Παλιά οι Κρανιώτες γιόρταζαν την πρώτη μέρα της νηστείας της Παναγίας – του Δεκαπενταύγουστου ως εξής: Μαζεύονταν παρέες, γειτόνων, γνωστών, συγγενών, φίλων και πήγαιναν σε διάφορα μέρη –κυρίως βρύσες- εκτός του χωριού. Εκεί έτρωγαν νηστίσιμες τροφές π.χ. κουλούρες, χαλβά, ελιές, φρούτα και ότι άλλο επέτρεπε η νηστεία. Το χρώμα που επικρατούσε ήταν το κόκκινο.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Τέτοιες συγκεντρώσεις γίνονταν και άλλες φορές εκτός νηστείας όπου τα κρέατα είχαν την τιμητική τους.
Όταν ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος της Κρανιάς, αναβίωσε το έθιμο αυτό κάπως διαφορετικά. Ο Σύλλογος έκανε τη μέρα αυτή εκδήλωση για τους κατοίκους του χωριού στην τοποθεσία «Ασβεσταριά», που είναι ένα ξέφωτο με βρύση και γύρω-γύρω έλατα. Με τον καιρό δημιουργήθηκε εκεί χώρος αναψυχής με τραπεζοκαθίσματα από το Δασαρχείο Καλαμπάκας και άλλα. Σε ειδικό χώρο βράζονταν σε καζάνια φασολάδα με ξύλα του δάσους και αφού ο ιερέας τελούσε τον Αγιασμό, μοιράζονταν τα φαγώσιμα και ακολουθούσε χορός με δημοτική ορχήστρα.
Φέτος η εκδήλωση της Πρωταυγουστιάς έγινε στην κεντρική πλατεία του χωριού, το «Μεσοχώρι». Αιτία της αλλαγής ήταν ο φόβος της βροχής.
Από την παραμονή μέλη του Συλλόγου με πρώτη την πρόεδρο Φανή Σμιξιώτη αλλά και εθελοντές έκαναν προετοιμασία για την επόμενη ημέρα.
Το πρωί της 1ης Αυγούστου έβρασαν, αυτή την φορά με αέριο, την φασολάδα η οποία κατά τους γευσιγνώστες ήταν πεντανόστιμη και ας μην είχε μέσα τρούφα ή μανιτάρια. Αυτά τα πρόσθετα αποτελούν «νέα άλλα κόλπα» και όχι παραδοσιακή φασολάδα της μαμάς ή της γιαγιάς.
Αφού ο π. Κυριακός τέλεσε τον Αγιασμό και ράντισε με τον βασιλικό τους παρευρισκόμενους οι οποίοι ασπάζονταν τον Σταυρό, μοιράστηκαν τα φαγώσιμα της νηστείας. Οι «φασολοφάγοι» κάθισαν να φάνε στα δέκα περίπου (νέα) παγκάκια που αγόρασε ο Σύλλογος, στα πεζούλια και στα δύο καταστήματα της πλατείας, το κοινοτικό του Κώστα και το ιδιωτικό του Γιάννη. Τα έξοδα των φαγητών ήταν προσφορά του Γεωργίου Ντάντου.
Μετά ήρθε η σειρά της δημοτικής ορχήστρας και των χορευτών-χορευτριών, μικρών και μεγάλων, που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό! Ακόμη και η ξύλινη αρκούδα ζήλεψε κι άρχισε να… συγκαθάει κι αυτή.
Χρόνια πολλά, και του χρόνου!
@tameteora.gr
