ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΥΛΩΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ (ΜΟΥΣΤΑΚΑ)
ΚΥΡΙΑΚΗ
Ε΄ ΛΟΥΚΑ
Α΄ Κορ. 12, 27 – 13, 8
«Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καί τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δέ μή ἔχω, γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον» (Α΄ Κορ. 13, 1).
Ὅποιος διαβάσει προσεκτικά τή σημερινή ἀποστολική περικοπή καί γνωρίζει καλά, ὅσα ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιά τήν ἀγάπη στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή κεφ. 12, 9-21, θά πεισθεῖ ὅτι ὁ οὐρανοβάμων ἐθναπόστολος στή σημερινή περικοπή δέν ἐξυμνεῖ τή χριστιανική ἀγάπη γενικά, ἀλλά τήν ἐξυμνεῖ μέσα στή συγκεκριμένη συνάφεια τῆς ἐξατομίκευσης τῶν χαρισμάτων ἀπό τούς Κορινθίους, τήν ἀνωτερότητα τῆς ἀγάπης πού εἶναι πάνω ἀπό κάθε χάρισμα.
Ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος ὁ λεγόμενος «ὕμνος τῆς ἀγάπης» ἀναφέρεται στά χαρίσματα καί στίς σχέσεις μεταξύ τῶν χαρισματούχων. Στήν ἀρχή τοῦ ὕμνου ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ μία φράση του «ἀγάπην δέ μή ἔχω», θέλει νά τονίσει τά ἑξῆς: Ἄς ὑποτεθεῖ πώς ἔχει κανείς τά πιό τιμημένα ἀξιώματα χαρίσματα στήν Κόρινθο, ἄν δέν ἔχει ἀγάπη οὔτε πρόκειται νά ὠφεληθεῖ σέ κάτι, ἀλλά τό κυριότερο καί σάν πρόσωπο δέν πρόκειται νά εἶναι κάτι.
Καί ἡ πίστη, ἀκόμη, εἶναι κατώτερη ἀπό τήν ἀγάπη. Ἡ τέλεια πίστη εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία ἔχει βαθύτερο περιεχόμενο καί τό ἐκδηλώνει μέ τά ἔργα τῆς ἀγάπης. Εἶναι δυνατό κάποιος νά ἀγαπᾶ τό Θεό καί νά εἶναι ἀφοσιωμένος σέ Αὐτόν, ὅταν δέν ζεῖ σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιό Του; Εἶναι, λοιπόν, φανερό, ὅτι ἐκεῖνος πού δέν ἔχει ἀγάπη, καταπατεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀληθινός χριστιανός, ἄρα εἶναι «χαλκός ἠχῶν» ἤ «κύμβαλον ἀλαλάζον».
Ἡ ἀγάπη, γιατί εἶναι ὁ σύνδεσμος τῶν χαρισμάτων; «Διότι ἐκεῖνος πού ἀγαπάει ἔχει ὑπομονή, ἔχει καί καλοσύνη• δέ ζηλοφθονεῖ, δέν κομπάζει οὔτε ὑπερηφανεύεται, εἶναι εὐπρεπής, δέν εἶναι ἐγωϊστής οὔτε εὐερέθιστος• ἀλλά μετέχει στή χαρά γιά τό σωστό. Ἐκεῖνος πού ἀγαπάει ὅλα τά δέχεται• ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα κι ἡ ὑπομονή ποτέ δέν τόν ἀφήνουν. Ποτέ ἡ ἀγάπη δέ χάνει τήν ἀξία της».
Στή σημερινή περικοπή ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει πώς ἄν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ὅλα τά χαρίσματα, ὅλες τίς γνώσεις τοῦ κόσμου, ἄν, ὅμως δέν ἔχει ἀγάπη γιά τό συνάνθρωπό του, τότε ὅλα εἶναι μάταια. Ὅταν ὁ χριστιανός συγκλονίζεται ἀπό τά λόγια τοῦ Κυρίου, ὅταν διαβάζει ἤ ἀκούει, τήν περικοπή τῆς Κρίσεως (Ματθ. 25, 31-45), τότε, σίγουρα, θά αἰσθάνεται μιά ἐσωτερική πληρότητα καί χαρά πού μόνο ἡ ἐπιτέλεση τῶν καθηκόντων δημιουργεῖ.
Ἀλήθεια, πῶς μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ ἡ ἀγαπητική συναδέλφωση τῶν ἀνθρώπων καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου; Ὅταν ὁ ἕνας μετέχει στή χαρά καί τόν πόνο τοῦ ἄλλου. Εἴθε, τό φωτεινό παράδειγμα τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τῶν ἀδελφῶν ἀναργύρων ἰατρῶν Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ ἀπό τήν Ἀσία καί τοῦ ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος, τούς ὁποίους τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ἄς ὁδηγήσει τόν καθένα στή μεγάλη νίκη τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
