Στην αυγή του 21ου αιώνα, η πολιτική δεν απειλείται τόσο από εξωτερικούς εχθρούς, όσο από τον ίδιο τον εαυτό της.
Η φθορά των κομμάτων ,η ιδεολογική απορρύθμιση, η εξάρτηση από επικοινωνιακά ευρήματα και η αδιάκοπη εναλλαγή προσώπων χωρίς πυξίδα και αρχές , έχουν δημιουργήσει μια αίσθηση γενικευμένης κόπωσης.
Ο πολίτης, απογοητευμένος και κουρασμένος, δεν αμφισβητεί απλώς τα πρόσωπα, αμφισβητεί το ίδιο το νόημα της πολιτικής!
Εδώ ακριβώς αναδύεται ,σχεδόν αθόρυβα, το αντιπαράδειγμα:
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση!
Η Αυτοδιοίκηση δεν φιλοδοξεί να « κυβερνήσει τον κόσμο».
Δεν υπόσχεται θαύματα.
Υπόσχεται ,όμως το πιο σπάνιο αγαθό της εποχής μας:
Λογοδοσία, Εγγύτητα, Εφαρμοσιμότητα!
Ο Αλέξις ντε Τόκβιλ, στο αριστούργημά του < Η Δημοκρατία στην Αμερική>, έγραφε πως { χωρίς τοπικούς θεσμούς, ένα έθνος μπορεί να έχει ελεύθερους υπηκόους αλλά όχι ελεύθερους πολίτες!}
Η διαπίστωσή του μοιάζει προφητική.
Σε ένα κράτος όπου η κεντρική εξουσία παραμένει γραφειοκρατική και υπερσυγκεντρωτική , ο Δήμος – όταν λειτουργεί σωστά- γίνεται το τελευταίο προπύργιο πολιτικού ήθους!
Η Αυτοδιοίκηση έχει κάτι βαθιά αριστοτελικό, είναι το πεδίο όπου η πολιτική ανακτά την έννοιά της, ως « πράξη υπέρ του κοινού καλού».
Δεν είναι χώρος ιδεολογικής εμμονής ή εφήμερης εναλλαγής εξουσίας.
Είναι χώρος διαχείρισης της καθημερινότητας, σχεδιασμού του μέλλοντος και ταυτόχρονα επανεκπαίδευσης του πολίτη στη συμμετοχή!
Όταν ένας δήμος αποκτά όραμα- όχι απλώς διαχειριστική ικανότητα- τότε σταματά να είναι τοπική αρχή και γίνεται στρατηγικός θεσμός.
Στους δήμους όπου οι ηγεσίες τολμούν , συνεργάζονται, αναζητούν ευρωπαϊκούς πόρους, επενδύουν σε καινοτομία, παιδεία, πολιτισμό και βιώσιμες υποδομές, η Αυτοδιοίκηση αποδεικνύει πως δεν είναι ούτε δεύτερης διαλογής πολιτική ούτε πεδίο ανακύκλωσης αποτυχημένων.
Και ας μην γελιόμαστε, όταν μιλούμε για πολιτική παρακμή, δεν εννοούμε απλώς την ηθική φθορά των προσώπων. Εννοούμε την έλλειψη πολιτικής πρότασης, την αδυναμία να τεθούν συλλογικοί στόχοι και να παραχθεί χειροπιαστό αποτέλεσμα!
Εννοούμε δηλαδή ακριβώς αυτό που η Αυτοδιοίκηση μπορεί να προσφέρει ως απάντηση.
Όποιος θέλει να δει το μέλλον της πολιτικής , ας κοιτάξει τους Δήμους,που μετατρέπουν εγκαταλελειμμένα σχολεία σε μουσεία, που φέρνουν επισκέπτες από το εξωτερικό για να γευτούν την τοπική τρούφα, που χτίζουν κέντρα καινοτομίας σε ορεινά χωριά, που αναδεικνύουν τη νέα γενιά σε συνδιαμορφωτή και όχι απλό ψηφοφόρο.
Σε μια εποχή όπου πολλοί κραυγάζουν για αλλαγή χωρίς σχέδιο , η Τοπική Αυτοδιοίκηση – αθόρυβα, ουσιαστικά και μετρήσιμα- την πραγματοποιεί!
Εκεί που το κενό αφήγημα της κεντρικής πολιτικής εξουσίας καταρρέει , η Αυτοδιοίκηση δίνει νόημα στο « να είσαι πολίτης»!!!
Υ.Γ.
Ίσως τελικά η αναγέννηση της πολιτικής να μην ξεκινήσει από τα μεγάλα γραφεία των πρωτευουσών, αλλά από τις πλατείες των μικρών πόλεων, από τους ανθρώπους που δεν υποσχέθηκαν πολλά , αλλά έκαναν τη διαφορά!!!
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΒΕΝΤΗΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
