Έχει ο Θεός…!

Του Χρ. (Α) Πίσσα

Μου αρέσει πολύ, τούτες τις ήρεμες ημέρες του Σεπτεμβρίου, την ώρα που το ιλαρό φως του φθινοπωρινού δειλινού σκορπά χρυσές ανταύγειες στον ουρανό και στα χλωμά φυλλώματα των δέντρων, να αφήνω ονειροπόλο το βλέμμα μου έξω από το παράθυρό μου και να στοχάζομαι. Άλλοτε απλώς αναπολώ με γλυκιά νοσταλγία τις ξένοιαστες ημέρες των διακοπών που έχουν τελειώσει κι άλλοτε επιχειρώ να ξαναζωντανέψω μέσα μου ακέραιες στιγμές, γεγονότα, εικόνες, φράσεις του Καλοκαιριού, που αποτελούν την αφορμή για γόνιμη σκέψη και προβληματισμό. Μια φράση, λοιπόν, που πολλές φορές άκουσα στο χωριό όπου παραθέρισα το φετινό καλοκαίρι, κίνησε το νήμα του στοχασμού μου πριν λίγες ημέρες.

“Έχει ο Θεός…!”” Και για τη σοδειά που φέτος είναι λιγοστή, και για τα μαύρα σύννεφα που συνωστίζονται απειλητικά πάνω από το χωράφι, και για τα οικονομικά που δεν είναι καθόλου ανθηρά.

Έχει ο Θεός! Και η φράση αυτή μπορεί να είναι σύντομη και απλή, καθημερινή και συνηθισμένη, ωστόσο συμπυκνώνει μέσα της όλο το μεγαλείο της άδολης και βαθιάς πίστης στο Θεό.

Αποκαλύπτει την ακλόνητη εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία Του, στην πρόνοιά Του, στην ικανότητά Του να παρέμβει καταλυτικά και θαυματουργικά σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Έχει ο Θεός! Και ο άνθρωπος που προφέρει τούτα τα λόγια ίσως να βλέπει πως «τα πράγματα είναι σκούρα»και οι δυσκολίες ανυπέρβλητες, ίσως να αναγνωρίζει ότι ο ίδιος δεν έχει τη δύναμη να ανατρέψει τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, ωστόσο διατηρεί άσβεστη την ελπίδα για την άνωθεν βοήθεια.Έχει ο Θεός!, λέγει, και νιώθει μια γλυκιά αίσθηση ασφάλειας και παραδίνεται μ’ εμπιστοσύνη στα χέρια Του Θεού.

Έχει ο Θεός! Κι η φράση αυτή -ευτυχώς!- δεν αποτελεί αποκλειστικά προνόμιο του χωριού. Ακούγεται και στην πόλη. Ωστόσο ακούγεται ωραιότερο και κυρίως από στόματα ηλικιωμένων. Οι περισσότεροι από μας την ακούμε ή και την προφέρουμε αδιάφορα, σαν μια τυπική και τίποτα παραπάνω έκφραση. Πολλές φορές την αντιμετωπίζουμε υποτιμητικά ως απλοϊκή κι άλλοτε τη χρησιμοποιούμε ως ένα ανώδυνο μέσο για να κλείσουμε μια αδιέξοδη συζήτηση.

Κι όμως Τούτη η φράση, αν τη μελετήσουμε και αναζητήσουμε το βαθύτερο νόημά της, έχει τη δύναμη να μας βγάλει από τα αδιέξοδα, να μας απεγκλωβίσει από το εξουθενωτικό άγχος της καθημερινότητάς μας, να μας βοηθήσει να αντικρίσουμε τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση, που είναι αυτή της απλότητας και της άνευ ορίων εμπιστοσύνης στο Θεό.

Είναι καλό τούτες τις πρώτες ημέρες του φθινοπώρου, που όλοι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα αρχή με τη έναρξη των σχολείων και των χειμερινών δραστηριοτήτων μας, να προσπαθήσουμε να υιοθετήσουμε στον καθημερινό μας λόγο και για τις καθημερινές μας δυσκολίες και προβλήματα, τούτη την έκφραση γνήσιας πίστης.

Έχει ο Θεός! Σίγουρα, κάθε φορά που θα το λέμε, θα νιώθουμε γλυκά την ανακούφιση από το στρες και την πίεση της ημέρας, θα αισθανόμαστε γαλήνη και ηρεμία, όπως τα παιδιά στην αγκαλιά του πατέρα τους, και, κυρίως θα διαπιστώνουμε μ’ ευγνωμοσύνη πως πάντα, σε κάθε περίσταση, για κάθε άνθρωπο έχει ο Θεός!