Ως χωριό η Κρανιά δεν έχει ναό αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο, την Παναγία. Έτσι, τον Δεκαπενταύγουστο οι Κρανιώτες γιόρταζαν, απ’ όσο θυμάμαι, για πάρα πολλά χρόνια το «Πάσχα του Καλοκαιριού» στο Μοναστήρι Τιμίου Σταυρού, όπου πλήθος κόσμου συνέρρεε, όχι μόνο από την Κρανιά, για να προσευχηθούν στ Χάρη Της.

Αυτά, μέχρι τότε που η Μονή υπαγόταν στην Κρανιά και διαχειριζόταν από τον ιερέα και την Εκκλησιαστική Επιτροπή του χωριού. Από τότε που τη διαχείρισή της ανέλαβαν οι μοναχές της ιεράς μονής Αγίου Στεφάνου, η Μονή Τιμίου Σταυρού (στην κυριολεξία, ο ναός του Τιμίου Σταυρού) μένει αλειτούργητη.

Τελευταίος ιερέας που λειτούργησε ήταν ο για 8 ή 9 χρόνια εφημέριος της Κρανιάς μακαριστός Αρχιμανδρίτης και κατόπιν Επίσκοπος Ρεντίνης κυρός Σεραφείμ Καλογερόπουλος. Δική του ήταν και η ιδέα-προτροπή να εορτάζεται πλέον η Κοίμηση της Θεοτόκου σε καό της Κρανιάς και συγκεκριμένα στον Άγιο Δημήτριο. Έτσι, και εφέτος εορτάστηκε εκεί.

Την παραμονή της εορτής κορίτσια και γυναίκες της Κρανιάς στόλισαν τον επιτάφιο με λουλούδια από ανθόκηπους του χωριού και κλαδιά ελάτων, παρά τη ζέστη που επικρατούσε. Η 14η Αυγούστου ήταν η πιο ζεστή ημέρα στην Κρανιά.

Ύστερα από τον Εσπερινό μετά αρτοκλασίας και από τα Εγκώμια της Παναγίας έγινε περιφορά του Επιταφίου γύρω από τον ναό.

Την ημέρα της γιορτής τελέστηκε Όρθρος και Θεία Λειτουργία. Αυτοί που κοινώνησαν την ημέρα αυτή, μικροί και μεγάλοι, ήταν πάρα πολλοί, αλλά ο παπα-Θανάσης ήταν ακούραστος και ακμαιότατος.

Και τις δύο ημέρες οι πιστοί ήταν πάρα πολλοί. Ίσως να ξεπερνούσαν τα 500-600 άτομα την κάθε ημέρα. Κατά τον Κ. Ψαρρή ξεπερνούσαν τα 1.000!

Αυτές τις ημέρες οι κάτοικοι της Κρανιάς ήταν περισσότεροι από 2.000.

Χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιόρταζαν. Και του χρόνου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΑΡΡΗΣ