Μία απάντηση στον ΣΥΡΙΖΑ Καλαμπάκας για τη μετονομασία του Δήμου μας

Του Δημήτρη Γκανούλη

Ήταν μία λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά, όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων και όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς.

Ώς εκείνη την όμορφη και διαφανή λίμνη έφτασε η Θλίψη και η Οργή, για να κάνουν μπάνιο παρέα. Και οι δύο έβγαλαν τα ρούχα τους και γυμνές μπήκαν στην λίμνη.

Η Οργή που βιαζόταν (όπως συμβαίνει πάντα στην Οργή χωρίς να ξέρει γιατί), έκανε μπάνιο στα γρήγορα και ακόμη πιο γρήγορα βγήκε από το νερό. Αλλά η Οργή είναι τυφλή και τέλος πάντων δεν βλέπει καθαρά την πραγματικότητα, έτσι γυμνή και καθαρή φόρεσε βγαίνοντας από το νερό το πρώτο ρούχο που βρήκε… και συνέβη εκείνο το ρούχο να μην είναι δικό της αλλά της Θλίψης… Και έτσι ντυμένη θλίψη, η Οργή έφυγε.

Πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, διατεθειμένη όπως πάντα να παραμείνει σε όποιο μέρος βρίσκεται, η Θλίψη τελείωσε το μπάνιο της και χωρίς καμιά βιασύνη, καλύτερα χωρίς συναίσθηση του χρόνου που περνάει, τεμπέλικα και αργά βγήκε από τη λίμνη. Στην όχθη συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της δεν ήταν πια εκεί.
Όπως όλοι γνωρίζουμε αν υπάρχει κάτι που δεν αρέσει στη θλίψη είναι να μένει γυμνή. Έτσι, φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε δίπλα από τη λίμνη, το φόρεμα της Οργής.

Λένε από τότε, πολλές φορές συναντάμε την οργή τυφλή, τρομερή και θυμωμένη, Αλλά αν σταματήσουμε για λίγο και την κοιτάξουμε καλύτερα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η οργή που βλέπουμε είναι μόνο μία μεταμφίεση κι ότι πίσω από την όψη της οργής στην πραγματικότητα κρύβεται η θλίψη.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ