Α. Όταν αγνοούνται τα αυτονόητα
Είναι γεγονός ότι τα Δελτία Ειδήσεων των Μ.Μ.Ε. έχουν καταντήσει ψυχοφθόρα για όσους τα παρακολουθούμε, με την μόνιμη αναφορά τους σε ειδήσεις που σου κάνουν την καρδιά περιβόλι. Σεισμοί, τυφώνες, πυρκαγιές. Τσουνάμια, καταρρεύσεις ουρανοξυστών ακόμη και κατολισθήσεις βουνών που παραχώνουν ολόκληρα χωριά. Φρικιαστικά εγκλήματα, μεμονωμένα ή ομαδικά, από πληρωμένους εκτελεστές ή έξαλλους γονείς και αδίστακτους παράνομους εραστές. Βασανισμοί, κακοποιήσεις και φόνοι ηλικιωμένων μέσα στα σπίτια τους ή ακόμη και μικρών παιδιών από τους ίδιους τους γονείς τους!
Αυτοκίνητα μεγαθήρια επιτίθενται σε συγκεντρωμένα πλήθη αφήνοντας πίσω τους εκατόμβες νεκρών, αθώων υπάρξεων, που δεν τους έφταιξαν σε τίποτα…
Δημόσιοι λειτουργοί, άτομα στους κύκλους τους «ακέραια και υπεράνω πάσης υποψίας», αποδεικνύονται καταχραστές του Δημόσιου χρήματος ή συλλαμβάνονται για απόπειρες σεξουαλικής «παρενόχλησης» αθώων και ανήλικων παιδιών σε σχολεία ή γυμναστήρια.
Γιατρός κατηγορείται για ασέλγεια σε γυναίκα που είχε ναρκωμένη στο χειρουργείο για χειρουργική επέμβαση!
Σκληρός και ανελέητος ανταγωνισμός παραφρόνων ηγετών μεγάλων χωρών, που προφανώς διψάνε για αίμα, οι οποίοι δαπανούν αλόγιστα τα τρισεκατομμύριά τους για την απόκτηση πυρηνικών όπλων, ικανών να σκορπίσουν τον όλεθρο όχι μόνον στις χώρες που απειλούν ότι θα επιτεθούν αλλά και στις δικές τους.
Αυτά είναι δυστυχώς πραγματικά γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη Γη, έναν πλανήτη που δείχνει να έχει παραφρονήσει και δεν φταίνε βέβαια οι δημοσιογράφοι επειδή αναφέρονται σ’ αυτά.
Ο Βλάσης Γαβριηλίδης, μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας και εκδότης της εφημερίδας «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» (1928), μιλώντας στους συνεργάτες του, τόνιζε ότι ο καλός δημοσιογράφος αναζητά την είδηση, την εντοπίζει, συγκεντρώνει στοιχεία γι’ αυτήν, τα ελέγχει με πολλή προσοχή ώστε να είναι βέβαιος για την ακρίβειά τους και, τότε και μόνον τότε, την δίνει στους αναγνώστες χωρίς δικά του σχόλια, αφήνοντάς τους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Δεν είναι επομένως οι δημοσιογράφοι υπεύθυνοι για τη «μαυρίλα» στην ψυχή που φέρνουν τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών, των ραδιοφώνων και τα αντίστοιχα άρθρα των εφημερίδων. Αν εξαιρέσεις τον «υπερβάλλοντα» και καταιγιστικό στόμφο τους στην παρουσίαση, οι δημοσιογράφοι και οι ρεπόρτερς απεικονίζουν την άχαρη και ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει η ανθρωπότητα, και επομένως και η ελληνική κοινωνία σαν κομμάτι της παγκόσμιας.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι και η δημοσιογραφία δεν έχει τα τρωτά της που δεν πρέπει, όπως λέει ο λαός, «να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί»…! Πρέπει να τα επισημαίνουμε καλόπιστα και να τα διορθώνουμε κιόλας, για να μην δίνουμε το δικαίωμα σε κάποιους να μας φορτώνουν τα δικά τους τραγικά λάθη που πληρώνει πάντα ο λαός. Και επειδή η συμπεριφορά των εκπροσώπων των Μ.Μ.Ε. επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και τη νεολαία μας, ας κάνουμε μια αρχή επισημαίνοντας και (γιατί όχι) διορθώνοντας τα πιο εμφανή και συχνά επαναλαμβανόμενα…!
-Τηλεπαρουσιαστές και τηλεπαρουσιάστριες, όχι όλοι, ομιλούν συγχρόνως με καλεσμένους στις εκπομπές τους, δημιουργώντας έτσι μια εκνευριστική οχλαγωγία που έχει ως αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει ο τηλεθεατής τι λένε.
Χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιό τους ξένες νεοφανείς λέξεις και όρους που δεν είναι πάντα απόλυτα κατανοητές από το ευρύ κοινό όπως, τόκ-σόου, ντίιλ, γκουγκλάρω, τρολάρω, ή …η λουμπενοποίηση της οικονομίας, λες και δεν έχει η πλουσιότατη ελληνική γλώσσα λέξεις που να εκφράζουν τα αντίστοιχα νοήματα.
Και, το χειρότερο όλων, επαναλαμβάνουν το απαράδεκτο και πέραν κάθε λογικής σφάλμα να δίνουν στη δημοσιότητα με κάθε λεπτομέρεια τα μέσα και τις εξελιγμένες τεχνολογικά και επιστημονικά μεθόδους που χρησιμοποιούν οι διωκτικές αρχές για να φτάσουν στον εντοπισμό και τη σύλληψη κακοποιών, οι οποίοι ενέχονται σε βαριές εγκληματικές πράξεις!
Παράδειγμα ο ανταγωνισμός των καναλιών για το ποιο θα δώσει τις περισσότερες πληροφορίες, με κάθε λεπτομέρεια, τις οποίες πληροφορήθηκαν μαζί με εμάς και οι απαγωγείς βέβαια, για να είναι προφανώς προσεκτικότεροι στο μέλλον, για την υπόθεση της Απαγωγής Λεμπιδάκη. Αναλυτικά στοιχεία για το πώς εντόπισαν με ειδικά τεχνικά όργανα τους χώρους από τους οποίους γινόταν τα τηλεφωνήματα με τα κινητά τηλέφωνα. Πώς έψαχναν με θερμικές κάμερες κλειστούς χώρους για να εντοπίσουν το κρησφύγετο στο οποίο βρισκόταν επί έξι μήνες ο απαχθείς, για την στενή παρακολούθηση ύποπτων κ.τ.λ.
Θερμά συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν σ’ αυτήν τη δύσκολη και ευτυχώς με αίσιο τέλος επικίνδυνη για τη ζωή του απαχθέντος επιχείρηση, αλλά και τα λάθη (τα απαράδεκτα εν προκειμένω λάθη) πρέπει να επισημαίνονται για να πάψουν κάποτε να επαναλαμβάνονται.
Και, για να είμαστε δίκαιοι στην κατανομή των ευθυνών για την προφανώς απαράδεκτη ανευθυνότητα του παρατηρείται στο θέμα αυτό, το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης δεν το φέρουν οι δημοσιογράφοι αλλά οι αρμόδιοι της Υπηρεσίας Δίωξης του εγκλήματος, τα έμπειρα στελέχη της οποίας δεν έπρεπε να δίνουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία αυτά σε ΚΑΝΕΝΑΝ!
Όταν αποκαλύπτεις στον αντίπαλο τα μυστικά σου και τα «όπλα» που χρησιμοποιείς για να τον νικήσεις, έχεις ήδη χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, κάποιες φορές ίσως… ακόμα και τη μάχη εναντίον του!
Β. Και τώρα φίλοι, ας αλλάξουμε ομιλία…
Θα κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο με κάτι ανάλαφρο, άσχετο μεν με τα παραπάνω αλλά σχετικό με την δημοσιογραφία και θα επανέλθουμε στον σοφό δάσκαλό της Βλάση Γαβριηλίδη, οι συμβουλές του οποίου, έναν αιώνα και πλέον μετά την δημοσίευσή τους στην εφημερίδα που ίδρυσε, παραμένουν πάντα χρήσιμες και σημαντικές!
Επειδή στην εποχή του ήταν σύνηθες, άνθρωποι των γραμμάτων και όχι μόνο των γραμμάτων αλλά και άλλοι επώνυμοι, να υπογράφουν τα γραπτά τους με ψευδώνυμα, εκείνος διαφωνούσε. Υποστήριζε ότι ο οποιοσδήποτε γράφων πρέπει να υπογράφει τα γραπτά του με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο, ώστε να γνωρίζει ο αναγνώστης ποιος το έχει γράψει και ο γράφων να αναλαμβάνει δημόσια την ευθύνη των γραφομένων του.
Θυμίζουμε ότι:
Το πραγματικό όνομα του λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα ήταν Πέτρος Αποστολίδης.
Του Άλκη Θρύλου ήταν Ελένη Νεγρεπόντη, σύζυγος Κώστα Ουράνη.
Του ποιητή Τέλλου Άγρα, Ευάγγελος Ιωάννου.
Του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, Οδυσσέας Αλεπουδέλης.
Του λογοτέχνη Μ. Καραγάτση, Δημήτρης Ροδόπουλος
Του συγγραφέα Γιάννη Μαρή, Ιωάννης Τσιριμώκος
Του ποιητή Γιώργου Αθάνα, Γιώργος Αθανασιάδης-Νόβας
Του πολιτικού και λογοτέχνη Ίωνα Δραγούμη, «ΙΔΑΣ»
Του κληρικού και λόγιου Άνθιμου Γαζή, Αναστάσιος Γκαζόλης
Αυτά για ανθρώπους των γραμμάτων όπως και του Ρήγα Φεραίου το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Αντώνης-Κωνσταντίνος Κυριαζής
Από τον καλλιτεχνικό μας χώρο γνωρίζουμε ότι:
Της Μαρίας Κάλλας, το πραγματικό όνομά ήταν Μαρία Καλογεροπούλου
Του μουσικοσυνθέτη Αττίκ, Κλέων Τριανταφυλλίδης
Της ηθοποιού Έλλης Λαμπέτη, Έλλη Λούκου
Της ηθοποιού Ιβόν Σανσόν, Υβόννη Σαπουντζάκη
Του ηθοποιού Δημήτρη Χορν, Τάκης Μενέλος
Της ηθοποιού Τζένης Καρέζη, Ευγενία Καρπούζη κ.λπ. κ.λπ.
Μπορεί να μην έχουν όλα αυτά ιδιαίτερη σημασία στην εποχή του σήμερα φίλοι αναγνώστες, αλλά τα αναφέρουμε σαν μια αλλαγή και απόδραση από τα καθημερινά τετριμμένα και για λίγη χαλάρωση.
Καλό μας χειμώνα!
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
