Συμπληρώνονται φέτος 139 χρόνια από την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886. Η εξέγερση των εργατών στο Σικάγο ήταν η κορύφωση του αγώνα των εργατών σε μια εποχή που οι συνθήκες εργασίας για τον εργαζόμενο πληθυσμό ήταν κατά κύριο λόγο απαγορευτικές ενώ έλειπε το εργασιακό πλαίσιο που ρύθμιζε τις ώρες εργασίας αλλά και τα δικαιώματα των εργατών.
Οι εργαζόμενοι στο Σικάγο και των γύρω περιοχών αγνοώντας παντελώς τις απειλές των εργοδοτών τους και αψηφώντας τους κινδύνους έδωσαν γενναία μάχη και πολλοί από αυτούς θυσιάστηκαν στο βωμό του ηρωικού αγώνα για ένα καλύτερο αύριο με ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και με περισσότερες εργασιακές κατακτήσεις.
Οι αγώνες των εργατών του Σικάγο αποτέλεσαν τον προπομπό για μεταγενέστερους αγώνες σε διάφορες περιοχές του κόσμου και πέτυχαν με τις θυσίες την καθιέρωση ενός εργασιακού πλαισίου που περιλάμβανε την καθιέρωση του οκτάωρου, την κοινωνική ασφάλιση που μέχρι τότε δεν υφίστατο, την υπεράσπιση της μητρότητας, την κανονική άδεια, αλλά και την κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας όπως και την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά που σχετίζονται με τις δωρεάν υπηρεσίες υγείας παιδείας και πολιτισμού.
Η πρώτη εργατική πρωτομαγιά στη χώρα μας γιορτάζεται στις 02/05/1893 , παρουσία 2000 ανθρώπων που διαδήλωσαν τότε στην Αθήνα ζητώντας την καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας.
Τις προαναφερόμενες κατακτήσεις που σχετίζονται με την εφαρμογή του οκταώρου την κοινωνική ασφάλιση, τις κανονικές άδειες των εργαζομένων, την κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά, αλλά και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, έχει βάλει στο στόχαστρο η σημερινή κυβέρνηση αφού με το νόμο 4808 του 21, γνωστός ως νόμος Χατζηδάκη, καταργείται το οκτάωρο στην πράξη, νομιμοποιείται η υπερωριακή απασχόληση χωρίς αμοιβές, καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και δίδεται η δυνατότητα σε υπογραφές ατομικών συμβάσεων, ιδιωτικοποιείται η επικουρική ασφάλιση, μειώνονται δραστικά οι δαπάνες για την υγεία και την παιδεία και περιορίζονται τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργατών.
Μεγαλώνουν οι κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός πληθωρισμός αυξάνεται, εν αντιθέσει με αυτόν της Ευρωζώνης, που μειώνεται, επίκειται η δημιουργία άλλου ενός χάσματος.
Ο πρόσφατος εργασιακός νόμος 5053/23 γνωστός ως νόμος Γεωργιάδη και η εφαρμογή του άρθρου 25 από 1η Ιουλίου του 2024 αποδεικνύει πως ακόμη και στα εργασιακά είναι αλλού η Ε.Ε. και αλλού η Ελλάδα.
Ειδικότερα, την ίδια στιγμή που σε αρκετά κράτη-μέλη της οικονομικοπολιτικής ένωσης πειραματίζονται με την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών εργασίας χωρίς μείωση των αμοιβών των εργαζομένων και τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα είναι ενθαρρυντικά, στη χώρα μας η σημερινή κυβέρνηση κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η προσπάθεια διάλυσης των 3 βασικών πυλώνων του κοινωνικού κράτους δηλαδή της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης είναι πλέον εμφανής, ενώ η επίθεση στο εργατικό κίνημα με μια σειρά πρωτόγνωρων νομοθετημάτων δεν έχει προηγούμενο. Το μήνυμα σήμερα από το σύνολο του εργατικού κόσμου είναι μόνον ένα :
- κάτω τα χέρια από τα δικαιώματα των εργατών
- κάτω τα χέρια από το οκτάωρο
- κάτω τα χέρια από την πενθήμερη εργασία- ούτε συζήτηση για την επέκτασή της σε εξαήμερη εργασία
- κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας
- κάτω τα χέρια από τα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα
- κάτω τα χέρια από την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων
Ο λαός μας σε σχέση με την υγεία πλήρωσε βαρύ τίμημα ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας σε σχέση με τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους αλλά και σε σχέση με την κοινωνία που θρήνησε σε πολλά σπίτια τον θάνατο συνανθρώπων μας.
Είναι πλέον αδήριτη ανάγκη η ενίσχυση του ΕΣΥ στη χώρα μας το οποίο σήμερα είναι υποστελεχωμένο ενώ η κυβέρνηση καλεί τους πολίτες, μέσω των απογευματινών χειρουργείων, να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη ενώ παράλληλα κλίνει το μάτι στις κλινικές ιδιωτικών συμφερόντων όταν το ΕΣΥ δεν μπορεί να εξυπηρετήσει και να παρέχει την απαιτούμενη φροντίδα υγείας σε άμεσο χρόνο στους ασφαλιζόμενους πολίτες. Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι η υγεία σταδιακά ιδιωτικοποιείται και ο ασθενής καλείται να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη για να έχει την υγεία του.
Σε σχέση με τον πυλώνα της παιδείας οι κυβερνήσεις θα πρέπει να φροντίσουν χωρίς άλλη καθυστέρηση για την ασφάλεια των διδακτηρίων καθώς το 70% περίπου των διδακτηρίων στη χώρα δεν είναι θωρακισμένα στην περίπτωση σεισμικού κινδύνου. Την ακαταλληλότητα σχολικών κτηρίων τη ζήσαμε έντονα στην περιφέρεια Θεσσαλίας αλλά όχι μόνο στο Δαμάσι όπου κατέρρευσε το σχολικό κτήριο στο σεισμό του Μαρτίου του 2021 αλλά γίναμε μάρτυρες του σεισμού και σε άλλες περιοχές της περιφερειακής ενότητας Τρικάλων όπως σε αυτή του Ζάρκου, της Πηνειάδας και της Φαρκαδόνας. Στην περιοχή του Ζάρκου το δημοτικό σχολείο σχεδόν κατέρρευσε και έπρεπε να αναζητήσει στέγη στο γυμνάσιο το οποίο ευτυχώς ήταν διαθέσιμο καθώς δεν λειτουργεί τα τελευταία χρόνια. Όμως εκτός από τις σχολικές μονάδες που αντιμετώπισαν πρόβλημα στέγασης ακατάλληλες μετά τον σεισμό κρίθηκαν πάρα πολλές κατοικίες στο Ζάρκο, στην Πηνειάδα και στη Φαρκαδόνα.
Την ανεπάρκεια των αντιπλημμυρικών έργων τη ζήσαμε στο πετσί μας τον Σεπτέμβρη του 2023 όταν στη Θεσσαλία από τις πλημμύρες εκείνων των ημερών έχασαν τη ζωή τους στη γειτονική Καρδίτσα πάνω από 15 συνάνθρωποί μας, ενώ στον νομό Τρικάλων οι καταστροφές είναι τεράστιες κι ο αγώνας των συμπολιτών μας άνισος καθώς οι καταστροφές σε κατοικίες, σε επιχειρήσεις, σε αγροτικό και κτηνοτροφικό κεφάλαιο οδήγησαν πολλούς στο κλείσιμο των επιχειρήσεων ενώ άλλους σε μείωση της σχεδιαζόμενης παραγωγής αλλά και μείωση των ετήσιων εσόδων.
Στον δήμο Τρικκαίων, στον δήμο Φαρκαδόνας, στον δήμο Πύλης και στον δήμο Καλαμπακας σε πολλές τοπικές κοινότητες που ανήκουν στους παραπάνω δήμους προκλήθηκαν τεράστιες καταστροφές σε κατοικίες, σε βοηθητικούς χώρους, σε υπόγεια και επιχειρήσεις.
Σ’ αυτές τις περιοχές μεγάλη υπήρξε και η καταστροφή στις κατοικίες των μαθητών μας με αποτέλεσμα οι κάτοικοι αυτών των περιοχών να φιλοξενούνται σε διάφορες δομές όπως αυτή του Κουτσόχερου, ξενοδοχεία, σκηνές και σε σπίτια συγγενών και φίλων.
Σήμερα που μιλάμε υπάρχουν οικογένειες που κατοικούν χειμώνα καλοκαίρι σε κοντέινερ ενώ οι κατοικίες τους δεν έχουν ακόμη κατεδαφιστεί για να αρχίσει η ανέγερση των νέων κατοικιών που θα παρέχουν την απαιτούμενη ασφάλεια στους κατοίκους. Ο εργαζόμενος πληθυσμός της περιοχής της Φαρκαδόνας, της Αγία Κυριακής, του Παραποτάμου, της Φωτάδας και του ορεινού όγκου της Καλαμπάκας εκφράζει αυτή τη στιγμή που μιλάμε την αγωνία του για το πότε θα λάβει οριστικά τέλος αυτή η περιπέτεια που ζουν και που βρίσκονται έξω από τα σπίτια τους.
Οφείλω να αναφέρω και την αγωνία των κατοίκων της Διάβας που μαζί με τους κατοίκους των πρώην δήμων Κλεινού, Καστανιάς και διευρυμένης κοινότητας Ασπροποτάμου αναγκάζονται να μετακινούνται από την γέφυρα Σαρακίνας καθώς στη γέφυρα της Διάβας δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες εργασίες κι ως εκ τούτου η γέφυρα δεν έχει δοθεί ακόμη στην κυκλοφορία.
Εκτός από την αντισεισμική θωράκιση των διδακτηρίων το δημόσιο σχολείο χρήζει περαιτέρω μόνιμων διορισμών που θα καλύψουν τα κενά που υπάρχουν και σήμερα στις περισσότερες σχολικές μονάδες, χρήζει τη δημιουργία νέων οργανικών θέσεων σε πολλές ειδικότητες όπως σε αυτές των γερμανικών των θεατρολόγων, αλλά και τη δημιουργία τμημάτων ένταξης και την κάλυψη των κενών που υπάρχουν σε ειδικότητες παράλληλης στήριξης για την υποστήριξη μαθητών με μαθησιακές ανάγκες αλλά και την ενίσχυση σε τεχνολογικό εξοπλισμό για τη βέλτιστη λειτουργία των σχολικών μονάδων.
Ακόμη είναι απαραίτητο το υπουργείο παιδείας να προχωρήσει στη μονιμοποίηση όλων των εκπαιδευτικών που συμπλήρωσαν τη δόκιμη διετή θητεία και να μη συνεχίσει να τους κρατά και σήμερα που μιλάμε σε ομηρία ενώ θα έπρεπε να τους είχε μονιμοποιήσει από πέρσι το καλοκαίρι.
Σε σχέση με τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργατών είναι απαίτηση όλων των σωματείων του εργατικού κόσμου να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη ο οποίος έχει απορριφθεί έτσι κι αλλιώς στην πράξη από όλους τους εργαζόμενους. Δεν είναι μόνο ότι η κατάργηση του οκτάωρου ότι ευνοεί τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα με εργασία πέραν του οκταώρου ή οποία αμείβεται με προγραμματισμένες άδειες δεν είναι μόνο ότι φροντίζει για ευέλικτες μορφές εργασίας, τις λεγόμενες ελαστικές μορφές εργασίας, κάνει ωμή παρέμβαση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων απαιτώντας από τα σωματεία να δηλώνουν την απόφαση για απεργία στη λεγόμενη διαιτησία (ΟΜΕΔ), η οποία και θα πρέπει να γνωμοδοτεί για το αν η απεργία είναι νόμιμη αρκετές μέρες αργότερα. Παράλληλα προβλέπεται η καταχώριση των μελών όλων των σωματείων στο γενικό μητρώο σωματείων Ελλάδος που εποπτεύεται από το υπουργείο εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να ελέγξει τον αιφνιδιασμό της απόφασης για απεργία αλλά και να καταστείλει τεχνηέντως αυτό το δικαίωμα.
Το περασμένο χρονικό διάστημα με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές που ασκούνται κι απαίτησαν να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα 57 θύματα του εγκλήματος των Τεμπών.
Οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις όπως αυτή της 28ης Φεβρουαρίου αποτελούν παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται.
Ο φετινός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς, για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα αποτελεί την αφετηρία για ενωτικούς – αποφασιστικούς αγώνες για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και τη διαφύλαξη των κεκτημένων του εργατικού κινήματος.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Οριζόντια αύξηση 10% στους μισθούς μας, τουλάχιστον ίσες με την αύξηση του ΑΕΠ και του πληθωρισμού
• Συλλογικές συμβάσεις εργασίας
• Ξεπάγωμα του Μισθολογικού Κλιμακίου της διετίας 2016 – 17
• Αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ
• Επαναφορά 13ου – 14ου μισθού
• Αύξηση και επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Καμία περικοπή του.
• Στήριξη του ΕΣΥ με γενναία χρηματοδότηση. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας και στα σχολεία. Μείωση του αριθμού των μαθητών στο 1:15.
• Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη (Ν4808/21) για τα εργασιακά, καθώς και κατάργηση όλων των νόμων που ιδιωτικοποιούν την κοινωνική ασφάλιση.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν τα χιλιάδες οργανικά κενά που υπάρχουν στο Δημόσιο, ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης κ.ά.
• Ταυτόχρονα, λέμε όχι στις ιδιωτικοποιήσεις Δημόσιων οργανισμών και φορέων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΑΚΑΛΟΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
