Θα περίμενε κανείς να λέμε πνευματικό άνθρωπο αυτόν που έχει σχέση με πνευματικές ασχολίες. Κι όμως, αυτός ο τίτλος ανήκει μόνο σε αυτούς που πέρα από τη βιοποριστική τους απασχόληση -έστω και πνευματική- έχουν ευρύτερα κοινωνικά ενδιαφέροντα και προβληματίζονται πάνω σε ένα μεγάλο φάσμα από επιδιώξεις τού ανθρώπινου πνεύματος.
Δεν αρκεί όμως ο προβληματισμός και το ενδιαφέρον για τα ανώτερα κοινωνικά και πνευματικά προβλήματα. Ο «πνευματικός άνθρωπος» πρέπει να αναλάβει και τις ανάλογες υποχρεώσεις και να αγωνιστεί υπεύθυνα για την πραγμάτωση της ιδέας. Πιο ευνοημένος καθώς είναι από τη φύση και από το κοινωνικό περιβάλλον, έχει περισσότερες υποχρεώσεις από κάθε άλλον.
Πραγματικά, ο πνευματικός άνθρωπος είναι πρώτα-πρώτα προικισμένος με υψηλές νοητικές ικανότητες. Διαθέτει ξύπνιο και καθαρό μυαλό και μπορεί με αυτό να προβληματίζεται σωστά και αποτελεσματικά. Έπειτα, μέσα στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον ο πνευματικός άνθρωπος αναπτύσσει τα ενδιαφέροντά του κάτω από συνθήκες που τον ευνοούν περισσότερο. Πέρα από αυτά, ο πνευματικός άνθρωπος διακρίνεται για την αγνή και ευαίσθητη ψυχή του.
Έργο βαρύ κι ασήκωτο τίθεται στους ώμους τών πνευματικών ανθρώπων. ανάλογος όμως είναι και ο ηθικός εξοπλισμός τους. Ειδικές αρετές κοσμούν την ευγενική μορφή τους. Κάθε πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι ιδεολόγος, ανθρωπιστής, αντικειμενικός, ειλικρινής, συνεπής, αγωνιστικός, υπεύθυνος, ακέραιος. Έχει το θάρρος τής γνώμης και είναι πρόθυμος για αγώνες για θυσίες.
Η θρησκευτική αντίληψη πνευματικό άνθρωπο θέλει αυτόν που θρησκεύει και έχει σταθερή σχέση με το πνεύμα και το θείο. Και στον χώρο αυτό ο πνευματικός άνθρωπος δεν στερείται των παραπάνω αρετών. Είναι όμως επιπλέον πιστός, φορέας και δότης αγάπης. Κινείται σε έναν χώρο σκληρού εσωτερικού και εξωτερικού αγώνα, άμετρης καλοσύνης, βαθιάς ευσέβειας και συνεχούς θυσίας.
Λίγοι είναι σήμερα οι πνευματικοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι βαδίζουν τις «πλατιές λεωφόρους». Αιχμάλωτοι του «ζην». Υπηρέτες τού ατομικού συμφέροντος. Αδύναμοι να αρθούν στο ύψος τού γενικού καλού. Λάτρεις του ωφελιμισμού. Πόσο απαραίτητοι είναι οι πρώτοι στους «χαλεπούς» καιρούς μας! Πόσο γνήσια παιδιά οι δεύτεροι της σκληρής εποχής μας!
ΣΗΜ. Οι πνευματικοί άνθρωποι είναι πολύ απαραίτητοι στη σημερινή εποχή τού «ζην». Αυτοί μπορούν να δώσουν στην κοινωνία μας το καλό παράδειγμα του «ευ ζην».
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
