Η φιλοσοφία θα πει πως μετράει ο τρόπος. Η θεολογία μετράει την προαίρεση. Η ποίηση εξυμνεί. Η κοινωνία στοχάζεται. Προνόμιο της τελευταίας είναι και η έκφραση. Ιδιαίτερα όταν ο στοχασμός γίνεται πραγματικότητα και έχει να κάνει με πρόσωπο, τότε μιλάμε για κάτι που είναι εποικοδομητικό, όμορφο, ευλογημένο.
Επιτρέψετε μου σήμερα ένα πιο προσωπικό ύφος. Ο Επίσκοπός μου έχει γιορτή. Συμπληρώνει τέσσερα έτη στην Μητρόπολη που ο Θεός του παραχώρησε για να ποιμάνει.
Θαυμάζω στον Επίσκοπό μου κάτι που σπάνια συναντώ στον εκκλησιαστικό χώρο. Το γεγονός ότι δεν επιδίωξε να γίνει Επίσκοπος στη ζωή του. Από εκεί ξεκίνησε φαίνεται να εργάζεται ο Θεός. Κι όσο ο κ. Θεόκλητος έδινε ησυχία και ταπείνωση στον Θεό, Του ‘δινε χώρο και ο Θεός τον έσπρωχνε και έστρωνε τον δρόμο, χωρίς ο Επίσκοπός μου να αντιληφθεί την τιμή και ευλογία που του επεφύλασσε Εκείνος.
Επέλεξα να ακολουθήσω την ιεροσύνη μέσα από αμφισβητήσεις και πάθος. Με σκέψη διαφορετική, παλεύοντας με τον Θεό και τον χρόνο και απωθώντας την υποκρισία και τα τετριμμένα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Την “τρέλα” μου αυτή την δέχτηκε ο Επίσκοπός μου, του οποίου υπήρξα πρώτη χειροτονία. Με άκουσε, με κοίταξε στα μάτια, με ενθάρρυνε. Δεν γύρισε το κεφάλι του, δεν υποκρίθηκε, δεν ήθελε παπάδες για να γεμίσει την Μητρόπολή του. Ήθελε συνοδοιπόρους. Σαν την πορεία προς τους Εμαούς. Πορεία με χαρμόσυνα ευαγγέλια, μηνύματα. Είδα το βλέμμα του. Με αιχμαλώτισε. Καθαρά μάτια, χωρίς δόλο, χωρίς πονηριά, χωρίς να θέλουν κάτι, αλλά δίνοντας πολλά. Τον ακολούθησα. Χειροτονήθηκα στην Μητρόπολη του που έγινε και δική μου Μητρόπολη. Η Μητρόπολη Σταγών & Μετεώρων.
Εμείς οι άνθρωποι ποθούμε πνευματικούς ανθρώπους, για να υπάρξουμε σ’ εκείνους κι εκείνοι για να υπάρξουν σ’ εμάς. Αυτή η πνευματική αλληλοπεριχώρηση ως σάρκωση των προσώπων και της αγάπης ελκύει τους ανθρώπους. Ο κ. Θεόκλητος δεν υποσχέθηκε πολλά. Εξάλλου, δεν είναι άνθρωπος των πολλών λόγων. Του αρέσει να πραγματώνει. Μέσα από αυτές τις φανερώσεις και αφήνοντας αέναο το ξεδίπλωμα του προσώπου του στις προσωπικές μας ζωές, οι ζωές μας δεν είναι ίδιες. Έχουν αλλάξει.
Ήσυχος άνθρωπος. Άνθρωπος που ακόμη κι αν δεν ήταν Επίσκοπος θα ενεργούσε με τον ίδιο τρόπο. Βλέπετε, δεν υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι που αλλάζουν, όταν χειροτονούνται Επίσκοποι, τάζοντας και δίνοντας θέσεις και αξιώματα. Η θέση του Επισκόπου μου είναι μέσα στην Εκκλησία και στην κοινωνία. Και το αξίωμα του είναι ξεχασμένα, δυστυχώς, χαρίσματα, από την κοσμικότητα της εποχής, με πνευματικό πλούτο και όφελος προς τους άλλους∙ αγάπη, ησυχία, υπομονή, μυστική εργασία με φόβο Θεού, ανεκτικότητα, ειλικρίνεια.
Τα χείλη μας ψελλίζουν, κ. Θεόκλητε. Η καρδιά μας, π. Θεόκλητε. Εξομολογούμαι πως ο μοναδικός λόγος που ήρθα στην οικογένεια της Ιεράς μας Μητρόπολης Σταγών & Μετεώρων με τα ευλογημένα για πολλούς λόγους Μετέωρα είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Θεόκλητος. Αν δεν ήταν εκείνος, δεν θα έκλινα την κεφαλή μου να με ευλογήσει και να με χειροτονήσει. Το επέλεξα και δεν το μετάνιωσα. Απλά θέλω να κρατήσει πολλά χρόνια αυτό.
Του εύχομαι να τα ταξιδέψει για τη Βασιλεία του Θεού σε βαθιά γεράματα. Να βλέπουμε την ομορφιά και γλυκύτητα του προσώπου του, να απολαμβάνουμε τον μεστό και πνευματικό του λόγο. Και να του στεκόμαστε. Περισσότερο στα δύσκολα, στις στεναχώριες, στις λύπες. Να βγαίνουμε μπροστά για τον άνθρωπο αυτόν. Μην αφήσουμε τον χρόνο να τον προσπεράσει. Να αφήσουμε τον χρόνο να μας τον αποκαλύπτει..
Να ζήσετε, Σεβασμιώτατε.
Με πολλή αγάπη φιλώ το χέρι σας.
Καλό παράδεισο.
Πρεσβύτερος Ηρακλής Φίλιος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Διάβας
