Αγαπητοί μου,
Η εικόνα είναι πλέον γνώριμη.
Σχολικές αίθουσες που κάποτε έσφιζαν από παιδικές φωνές, σήμερα φιλοξενούν λίγους μόνο μαθητές.
Σχολεία σε μικρές κοινότητες που παλεύουν να διατηρήσουν την ύπαρξή τους.
Συγχωνεύσεις τμημάτων που μετατρέπουν την εκπαιδευτική διαδικασία σε άσκηση επιβίωσης.
1. Ο δημογραφικός καθρέφτης της κοινωνίας
Η Ελλάδα γερνά , ο δείκτης γονιμότητας παραμένει δραματικά χαμηλός, η μετανάστευση των νέων ανθρώπων προς το εξωτερικό συνεχίζεται και η περιφέρεια απογυμνώνεται πληθυσμιακά.
Τα σχολεία , ως θεσμός που βρίσκεται στην καρδιά κάθε κοινότητας, γίνεται ο πιο ορατός μάρτυρας αυτής της συρρίκνωσης.
Όταν το τμήμα από 25 μαθητές μειώνεται στους 10 ή στους 5, δεν είναι μόνο οι αριθμοί που φθίνουν, είναι η ίδια η προοπτική ζωής και ανανέωσης που υποχωρεί!
2. Η παιδαγωγική διάσταση
Μικρότερα σχολεία δεν σημαίνουν απαραίτητα καλύτερη εκπαίδευση.
Αντιθέτως η έλλειψη μαθητικού δυναμικού οδηγεί σε συγχωνεύσεις, περιορισμό επιλογών, περιορισμό των κοινωνικών δεξιοτήτων που καλλιεργούνται μόνο σε ένα ζωντανό, πλούσιο μαθησιακό περιβάλλον.
Ένα σχολείο με πέντε παιδιά ανά τάξη, κινδυνεύει να μετατραπεί σε ιδιωτικό φροντιστήριο χωρίς τον κοινωνικό παλμό που συγκροτείται μέσα από την πολυφωνία και τη συλλογική δράση.
3. Οι συνέπειες για το μέλλον
Η μείωση των σχολείων προμηνύει μια κοινωνία πιο αδύναμη, πιο φοβική και λιγότερο δημιουργική.
Το σχολείο δεν είναι μόνο χώρος μάθησης , είναι εργαστήρι κοινωνικοποίησης, δημοκρατίας και πολιτισμού.
4. Τι πρέπει να γίνει
Η αναστροφή της κατάστασης δεν είναι εύκολη, αλλά είναι εθνική προτεραιότητα!
Χρειάζεται μια στρατηγική που θα συνδυάζει:
Α. Δημογραφική πολιτική με στήριξη των νέων οικογενειών και κίνητρα για την απόκτηση παιδιών.
Β. Αναζωογόνηση της περιφέρειας με ανάπτυξη υποδομών και θέσεων εργασίας, ώστε οι νέοι να παραμένουν στον τόπο τους.
Γ. Ενίσχυση των σχολείων της υπαίθρου με νέες μορφές διδασκαλίας, αξιοποίηση της τεχνολογίας αλλά και προσέλκυση εξειδικευμένων εκπαιδευτικών
Δ. Συλλογική ευαισθητοποίηση διότι η εκπαίδευση είναι το στοίχημα του μέλλοντος.
Αγαπητοί μου,
Το κλείσιμο ή η συρρίκνωση ενός σχολείου είναι κοινωνικό τραύμα.
Κάθε άδεια αίθουσα είναι μια προειδοποίηση ότι αν δεν δράσουμε τώρα , αύριο θα έχουμε χάσει περισσότερα από ένα σχολείο, θα έχουμε χάσει την ίδια μας την προοπτική ως κοινωνία!!!
Υ.Γ.
Ως εκπαιδευτικός , αλλά και ως ενεργός πολίτης, δεν μπορώ να μείνω αδιάφορος μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα.
Κάθε παιδί που λείπει από το σχολείο είναι ένα όνειρο που δεν γεννήθηκε. Και κάθε σχολείο που μικραίνει είναι μια υπενθύμιση πως αν δεν δράσουμε τώρα ,αύριο ίσως να μη μείνει τίποτα να υπερασπιστούμε
Γράφει ο Κώστας Πρεβέντης
Εκπαιδευτικός
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
