαριτόβρυτο τάφο του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου.
Χιλιάδες ψυχές από νωρίς και φέτος στο παγκόσμιο καταθετήριο, για κατάθεση πόνου, προβληματισμών, ασθενειών και ελπίδας! Σαν τον Όλετ, τον φτερωτό προσκυνητή, περιμέναμε όλοι, να φάμε και να πιούμε από τη χούφτα του Αγίου κεραστή, πάνω από το χαλάκι που τυπώθηκαν ίχνη, από αναρίθμητα ζευγάρια γόνατα.
……και η νύχτα έφτασε, οι ώρες περνούσαν και τα πλήθη μεγάλωναν. Κάθε λογής και ηλικίας άνθρωποι κατέφθαναν από όλον τον κόσμο. Άνθρωποι που δεν τον γνώρισαν ποτέ, μα και άνθρωποι που η συνάντησή τους μαζί του, κατέστησε τη ζωή τους σε π.Χ. και μ.Χ.
Υπομονετικά περίμεναν ακόμα και 4 με 5 ώρες στην γεμάτη ελπίδα και δάκρυα ουρά, που οδηγούσε στη μεγάλη του καρδιά.
Κάποιος μέσα από το πλήθος είπε: ‘’Τον γνώρισα! Ήταν ωραίος άνθρωπος!’’
Όντως, ήταν ωραίος άνθρωπος! Μας ‘’σήκωσε’’ στους ώμους του για να δούμε παραπέρα. Μας στάθηκε και μας στήριξε. Ακόμα το κάνει.
Μας πήρε από το χέρι και μας πήγε βόλτα σε μία άλλη λογική.
Ωραίοι άνθρωποι κάνατε ένα «λάθος»…
Μάθαμε κοντά σας και τώρα…καλούμαστε να παλεύουμε να αγγίξουμε κι εμείς ουρανό!
Ευχαριστίες σε όλους όσοι βοήθησαν να γίνει το προσκύνημα, όπως και στον οδηγό μας το Νεκτάριο, που μας πήγε και μας έφερε υπεύθυνα και με ασφάλεια.
Την ευχή του Αγίου να έχουμε όλοι μας . Αμήν
ΒΑΞΕΒΑΝΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
