Με φόντο τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου, είναι αλήθεια πως κάνω συχνά σκέψεις ως ενεργός πολίτης και ως δημοσιογράφος, για το πώς μπορεί να γίνει καλύτερη η τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και πώς μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική.
Το στοιχείο της αποτελεσματικότητας το θεωρώ πρωτεύον, που πρέπει να διακρίνει την εκάστοτε Αρχή. Τις διακρίνει όμως;
Μια ακόμη σκέψη μου είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να μπει ένας φραγμός στους επίδοξους υποψηφίους που θέτουν ή θέλουν να θέσουν για πολλοστή φορά υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές.
Θεωρώ πως όσοι έχουν θέσει υποψηφιότητα πάνω από δυο φορές, πρέπει να κατανοούν από μόνοι τους πως πρέπει να σταματήσουν, διότι υπάρχουν και όρια. Δοκίμασαν μία, δοκίμασαν δυο, δεν εκλέχτηκαν, ποιος ο λόγος να επιμένουν;
Όσοι δε, έχουν εκλεγεί δυο φορές, είναι επίσης καιρός να διακόψουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά, αφήνοντας χώρο σε άλλους που δεν έχουν ασχοληθεί. Μια οκταετία, και δεκαετία στο εξής, νομίζω πως είναι υπεραρκετή για να δείξει ο καθένας τι μπορεί να προσφέρει.
Και για να είμαι και λίγο διαλλακτικότερος, προσθέτω και έναν ακόμη στοιχείο: Να μπορεί ένα υποψήφιος που έχει θέσει υποψηφιότητα δυο φορές, να ξαναβάλει υποψήφιος, μετά από την πάροδο επίσης δυο θητειών. Έτσι, θα μένει πάντα χώρος και σε άλλους ν’ ασχοληθούν με τα κοινά και μάλιστα με ελπίδες να προσφέρουν.
Προσωπική μου άποψη είναι πως όσοι θέτουν τον εαυτό τους στη διάθεση του λαού για περισσότερα χρόνια, εναγκαλίζονται με την εξουσία και τείνουν να γίνουν «καπεταναίοι» στις τοπικές κοινωνίες, πράγμα απαράδεκτο και συνάμα γραφικό. Άλλοι πάλι «βαπτίζονται» ως «εκλογομάγειρες» και άλλοι πιστεύουν πως μπορούν «να άγουν και να φέρουν», σακούλια ολόκληρα με ψήφους. Άραγε πώς;
Ο εναγκαλισμός με την εξουσία για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είναι ούτε λογικός ούτε δημοκρατικός. Χρειάζονται και φραγμοί. Ο καθένας να έχει την ευκαιρία του να αποδείξει τι μπορεί να προσφέρει, αλλά μέχρι ένα σημείο. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν τα κριτήρια να κρίνουν.
Να σημειώσω πως υπάρχει και η πολιτική κόπωση. Ορισμένα πρόσωπα κουράζουν και δεν είναι επιθυμητά. Αυτό συμβαίνει και στην κοινωνία μας. Για παράδειγμα, έχετε δει εσείς κανέναν δήμαρχο τα τελευταία είκοσι χρόνια στον Δήμο Καλαμπάκας, να εκλεγεί για τρεις συνεχόμενες θητείες; Κανείς! Μόνο ο κ. Καχριμανίδης για δυο τετραετίες. Ο κ. Μπουτίνας ήταν επίσης για δυο, αλλά με διακοπή. Ο κ. Πινιάρας για μία.
Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος κουράζεται από τους υποψηφίους και μετά την πρώτη τετραετία ψάχνει την αλλαγή. Αν κάποιος είναι ικανός, η αλλαγή μετατοπίζεται για την επόμενη τετραετία. Λίγοι είναι αυτοί που έχουν ξεχωρίσει σε πανελλαδικό επίπεδο και έχουν διατελέσει επί μακρών Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι και κακώς βέβαια. Το σύστημα τους «έθρεψε» και αρκετοί εξ αυτών βρέθηκαν μάλιστα και ενώπιων της δικαιοσύνης και πίσω από της φυλακής τα σίδερα!
Πρέπει να μπει ένα «φρένο» σε όσους επιθυμούν διαρκώς να είναι σφιχταγκαλιασμένοι με την εξουσία, υποτίθεται για να προσφέρουν στα κοινά, αλλά κατά βάθος στοχεύουν στο να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Βεβαίως, υπάρχουν και μερικοί που επιμένουν λόγω της ματαιοδοξίας τους.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
