Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΝΟΥΛΗΣ
Ένας Κινέζος μόνιμος πελάτης σε ένα ελληνικό εστιατόριο επειδή είχε διαπιστώσει ότι κάνει πολύ νόστιμο φαγητό κάθε απόγευμα ερχόταν και παρήγγειλε τηγανητό «λύζι».
Ο Έλληνας ιδιοκτήτης του εστιατορίου ξεκαρδιζόταν στα γέλια με την παραγγελία. Μερικές φορές έβαζε δύο-τρεις φίλους να στέκονται εκεί κοντά για να ακούσουν τον Κινέζο πελάτη να παραγγέλνει το «λύζι».
Στο τέλος, η περηφάνια του πελάτη είχε πληγωθεί τόσο ώστε έκανε ένα ειδικό μάθημα άρθρωσης απλά και μόνο για να μπορέσει να πει «ρύζι» σωστά.
Την επόμενη φορά που πήγε στο εστιατόριο είπε πολύ απλά, «Τηγανητό ρύζι, παρακαλώ». Αδυνατώντας να πιστέψει στα αυτιά του, ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου είπε, «Κύριε, μπορείτε να το επαναλάβετε;»
Ο Κινέζος είπε, «Άκουσες τι είπα, ελληνικό κάθαλμα!» Αυτός, δεν είναι ο σωστός τρόπος για να αλλάξετε. Μπορεί να αλλάξετε ένα γράμμα της αλφαβήτου, όμως βαθιά μέσα σας είστε ακόμη Κινέζος. Θα εμφανιστεί κάπου αλλού.
Ζήσε με τους δικούς σου όρους.
Την αδικία την είδες, δεν έκανες τίποτα για να την αποτρέψεις, δεν την σαταμάτησες. Κάτι πήγες να πεις, σαν να διαμαρτυρηθείς, αλλά σε πρόλαβαν οι «λογικοί»:
Σώπα καημένε, τον κόσμο εσύ θα τον αλλάξεις; Μπελάδες μη γυρεύεις.
Σε έπεισαν, δεν ανακατεύτηκες.
Ο κόσμος δεν άλλαξε, εσύ δεν ασχολείσαι. Απ’ όλα έχεις και είσαι πιο φτωχός από ποτέ.
Μιλάς για Σένα κι όταν γράφεις τη λέξη φροντίζεις πάντοτε το πρώτο της γράμμα να το διορθώνεις.
Να μην είναι κεφαλαίο, μη σε παρεξηγήσουν, μη δώσεις δικαίωμα πως αγαπάς κάτι που δεν αναγνωρίζουν.
Να είσαι αρεστός, γιατί, αλίμονο αν μπεις στο περιθώριο.
Και δεν είναι που δεν σε πιστεύουν, όχι, είναι δικαίωμά τους.
Είναι που δεν σε αφήνουν, να πιστέψεις κι εσύ στον εαυτό σου.
Έχεις ξεχάσει ποιος ήσουν προτού τους προσκυνήσεις. Τότε που δεν σε ένοιαζε τί χρώμα έχουν οι φίλοι σου κι αν τα παπούτσια τους ήταν ντεμοντέ, τα ρούχα τους παλιά, οι λέξεις τους απλοϊκές κι ίσως και λίγο χωριάτικες. Τότε που δεν ντρεπόσουν να μιλήσεις, που δεν σήκωνες το χέρι για να ζητήσεις την άδεια να πεις τη γνώμη σου. Τότε που δεν φοβόσουν να πεις όχι, να μπεις μπροστά, να υποστηρίξεις το δίκαιο, να υπερασπιστείς την αλήθεια και το δικαίωμα του καθενός να ζει όπως επιθυμεί, ανθρώπινα. Τότε που δεν δείλιαζες να τους δείξεις πως αγαπάς τον άνθρωπο κι όχι την εξουσία.
Τώρα απλά σωπαίνεις, κάνεις στην άκρη, δεν πηγαίνεις, ακολουθείς τους πολλούς, μόνος σου δεν βασίζεσαι να προχωρήσεις. Θα σε φάνε τα όρνια λες.
Και δεν βλέπεις πως τους σερβίρεις στο πιάτο την ψυχή σου.
Αντιστάσου, αν θέλεις να περισώσεις την ανθρωπιά σου. Πάλεψε, αν θέλεις να ζήσεις σαν άνθρωπος. Τόλμα, να είσαι άνθρωπος ανάμεσα σε τόσους μικρούς «θεούς».
Μόνο βιάσου.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
