Οι έννοιες ‘‘δεξιός’’ και ‘‘αριστερός’’ έχουν γίνει πολιτικά ανούσιες. Η πολιτική όπως την ξέραμε παρουσιάζεται ως ένα θέμα του παρελθόντος. Ο φιλελευθερισμός, ο οποίος ανέκαθεν επέμενε στην υποβάθμιση της σημασίας της πολιτικής, είχε αποφασίσει να την καταργήσει τελείως μετά τον θρίαμβο του, μέχρι που ήλθε ο κορονοϊός.
Δες τι είπε ο Μακρόν που ο Μητσοτάκης δεν τολμά ακόμη να ξεστομίσει.
‘‘Αγαπητοί μου συμπατριώτες, από την αυριανή μέρα θα κληθούμε να αποδείξουμε ότι εμπεδώσαμε τα διδάγματα της παρούσας στιγμής, να αμφισβητήσουμε το μοντέλο ανάπτυξης το οποίο ο κόσμος μας έχει ενστερνιστεί τόσες δεκαετίες τώρα και του οποίου τα μειονεκτήματα έχουν έρθει πια καθαρά στο φως, να αναρωτηθούμε για τις αδυναμίες των κρατών μας.
Αυτό που η σημερινή πανδημία ήδη δείχνει είναι ότι η δωρεάν υγεία χωρίς προϋποθέσεις εισοδηματικές, κοινωνικές ή επαγγελματικές καθώς και το κοινωνικό κράτος δεν είναι πράγματα ζημιογόνα ή επιβαρυντικά, αλλά αγαθά πολύτιμα, εφόδια θεμελιώδη όταν δεχόμαστε τα χτυπήματα της μοίρας.
Αυτό που η πανδημία ήδη δείχνει είναι ότι υπάρχουν αγαθά και υπηρεσίες που οφείλουμε να τα θέσουμε εκτός των νόμων της αγοράς. Το να εμπιστευόμαστε την διατροφή μας, την ασφάλειά μας, την δυνατότητά μας να ορίζουμε εμείς τους όρους της διαβίωσής μας σε κάποιους άλλους, είναι αφροσύνη.
Πρέπει να ανακτήσουμε τον έλεγχο, να εργαστούμε ακόμη περισσότερο απ’ όσο σήμερα ώστε να χτίσουμε μια κυρίαρχη Γαλλία, μια κυρίαρχη Ευρώπη, μια Γαλλία και μια Ευρώπη που να κρατούν γερά στα χέρια το πεπρωμένο τους.
Οι προσεχείς εβδομάδες και μήνες θα απαιτήσουν αποφάσεις και ρήξεις προς αυτή την κατεύθυνση.’’
‘‘Που είναι το κράτος!’’ κραυγάζουν τώρα αγωνιωδώς οι αντικρατιστές που ήθελαν να το εξαφανίσουν, να ξεπουλήσουν κάθε παραγωγικό βραχίονα και το έχουν κάνει ήδη δυστυχώς σε βαθμό καταστροφικό, ακροδεξιοί, κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, δισεκατομμυριούχοι κερδοσκόποι, ραντιέριδες, πλούσιοι, νεόπλουτοι, μικρομεσαίοι, ελίτ, τάξεις και στρώματα που είχαν αποκτήσει αλλεργία σε κάθε τι κρατικό, γραφειοκράτες και τεχνοκράτες που φιλοτέχνησαν και υπηρέτησαν με τόσο ζήλο το δόγμα της δημοσιονομικής λιτότητας και του απεχθούς πληθωρισμού. Εκλιπαρούν τώρα για μεγάλες θηριώδεις δόσεις κράτους.
Το συνοθύλευμα του νεοφιλελευθερισμού θέλει από το κράτος τα πάντα και τα θέλει τώρα. Όταν βρέχει στην πόλη και τα φρεάτια είναι βουλωμένα, το νερό ανεβαίνει. Ένα νερό αθώο, νερό βρόχινο που δεν έχει ούτε την ορμή της θάλασσας, ούτε την επικινδυνότητα των χειμάρρων. Για κάποιο λόγο όμως δεν κατεβαίνει, ανεβαίνει. Είναι αυτή η ίδια η βροχή που συναντάμε σε ρομαντικά τραγούδια. Αλλά ανεβαίνει και σε πνίγει.
Αν τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο εγώ λέω: Ας μην χάνουμε το χρόνο με τις ετικέτες, αλλά ας βρούμε πού έχει βουλώσει αυτό το καταραμένο φρεάτιο, πριν πνιγούμε όλοι μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΝΟΥΛΗΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
