Κάποτε η Πρωτομαγιά στην Καλαμπάκα δεν ήταν απλώς αργία. Ήταν γιορτή. Ήταν εκείνη η μέρα που η πόλη άδειαζε και οι γύρω εξοχές –από την Τζέρτση μέχρι το 11500- γέμιζαν παρέες, γέλια, ψησταριές και τραγούδια.
Τα παιδιά έτρεχαν ανέμελα. Κάθε στεφάνι που πλεκόταν, μια μικρή γιορτή της άνοιξης. Οι οικογένειες όλες μια παρέα. Δεν υπήρχαν social media τότε – μόνο πραγματικά χαμόγελα, τραγούδια και ιστορίες από τα παλιά.
Σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι εξοχές έχουν ερημώσει. Δεν έχουν την ίδια φασαρία από παιδικές φωνές. Οι παρέες λιγόστεψαν, τα στεφάνια έγιναν φωτογραφίες στο internet και το παιγνίδι των παιδιών story στα social media.
Μα ακόμη και τώρα, αν κάποιος ανέβει λίγο πιο έξω από την πόλη, μπορεί να ακούσει τον αέρα να ψιθυρίζει αναμνήσεις. Η φύση είναι εκεί. Οι παλιές εικόνες δεν χάθηκαν – απλώς περιμένουν να τις ξαναζωντανέψουμε.
Ίσως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε τι σημαίνει πραγματική Πρωτομαγιά. Να ξαναβρούμε τις παρέες. Να ξαπλώσουμε στο χορτάρι, χωρίς να φτιάξουμε στεφάνια, όχι για το instagram, αλλά για τη μνήμη και τη χαρά.
Διότι κάθε Πρωτομαγιά είναι μια ευκαιρία να ανθίσουμε ξανά. Όπως τότε…
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
