Μια νεαρή γυναίκα πήγε απογοητευμένη στη μητέρα της και της είπε ότι είχε κουραστεί να παλεύει στη ζωή της και ήθελε να τα παρατήσει. Η μητέρα χωρίς να πει λέξη πήγε στην κουζίνα και έβαλε τρεις κατσαρόλες με νερό στη δυνατή φωτιά. Όταν το νερό άρχισε να βράζει έριξε μέσα στη μια κατσαρόλα τα καρότα, στην άλλη τα αυγά και στην Τρίτη κόκκους καφέ. Όταν έβρασαν ζήτησε από την κόρη της να τα δοκιμάσει και να πει τις εντυπώσεις.
Εκείνη παρατήρησε ότι τα καρότα ήταν μαλακά, τα αυγά σφιχτά αλλά όταν μύρισε τον καφέ χαμογέλασε από ευχαρίστηση. Τότε η μητέρα της, της είπε ότι και τα τρία τρόφιμα είχαν αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες και είχαν αντιδράσει διαφορετικά. Το σκληρό καρότο έγινε μαλακό και αδύναμο. Το μαλακό και εύθραυστο αυγό έγινε σκληρό. Οι κόκκοι του καφέ όμως, όταν ήρθαν σε επαφή με το καυτό νερό το άλλαξαν και το έκαναν μυρωδάτο και γευστικό.
Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Τη ρώτησε. Χάνεις τη δύναμή σου και λυγίζεις σαν καρότο; Στο θάνατο, στο χωρισμό, στις οικονομικές δυσκολίες σκληραίνει η καρδιά σου σαν αυγό; Ή μήπως σαν το καφέ απελευθερώνεις το άρωμά σου και αλλάζεις τις καταστάσεις γύρω σου που προκαλούν πόνο όταν η δυσκολία κτυπά την πόρτα σου; Είσαι καρότο, αυτό ή κόκκος καφέ;
Ελπίζω, κατέληξε, να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκιά, αρκετές δοκιμασίες να σε κάνουν δυνατή, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινη και αρκετή ελπίδα για να μπορείς να προχωράς.
Στις δύσκολες εποχές όπως η σημερινή, αλλά και κάποιες παλαιότερες όπως η κατοχή και ο εμφύλιος, ο καθένας αναζητεί κάπου να πιαστεί, ένα σημείο αναφοράς –όπως η μάνα στην παραπάνω ιστορία- κάποιον να του πάρει τον φόβο, ώστε να μπορέσει να αντέξει. Και αν αντέξει, να δώσει μια μάχη για να κερδίσει τα χαμένα και τα αυτονόητα για την ζωή και την αξιοπρέπεια, τη δική του και των γύρω του. Κάποτε οι χαλεποί καιροί «γεννούσαν» ήρωες, ανθρώπους που με όπλο μια ιδέα και ίσως βαθύ ανθρωπισμό, υπερβαίνουν τον εαυτό τους, τις μικροπρέπειες του κόσμου και βγαίνουν μπροστά μαχόμενοι ενίοτε θυσιαζόμενοι, γίνονται έμπνευση και η κινητήρια δύναμη για να ακολουθήσουν οι πολλοί, οι συνήθως φοβισμένοι, ώστε να δοθεί μια λύση ή τουλάχιστον να ηττηθούν όλοι μαζί προσπαθώντας.
Χωρίς κομματική ταυτότητα και χρώμα, χωρίς ηλικία ή οικονομική τάξη, εδώ έξω υπάρχει οργή, βαθιά απογοήτευση, ακόμη και απελπισία. Να θυμάσαι λοιπόν πως οι μεγάλοι άνθρωποι μιλάνε για ιδέες, ο μέσος άνθρωπος για γεγονότα και ο μικρός για τους άλλους.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
