“-Και βρήκες, μωρέ κοκορόμυαλε, απάνω στο βουνό τη δικαιοσύνη;
-Όχι, σύντροφε, ακόμα. Ομως βρήκα την ελπίδα.
-Ποιαν ελπίδα;
-Πως μια μέρα θα ‘ρθει η δικαιοσύνη. Δε θα ‘ρθει μοναχή της, δεν έχει πόδια. Εμείς θα την σηκώσουμε στους ώμους μας και θα τη φέρουμε…
“Ν.Καζαντζακης–
Μια μέρα μετά του “Δεν Έχω Οξυγόνο ”
Λένε πως, ο,τι δεν μας αρέσει, ο,τι δεν μας ταιριάζει… το αλλάζουμε.
Χμ… ξέρω, είναι δύσκολη η αλλαγή, ΑΛΛΑ… μετά τα χθεσινά γεγονότα σε όλη την χώρα, εντός και εκτός Ελλάδος, διαπιστώθηκε πως αυτήν την αλλαγή μπορούμε να την καταφέρουμε. Όταν είμαστε ενωμένοι, είμαστε μια γροθιά ανελέητοι, έτοιμοι να αντέξουμε κάθε μεγάλο φορτίο στην πλάτη μας, κάθε δακρυγόνο ή χημικό… σφίγγοντας πιο πολύ την γροθιά αυτή. Ας συνεχίσουμε έτσι, ώστε ν έρθει κάποια μέρα η ΑΛΛΑΓΉ σε αυτήν την χώρα!!! Το χρωστάμε αρχικά στα 57ατομα των Τεμπών, στην νεολαία που είναι η κινητήριος δύναμη της χώρας αυτής!!
Η νεολαία μας που άφησε για λίγο στην άκρη τα κινητά και τα tablet για να βγει στους δρόμους να φωνάξει και να πετύχει με την αντράνταχτη θελησή της, αυτά που της αξίζει: ΑΛΛΑΓΗ!!! ΔΙΚΑΊΩΣΗ!!!!…
Ώστε να μπορούν αυτά τα παιδιά να ονειρεύονται, να έχουν έναν στόχο… ένα νόημα στη ζωή τους… γιατί κάποια άλλα παιδιά, μέσα σε 12λεπτα, σταμάτησαν, χάθηκαν τα όνειρα τους για πάντα…
ΔΥΣΤΥΧΏΣ «Εκείνα που ήταν για να γίνουν, δεν έγιναν ποτέ. Κι αυτά που γίνονται, δεν ήταν για να γίνουν…»
Ξημέρωσε λοιπόν η επόμενη μέρα, μετά της 28Φλεβαρη!!!! Ας δείξουμε πως είναι η μέρα αλλαγής , “το δυνατό ΟΧΙ” που τόσα χρόνια δεν καταφέραμε να πούμε στην αδικία, στην αχαριστία, στην πολιτική κοροϊδία… Ας γίνουμε μια χώρα που δεν ξεχνά. Ας γίνουμε ενας κόσμος που δεν συγχωρεί πάντα εκείνους που δεν έπρεπε. Το οφείλουμε σε κάθε μάνα που ξυπνά μέσα στη νύχτα νομίζοντας πως ακούει, την φωνή του παιδιού της, σε κάθε πατέρα που σφίγγει μια φωτογραφία μέχρι να τρέμουν τα χέρια του, μέχρι να στερέψουν τα δάκρυα του.
Να είμαστε κάθε μέρα εκεί!!! Δίπλα τους, μαζί τους…. μην ξεχνάμε… τις ράγες που έγιναν σταυροί στις ψυχές που δεν ησυχάζουν…. Την δύναμη του κράτους αυτού την έχουμε μέσα στην γροθιά μας, μέσα στην ψυχή μας … το αποδείξαμε άλλωστε ψες.
Τελειώνοντας θα ‘θελα να προσθέσω απλά αυτό: “Τρία πράγματα δεν μπορούν να κρυφτούν: ο ήλιος, το φεγγάρι και η αλήθεια… Έχουν τρία κοινά: αργά ή γρήγορα πάντα λάμπουν. Παντα φωτίζουν το δρόμο μας και ποτέ η αξία τους δεν μετριέται σε χρήμα!!!. Το φώς πάντα νικάει το σκοτάδι…
Με το κείμενο αυτό καταθέτω εν ψυχή την βαθειά μου λύπη για τα θύματα των Τεμπών και κυρίως για το χαμό των τριών πανέμορφων κοριτσιών μας… Είναι το ελάχιστο μπορώ να κάνω
ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΣΤΥΠΗ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
