Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα «Ελεύθερος» του Αγρινίου (24-3-1992) την παρακάτω επιστολή μαθητού της Ε΄ Δημοτικού:
Αγαπητέ, κύριε…δημοσιογράφε.
Την περασμένη Κυριακή, Κυριακή της Ορθοδοξίας, άκουσα στις ειδήσεις ότι τη Δευτέρα οι δάσκαλοί μας θα κατέβουν σε απεργία. Εγώ, σα μικρός που είμαι, δεν ήξερα το λόγο, αλλά ούτε κι αυτοί μας είπαν τίποτε. Όμως χάρηκα. Ξέρεις τι είναι να βρεθείς δυο μέρες μακριά από την παγερή αίθουσα και τις αγριοφωνάρες του δασκάλου;
Τέλος πάντων…
Η μαμά μου έλεγε ότι οι δάσκαλοι κάνουν απεργίες γιατί κουράζονται τις
άλλες μέρες και θέλουν να ξεκουραστούν. Ο μπαμπάς μου όμως, που είναι εργάτης στις οικοδομές, μου είπε ότι θέλουν αύξηση στο μισθό και καλύτερα σκολειά για μας. Στ’ αλήθεια, δεν ξέρω ποιον να πιστέψω…
Εγώ πάντως, για καλό και για κακό, που λέει και η τηλεόραση, διάβασα τα μαθήματά μου, και το πρωί, αφού ήπια το γάλα μου, πήρα τη σάκα μου και πήγα στο σχολείο.
Ευτυχώς, γιατί οι περισσότεροι δάσκαλοι ήταν εκεί. Το ίδιο αυστηροί όπως και τις άλλες μέρες. Εκτός από δύο, που μια γειτόνισσα λέει ότι είναι κουκουέδες, οι άλλοι ήταν εκεί και μας έβαλαν για μάθημα…
Όταν μπήκαμε στην τάξη, εγώ ρώτησα τον Κύριο γιατί δεν απεργεί. Αυτός με κοίταξε αυστηρά και μου είπε ότι έχουμε δημοκρατία και ο καθένας κάνει ό,τι νομίζει σωστό.
Εμένα όμως αυτά μου φαίνονται κάπως… παράξενα. γιατί ο ίδιος, σε
προηγούμενο μάθημα, μας μίλησε για τους αγώνες που έκαμαν κάποτε οι
εργάτες στην Αμερική, για να ζήσουν καλύτερα, καθώς και οι παππούδες μας, για ν’ αποκτήσουν τη λευτεριά τους. και πως ό,τι κέρδισαν οι άνθρωποι το κέρδισαν με αγώνες…
Όταν το μεσημέρι πήγα σπίτι, ο μπαμπάς μού είπε ότι λυπάται που το παιδί του έχει δάσκαλο απεργοσπάστη. Γιατί, λέει, ο δάσκαλος δε διδάσκει μόνο με τα μαθήματα αλλά και με το παράδειγμά του. Και θυμήθηκε το δικό του δάσκαλο, που τον είχε φυλακίσει η χούντα και βούρκωσε. Εγώ όμως, δεν ξέρω και πολλά γι’ αυτά τα πράματα κι έτσι δε μίλησα. Λέω όμως πως έπρεπε όλοι οι δάσκαλοι να κάνουν απεργία, και όχι οι περισσότεροι να κάνουν μάθημα. Γιατί η απεργία είναι ένας αγώνας και για να τον κερδίσουν πρέπει να είναι όλοι μαζί.
Εγώ αυτά που λέει ο θείος μου, ότι απεργία κάνουν όσοι είναι με το ΠΑΣΟΚ και μάθημα όσοι είναι με τη Νέα Δημοκρατία, λέω πως είναι σαχλαμάρες. Τον ίδιο μισθό δεν παίρνουν όλοι;
Θέλω, κύριε, να ξέρετε ότι με λύπησε τόσο που κάναμε μάθημα. Όχι γιατί δεν το γλιτώσαμε, όπως η τάξη του κυρίου Φώτη, αλλά επειδή ο Κύριος άλλα μας έλεγε στην «Κοινωνική Αγωγή» και στην Ιστορία και άλλα έκανε, σαν ήρθε η ώρα του αγώνα.
Θα τον καταλάβαινα αν έλεγε ότι δεν έχει λεφτά, αλλά και σπίτι δικό του
έχει και κούρσα κι ένα λιοστάσι στο χωριό, όπως μας είπε προχτές…
Εγώ, κύριε… δημοσιογράφε, αυτά είχα να γράψω για την απεργία και τον απεργοσπάστη δάσκαλό μου, και σας παρακαλώ αυτά που γράφω να τα δημοσιέψετε.
Σας ευχαριστώ πολύ
Λευτέρης Παραπονιάρης
μαθητής της Ε΄Δημοτικού
[Σημ.: Στο κείμενο, όταν δημοσιεύτηκε, εντοπίστηκαν κάποιες παραλείψεις, συντακτικά και γραμματικά λάθη, οφειλόμενα στα συνήθη τεχνικά προβλήματα των μικρών, επαρχιακών εντύπων (έλλειψη διορθωτή κ.α.). Αποκαταστάθηκε σε σημείο όμως που δεν αλλοιώνεται το νόημα του αρχικού κειμένου.]
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
